Með túrtappa að vopni 20. júlí 2004 00:01 Þóra Karítas segir skjaldmeyjarnar forðum ekki hafa skeytt um hvort þær væru með lítil eða stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst Í menntó tilheyrði ég hreyfingu sem kenndi sig við skjaldmeyjar. Þar var að finna helstu valkyrjur skólans og ég fann mig í blóðugum baráttuanda hóps sem vissi ekkert af hverju hann kom saman en kom saman engu að síður. Skjaldmeyjanafnið vísaði til kvenhetja fortíðarinnar sem lögðu stund á vopnaskak og veiðar og voru konur í krapinu eins og við. Okkur fannst töff að skjaldmeyjarnar forðum skeyttu ekki um hvort þær voru með lítil, stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst heldur skáru af sér annað brjóstið til að vera færari um að skjóta af boga. Á göngum Menntaskólans í Reykjavík ´96 heilsuðust skjaldmeyjar með því að leggja höndina á annað brjóstið og kreista fast. Einkennismerki okkar var túrtappi sem við nældum í barminn og við lögðum undir okkur félagsaðstöðuna einu sinni í viku til að halda lokaða fundi. Strákunum var illa við samkundurnar og sannfærðust þeir fljótt um að skjaldmeyjarnar stefndu að valdaráni innan skólafélagsins. Þeir gripu til örþrifaráða og sendu frá sér lagabreytingartillögu þar sem lagt var til að kosningarréttur stelpna innan skólafélagsins yrði afnuminn. Þá fyrst fékk skjaldmeyjafélagið tilgang og upphófst metnaðarfull jafnréttisbarátta sem endaði reyndar eins og amerísk klisja með því að strákarnir báðust afsökunar og afhentu hverri skjaldmey eina rós. Kannski var full ástæða fyrir strákana að hræðast leynimakk skjaldmeyjanna. Heiðursfélagar á samkomunum voru ætíð þær stelpur sem voru á túr hverju sinni. Þær voru settar í sérstakt hásæti þar sem þær voru tignaðar og upphafðar. Enda var yfirmarkmið skjaldmeyjanna að samstilla tíðahringinn. Ef til vill hættulegra markmið en okkur óraði fyrir og aldrei að vita hvað gerist í heiminum ef konur ná þess háttar samstöðu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Stuð milli stríða Mest lesið Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson Skoðun
Þóra Karítas segir skjaldmeyjarnar forðum ekki hafa skeytt um hvort þær væru með lítil eða stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst Í menntó tilheyrði ég hreyfingu sem kenndi sig við skjaldmeyjar. Þar var að finna helstu valkyrjur skólans og ég fann mig í blóðugum baráttuanda hóps sem vissi ekkert af hverju hann kom saman en kom saman engu að síður. Skjaldmeyjanafnið vísaði til kvenhetja fortíðarinnar sem lögðu stund á vopnaskak og veiðar og voru konur í krapinu eins og við. Okkur fannst töff að skjaldmeyjarnar forðum skeyttu ekki um hvort þær voru með lítil, stór, silíkon- eða saltvatnsbrjóst heldur skáru af sér annað brjóstið til að vera færari um að skjóta af boga. Á göngum Menntaskólans í Reykjavík ´96 heilsuðust skjaldmeyjar með því að leggja höndina á annað brjóstið og kreista fast. Einkennismerki okkar var túrtappi sem við nældum í barminn og við lögðum undir okkur félagsaðstöðuna einu sinni í viku til að halda lokaða fundi. Strákunum var illa við samkundurnar og sannfærðust þeir fljótt um að skjaldmeyjarnar stefndu að valdaráni innan skólafélagsins. Þeir gripu til örþrifaráða og sendu frá sér lagabreytingartillögu þar sem lagt var til að kosningarréttur stelpna innan skólafélagsins yrði afnuminn. Þá fyrst fékk skjaldmeyjafélagið tilgang og upphófst metnaðarfull jafnréttisbarátta sem endaði reyndar eins og amerísk klisja með því að strákarnir báðust afsökunar og afhentu hverri skjaldmey eina rós. Kannski var full ástæða fyrir strákana að hræðast leynimakk skjaldmeyjanna. Heiðursfélagar á samkomunum voru ætíð þær stelpur sem voru á túr hverju sinni. Þær voru settar í sérstakt hásæti þar sem þær voru tignaðar og upphafðar. Enda var yfirmarkmið skjaldmeyjanna að samstilla tíðahringinn. Ef til vill hættulegra markmið en okkur óraði fyrir og aldrei að vita hvað gerist í heiminum ef konur ná þess háttar samstöðu.