Þolinmæðin er þrotin 22. október 2004 00:01 Ríkisstjórnin á að kalla Alþingi saman í dag eða á morgun til að ljúka kennaraverkfallinu. Annað væri ábyrgðarleysi. Eftir atburði gærdagsins er fullreynt að deilendur munu ekki ná saman. Almenningur sem horfði á oddvita þeirra í Kastljósi Sjónvarpsins í gærkvöldi velkist áreiðanlega ekki í vafa um að þessir ágætu menn geta ekki klárað málið. Það liggur jafnframt fyrir að skoðanamunur deilenda er of mikill til að grundvöllur sé fyrir sáttatillögu frá ríkissáttasemjara. Við þessar aðstæður er það skylda almannavaldsins að koma til skjalanna. Enginn annar getur höggvið á hnútinn. Það er algerlega óviðunandi að bjóða 45 þúsund skólabörnum upp á áframhaldandi verkfall kennara. Það væri virðingarleysi við börnin, við menntun, við heimilin og atvinnuvegina að láta verkfallið halda áfram. Fullyrða má að þolinmæði almennings er þrotin. Alþingi á vitaskuld ekki að lögbjóða kaup og kjör kennara heldur fela gerðardómi að útkljá deiluna. Réttast væri að úrskurður hans væri til skamms tíma þannig að hægt væri að leggja grunn að frjálsum samningi við fyrsta tækifæri. Frumvarp þessa efnis þarf helst að koma fram á Alþingi í dag þannig að eðlilegur tími gefist til að ræða það og afgreiða fyrir byrjun næstu viku. Á mánudaginn ætti síðan að hefja kennslu á ný í öllum skólum landsins. Það er óviðunandi að hefja sjöttu viku kennaraverkfalls. Ástæða er til að ætla að þverpólitísk samstaða geti skapast um gerðardóm við þær aðstæður sem nú hafa skapast, þótt að sjálfsögðu muni enginn fagna slíkri ákvörðun í kjaradeilu. Þetta er neyðarráðstöfun við óviðunandi aðstæðum fyrir þjóðfélagið allt. Hafa ber í huga að á bak við launanefnd sveitarfélaganna standa stjórnmálaflokkarnir og samtökin sem ráða sveitarfélögunum. Stjórnarandstöðuflokkarnir á Alþingi fara til dæmis með stjórn þess sveitarfélags, Reykjavíkur, sem segja má að ráði ferðinni í launanefndinni. Auðvitað verður það ekki ánægjulegt fyrir kennara að koma til starfa eftir fimm vikna árangurslaust verkfall. En önnur leið blasir ekki við og treysta verður því að komi til úrskurðar gerðardóms þá verði hann sanngjarn og óvilhallur þannig að þegar upp er staðið fái kennarar að minnsta kosti ekki minni launahækkanir en aðrir. Sjálfsagt er að gerðardómur horfi einnig til ágreinings um vinnutíma og líti þá til þess árangurs sem þegar hafði náðst í viðræðunum um það efni þegar úrskurður verður kveðinn upp. Það er ágreiningslaust að kennarar eiga að búa við góð kjör sem hæfir menntun þeirra og mikilvægu starfi. En þeir verða eins og aðrir að haga kröfugerð sinni í samræmi við forsendur efnahagslífsins og fjárhagslega getu viðsemjenda sinna. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fastir pennar Guðmundur Magnússon Skoðanir Mest lesið Er kominn tími á Útlendingafrí? Marion Poilvez Skoðun Janus og jakkalakkarnir Óskar Guðmundsson Skoðun Á milli steins og sleggju Heinemann Ólafur Stephensen Skoðun Hvað ætlar þú að vera þegar þú verður stór? Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Immigrant Women: Essential Workers, Rising Voices on Labor Day Maru Alemán Skoðun 1. maí er líka fyrir fatlað fólk! Geirdís Hanna Kristjánsdóttir Skoðun Allir eiga rétt á virku lífi — líka fatlað fólk Anna Margrét Bjarnadóttir Skoðun Samtalið um dauðann veldur okkur óöryggi Ingrid Kuhlman Skoðun Verkalýðshreyfingin á næsta leik í Evrópuumræðunni Dagbjört Hákonardóttir Skoðun Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Ríkisstjórnin á að kalla Alþingi saman í dag eða á morgun til að ljúka kennaraverkfallinu. Annað væri ábyrgðarleysi. Eftir atburði gærdagsins er fullreynt að deilendur munu ekki ná saman. Almenningur sem horfði á oddvita þeirra í Kastljósi Sjónvarpsins í gærkvöldi velkist áreiðanlega ekki í vafa um að þessir ágætu menn geta ekki klárað málið. Það liggur jafnframt fyrir að skoðanamunur deilenda er of mikill til að grundvöllur sé fyrir sáttatillögu frá ríkissáttasemjara. Við þessar aðstæður er það skylda almannavaldsins að koma til skjalanna. Enginn annar getur höggvið á hnútinn. Það er algerlega óviðunandi að bjóða 45 þúsund skólabörnum upp á áframhaldandi verkfall kennara. Það væri virðingarleysi við börnin, við menntun, við heimilin og atvinnuvegina að láta verkfallið halda áfram. Fullyrða má að þolinmæði almennings er þrotin. Alþingi á vitaskuld ekki að lögbjóða kaup og kjör kennara heldur fela gerðardómi að útkljá deiluna. Réttast væri að úrskurður hans væri til skamms tíma þannig að hægt væri að leggja grunn að frjálsum samningi við fyrsta tækifæri. Frumvarp þessa efnis þarf helst að koma fram á Alþingi í dag þannig að eðlilegur tími gefist til að ræða það og afgreiða fyrir byrjun næstu viku. Á mánudaginn ætti síðan að hefja kennslu á ný í öllum skólum landsins. Það er óviðunandi að hefja sjöttu viku kennaraverkfalls. Ástæða er til að ætla að þverpólitísk samstaða geti skapast um gerðardóm við þær aðstæður sem nú hafa skapast, þótt að sjálfsögðu muni enginn fagna slíkri ákvörðun í kjaradeilu. Þetta er neyðarráðstöfun við óviðunandi aðstæðum fyrir þjóðfélagið allt. Hafa ber í huga að á bak við launanefnd sveitarfélaganna standa stjórnmálaflokkarnir og samtökin sem ráða sveitarfélögunum. Stjórnarandstöðuflokkarnir á Alþingi fara til dæmis með stjórn þess sveitarfélags, Reykjavíkur, sem segja má að ráði ferðinni í launanefndinni. Auðvitað verður það ekki ánægjulegt fyrir kennara að koma til starfa eftir fimm vikna árangurslaust verkfall. En önnur leið blasir ekki við og treysta verður því að komi til úrskurðar gerðardóms þá verði hann sanngjarn og óvilhallur þannig að þegar upp er staðið fái kennarar að minnsta kosti ekki minni launahækkanir en aðrir. Sjálfsagt er að gerðardómur horfi einnig til ágreinings um vinnutíma og líti þá til þess árangurs sem þegar hafði náðst í viðræðunum um það efni þegar úrskurður verður kveðinn upp. Það er ágreiningslaust að kennarar eiga að búa við góð kjör sem hæfir menntun þeirra og mikilvægu starfi. En þeir verða eins og aðrir að haga kröfugerð sinni í samræmi við forsendur efnahagslífsins og fjárhagslega getu viðsemjenda sinna.
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun
Jafnréttisbaráttan er brýnni en nokkru sinni fyrr Kolbrún Halldórsdóttir,Sunna Kristín Símonardóttir Skoðun