Veistu ekki hver er pabbi þinn? Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 20. febrúar 2008 06:00 Sá ferill sem það tekur foreldra að velja nafn á ungann sinn getur verið langur og flókinn. Einu sinni var algengt að álfar og framliðnir vitjuðu nafns, sem var ágætt svo lengi sem viðkomandi hét ekki Hrolllaugur eða Skessujurt, en langt er síðan allt slíkt datt úr tísku. Nú er trúlega þægilegast að koma úr fjölskyldu þar sem allir heita í höfuðið á einhverjum og ekki þarf að orðlengja það að barnið skal heita Lárus eða Jóhanna eins og afi eða amma. Skilyrði fyrir slíkri sjálfsafgreiðslu er reyndar líka að makinn sé ekki mjög byltingarsinnaður og þá geta allir verið ánægðir. Um helgina sagði Fréttablaðið okkur frá því að fjöldi manns skiptir um nafn á hverju ári. Samt ekki sífellt sama fólkið því af einhverjum ástæðum er bannað að gera það oftar en einu sinni allt í allt. Ef til vill eru þær reglur til að koma í veg fyrir að fólk þrói með sér alveg nýja tegund af fíkn og verði smám saman háð því að skipta um nafn, jafnvel oft á dag. Það væri rosalegt vesen og myndi skapa allskyns misskilning. Nafnabreyting getur vísast verið risaákvörðun en ég get vitnað um að það að breyta föðurnafni í móðurnafn þarf ekki að vera það. Þegar ég ákvað fyrir löngu síðan að kenna mig við móður mína þótti það mikið pönk og lengi þurfti ég að koma mér undan forvitnum spurningum. Jafnvel ókunnugir vildu ólmir vita ástæður móðurnafnsins. Sumir spurðu í framhjáhlaupi í hversdagslegum tón á meðan aðrir pírðu augun, komu nær og hvísluðu eins og við værum allra bestu vinkonur á trúnó. Stundum voru spurningarnar í formi frumlegra kenninga: Veistu kannski ekki hver pabbi þinn er? Annaðhvort hefur almenn undrun dalað vegna þeirra mörgu sem kenna sig eða barnið við móður sína eða að ég er með tímanum orðin svo ógnvekjandi að enginn þorir lengur að spyrja. Fátt er nefnilega eðlilegra en að barn sé kennt við konuna sem ber það undir belti og fæðir af sér, hefur á brjósti og annast til sjálfstæðis. Ef til vill hefði frumvarpið um ráðherra og -frúr átt að fjalla um mikilvægi þess að hlutverki mæðra væri aukinn sómi sýndur með því að kenna nýfæddu börnin sjálfkrafa við þær. Það myndi ef til vill milda dálítið áhrif feðraveldisins sem við burðumst öll með í arf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Skólarnir lokaðir - myglan vinnur Guðmundur Þórir Sigurðsson Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun
Sá ferill sem það tekur foreldra að velja nafn á ungann sinn getur verið langur og flókinn. Einu sinni var algengt að álfar og framliðnir vitjuðu nafns, sem var ágætt svo lengi sem viðkomandi hét ekki Hrolllaugur eða Skessujurt, en langt er síðan allt slíkt datt úr tísku. Nú er trúlega þægilegast að koma úr fjölskyldu þar sem allir heita í höfuðið á einhverjum og ekki þarf að orðlengja það að barnið skal heita Lárus eða Jóhanna eins og afi eða amma. Skilyrði fyrir slíkri sjálfsafgreiðslu er reyndar líka að makinn sé ekki mjög byltingarsinnaður og þá geta allir verið ánægðir. Um helgina sagði Fréttablaðið okkur frá því að fjöldi manns skiptir um nafn á hverju ári. Samt ekki sífellt sama fólkið því af einhverjum ástæðum er bannað að gera það oftar en einu sinni allt í allt. Ef til vill eru þær reglur til að koma í veg fyrir að fólk þrói með sér alveg nýja tegund af fíkn og verði smám saman háð því að skipta um nafn, jafnvel oft á dag. Það væri rosalegt vesen og myndi skapa allskyns misskilning. Nafnabreyting getur vísast verið risaákvörðun en ég get vitnað um að það að breyta föðurnafni í móðurnafn þarf ekki að vera það. Þegar ég ákvað fyrir löngu síðan að kenna mig við móður mína þótti það mikið pönk og lengi þurfti ég að koma mér undan forvitnum spurningum. Jafnvel ókunnugir vildu ólmir vita ástæður móðurnafnsins. Sumir spurðu í framhjáhlaupi í hversdagslegum tón á meðan aðrir pírðu augun, komu nær og hvísluðu eins og við værum allra bestu vinkonur á trúnó. Stundum voru spurningarnar í formi frumlegra kenninga: Veistu kannski ekki hver pabbi þinn er? Annaðhvort hefur almenn undrun dalað vegna þeirra mörgu sem kenna sig eða barnið við móður sína eða að ég er með tímanum orðin svo ógnvekjandi að enginn þorir lengur að spyrja. Fátt er nefnilega eðlilegra en að barn sé kennt við konuna sem ber það undir belti og fæðir af sér, hefur á brjósti og annast til sjálfstæðis. Ef til vill hefði frumvarpið um ráðherra og -frúr átt að fjalla um mikilvægi þess að hlutverki mæðra væri aukinn sómi sýndur með því að kenna nýfæddu börnin sjálfkrafa við þær. Það myndi ef til vill milda dálítið áhrif feðraveldisins sem við burðumst öll með í arf.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun