Vinalegir þjófar Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 25. nóvember 2008 05:00 Júnínótt eina árið 1994 sté ég úr hótelrekkju í Amsterdam og ákvað að bregða mér í reiðhjólatúr um borgina. Ég rataði vissulega ekkert en nóttin var að renna sitt skeið á enda og ég átti að taka lest til Parísar að morgni og ég vildi ekki hætta á það að sofna í morgunsárið og sofa fram á miðjan dag. Ætlaði ég heldur að þrauka án þess að sofa um nóttina, og í þeim tilgangi fór ég í hjólreiðatúrinn, en sofna svo í lestinni og vakna stálsleginn í Frans. Ekki hafði ég hjólað lengi þegar ég áttaði mig á því að ég var villtur. Nokkru síðar varð mér ljóst að ég var villtur á helst til óhentugum stað þar sem svört næturiðja hvers konar var stunduð af kappi. Ég hjólaði því eins og vænn og blóðugur mannabiti innan um hákarlatorfu. Ekki leið á löngu uns tveir skuggalegir menn brugðu sér að mér og spurðu hvað ég vildi. Þeir tóku öllum sögum um hjólreiðatúr ótrúlega. Sögðu að ég þyrfti ekki að vera með nein látalæti hér því löggan væri hvergi nærri og þeir tvímenningar væru með þennan fína varning. Opnaði annar lófann og sýndi mér alls konar pillur sem mér skilst að hafi verið alsæla eða eitthvað því um líkt. En ég var síður en svo alsæll en afar stressaður og sagðist vilja halda för minni áfram. Það var ekki tekið gilt, nú skyldi hjólreiðakappinn láta þá hafa peningana. Nú voru góð ráð dýr því ferðalangurinn óreyndi var með veskið og krítarkortið í innanávasa á gallajakkanum. Ég sagðist því enga peninga hafa. Þá var þeim félögum nóg boðið og tróðu fingrum sínum í alla vasa … nema innanávasann. Eitthvert smáræði uppskáru þeir en að verki loknu komu þeir mér á óvart. „Jæja, félagi, hvaðan ert þú?" spurði annar kumpánlega. Spjölluðum við nokkra stund og sýndu þeir þá af sér mun meiri þokka en stundarkorni áður. Fékk annar síðan að sitja aftan á hjá mér spölkorn meðan ég hélt út í aðra óvissu. Það er nú svo undarlegt að þótt það sé vissulega mikið áfall að verða rændur þá vona ég nú þrátt fyrir allt saman að þessir kumpánar sem hjálpuðu mér að vaka til morguns hafi ekki leiðst út í þá ógæfu að hafa opnað Icesave-reikning. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Kæfandi klámhögg sveitarstjóra Jón Trausti Reynisson Skoðun Vegið að börnum í pólitískri aðför að ferðaþjónustunni Skoðun Erum við á leiðinni í hnífavesti? Davíð Bergmann Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier Skoðun Ferðamannaiðnaður? Nei, ferðaþjónusta! Guðmundur Björnsson Skoðun Fjárskipti við slit óvígðrar sambúðar: Meginreglur og frávik Sveinn Ævar Sveinsson Skoðun Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Hið tæra illa Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun
Júnínótt eina árið 1994 sté ég úr hótelrekkju í Amsterdam og ákvað að bregða mér í reiðhjólatúr um borgina. Ég rataði vissulega ekkert en nóttin var að renna sitt skeið á enda og ég átti að taka lest til Parísar að morgni og ég vildi ekki hætta á það að sofna í morgunsárið og sofa fram á miðjan dag. Ætlaði ég heldur að þrauka án þess að sofa um nóttina, og í þeim tilgangi fór ég í hjólreiðatúrinn, en sofna svo í lestinni og vakna stálsleginn í Frans. Ekki hafði ég hjólað lengi þegar ég áttaði mig á því að ég var villtur. Nokkru síðar varð mér ljóst að ég var villtur á helst til óhentugum stað þar sem svört næturiðja hvers konar var stunduð af kappi. Ég hjólaði því eins og vænn og blóðugur mannabiti innan um hákarlatorfu. Ekki leið á löngu uns tveir skuggalegir menn brugðu sér að mér og spurðu hvað ég vildi. Þeir tóku öllum sögum um hjólreiðatúr ótrúlega. Sögðu að ég þyrfti ekki að vera með nein látalæti hér því löggan væri hvergi nærri og þeir tvímenningar væru með þennan fína varning. Opnaði annar lófann og sýndi mér alls konar pillur sem mér skilst að hafi verið alsæla eða eitthvað því um líkt. En ég var síður en svo alsæll en afar stressaður og sagðist vilja halda för minni áfram. Það var ekki tekið gilt, nú skyldi hjólreiðakappinn láta þá hafa peningana. Nú voru góð ráð dýr því ferðalangurinn óreyndi var með veskið og krítarkortið í innanávasa á gallajakkanum. Ég sagðist því enga peninga hafa. Þá var þeim félögum nóg boðið og tróðu fingrum sínum í alla vasa … nema innanávasann. Eitthvert smáræði uppskáru þeir en að verki loknu komu þeir mér á óvart. „Jæja, félagi, hvaðan ert þú?" spurði annar kumpánlega. Spjölluðum við nokkra stund og sýndu þeir þá af sér mun meiri þokka en stundarkorni áður. Fékk annar síðan að sitja aftan á hjá mér spölkorn meðan ég hélt út í aðra óvissu. Það er nú svo undarlegt að þótt það sé vissulega mikið áfall að verða rændur þá vona ég nú þrátt fyrir allt saman að þessir kumpánar sem hjálpuðu mér að vaka til morguns hafi ekki leiðst út í þá ógæfu að hafa opnað Icesave-reikning.
Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun
Ákall til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra að standa við gefin loforð Laura Sólveig Lefort Scheefer,Snorri Hallgrímsson,Sigurlaug Eir Beck Þórsdóttir,Jóhanna Malen Skúladóttir,Ida Karólína Harris,Antonia Hamann,Julien Nayet-Pelletier Skoðun
Greiðsla með Vísakorti tryggir ekki endurgreiðslu – forfallatryggingar gagnslausar þegar mest á reynir Erna Guðmundsdóttir Skoðun