Allt með kossi vekur Páll Baldvin Baldvinsson skrifar 26. maí 2009 06:00 Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Páll Baldvin Baldvinsson Mest lesið Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð Bryndís Haraldsdóttir Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen Skoðun
Vorið er fyrr á ferðinni hér í Víkinni en mörg undangengin ár: laukarnir æddu upp úr moldinni á fardögum rétt eins þeir ætluðu annað. Nokkurra daga sól kallaði þá upp og varla búið að taka ofan af enda gjalda garðræktendur varhug við sólarglennum svo snemma í maí. Vita sem er að allra veðra er von á útkjálkum eins og hér í Víkinni, að ekki sé talað um þar sem landið hækkar austan við Kvosina. Það er veðrarígur milli lóðaeigenda í henni Reykjavík: þekki ég menn í raðhúsum inni við Sund sem telja veðrið þar miklu betra en á öðrum stöðum í borgarskipulaginu. Þá hafa Fossvogsbúar sérkennilegar hugmyndir um að þar skíni sólin heitar en á aðra í dalverpunum upp frá víkunum sunnan Kollafjarðar. Það er hollt að hugsa borgarstæðið án húsanna, byggðin er svo ný en samt er landið í borginni okkur einhvern veginn horfið. Við skynjum það ekki lengur. Farartálminn sem Melarnir voru á leiðinni suður að Skerjafirði eru okkur ókunnir og mörg gömul kennileiti í landinu eru horfin í móðu sögunnar. Við erum sögusnauð borg og gerum ekkert til að lappa upp á skynjun og skilning á hvað var hér áður. Þess vegna var ganga kvenna inn að laugum skemmtileg viðbót. Næst mætti fara leiðir úr Kvosinni inn að mógrafarsvæðunum í Vatnsmýrinni og Sogamýrinni þangað sem fólk sótti sér eldivið lengi, jafnvel eftir að kolin komu til, að ekki sé talað um koks, gas og hitaveituna. Líka mætti karlpeningur listanna þræða ströndina í leit að vörum sem flestar hafa fyllst. Hvað þyrfti margar hendur til að hreinsa eina vör eins og varð að gera öll vor eftir vetrarveðrin? Og svo má demba sér í sjóinn. Sjósundið er með elstu íþróttagreinum sem stundaðar voru bæði við Víkina og í Skerjafirðinum. það er að lifna við fyrir þrákelkni fólks sem veður aðfallið og leggst á sund yfir þaraflákana. Önnur grein sem er gleymd er róðurinn sem var þó lífsbjörg okkar um aldir. Hví er róður ekki stundaður meir hér við sundin? Vorkvöldin og sumarnætur snemmsumars eru yndislegur tími í borginni. Hin fullkomna þögn í sólarupprásinni er helgistund og fátt dásamlegra en eiga stund með fuglunum að vaða döggvott gras.
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun