Kenning Svans Kristjánssonar, prófessors í stjórnmálafræði, um búsáhaldabyltinguna er athyglisverð. Hann hefur lýst því að mótmælendur á Austurvelli hafi knúið fram valdaskipti á Íslandi og kosningar fram undan séu í raun bara viðurkenning á gerðum hlut: „skríllinn" eins og sumir talsmenn í Sjálfstæðisflokknum kölluðu mótmælendur, hafi náð fram í friðsamlegum mótmælum eftirtöldum stefnumiðum: ríkisstjórn fór frá, Alþingi var rofið, skipt um stjórn í Seðlabanka og Fjármálaeftirliti - og nú sé að rætast fimmta krafan um stjórnlagaþing.
Svanur líkir mótmælendum á Austurvelli við frelsishreyfingar Austur-Evrópu - Sjálfstæðis-flokkurinn er þá hinn stjarfi ríkisflokkur, „kommúnískur" hagsmunagæsluflokkur með uppbelgda falska stefnu í bland við þjóðernisrembu - svokallaða „sjálfstæðisstefnuna" sem þeir tala svo oft fjálglega um eins og þar fari viðurkennd evrópsk kenning í stjórnmálum. Svanur gengur lengra og fullyrðir að Hörður Torfason hafi fest nafn sitt í bækur sögunnar fyrir lýðræðisbaráttu sína.
Hinn horski vestfirski fyrrum sjálfstæðismaður og prófessor hvetur flokkinn nú til djarfhuga ákvarðana og skorar á hann að gera Ragnheiði Elínu að formanni og þannig að leiða fram vilja grasrótarinnar sem vill sjá alvarlega stefnubreytingu flokksins. Þar skýtur hann langt frá markinu og er tekinn að ímynda sér kraftaverk hjá gamla íhaldinu sem víst mun kjósa Bjarna Benediktsson sem formann af eftirsjá og hreinni íhaldssemi - eins og hinn snari Garðbæingur eigi eitthvað sameiginlegt með nafna sínum annað en upphafsstafi og nafn. Enda er oft betra að skoða Flokkinn sem sekt eða trúarklíku en sem póli-tíska hreyfingu.
Massinn sem keyrði fram öll stefnumið sín á nokkrum dögum er undarlega þegjandalegur þessi dægrin, þótt stöðugt fjölgi atvinnulausum þá mættu þeir ekki í þúsundum á Austurvöll á laugardag. Þar hljómaði Pink Floyd - Bleik froða - yfir grasinu: We dont need no education. Þarf sárari reynslu en atvinnumissi til að fólk mæti á strætin og mótmæli friðsamlega?
