Ragnheiður Tryggvadóttir: Að rótum vandans Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 20. maí 2010 06:00 Undanfarin kvöld hef ég dundað mér í garðinum heima en hann er í hálfgerðri órækt. Grasflötin mosavaxin vegna skuggans af allt of stórum trjánum í kring sem hafa fengið að vaxa óáreitt í áratugi og beðin vaðandi í illgresi. Kerfillinn æðir yfir páskaliljurnar og kaffærir allt sem á vegi hans verður. Hann hefur meira að segja brotið sér leið upp um malbikið á bílastæðinu utan við grindverkið, svo mikil er gróskan. Kerfillinn er óvelkominn gestur í garðinum mínum og frekur eins og ofdekraður útrásarvíkingur. Ég hef reynt að tjónka við hann með litlum árangri þó þar sem tíminn sem ég hef til að sinna garðverkum takmarkast við hálftíma hér og hálftíma þar. Hann hefur því í fullu tré við mig og á hverjum morgni sýnist mér kerfillinn hafa dreift sér víðar, hækkað, stækkað og lagt undir sig fleiri vesælar liljur. Ég leitaði mér því ráða á vefsíðu hvernig ráða mætti niðurlögum kerfilsins og las þar það sem ég vissi að hann er erfiður að eiga við. Á vefsíðu Náttúrufræðistofnunar er kerfillinn sagður reskitegund, sem þýðir víst að hann þrífist í vel röskuðu landi. Hann er hraðvaxta og duglegur í samkeppni við annan gróður. Til að ráða niðurlögum hans væri helst til ráða að beita á hann sauðfé! Alin upp á bóndabæ ættu mér að vera hæg heimatökin að fá kind í garðinn. Ég er þó hrædd um að kindin yrði óáreiðanlegur bandamaður sem léti ekki staðar numið við kerfilinn heldur kroppaði garðinn allan niður í svörð. Ég hef líka íhugað að semja frið við þennan óvin minn. Láta eins og við deilum garðinum í sátt og að kerfillinn sé þarna rétt eins og hver önnur nytjajurt. Það ku víst vera gott að baka úr honum brauð! Eftirlátssöm yrði ég þá að tipla í kringum hann og þykjast ekki sjá hvernig hann reigir sig enn hærra en í gær. Yfirgangurinn í honum er þó einfaldlega orðinn óþolandi og ekki um það að ræða að hann fái að sölsa undir sig blettinn átakalaust. Við nánari lestur á heimasíðunni góðu segir að kerfillinn myndi ekki langlífan fræforða, sem ég gef mér að þýði að hann sé hálfgerður ræfill þegar upp er staðið. Þar segir einnig að ef rætur náist upp ætti björninn að vera unninn. Vopnuð stunguspaða mun ég því ráðast að rótum vandans í kvöld og vonandi hafa sigur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun
Undanfarin kvöld hef ég dundað mér í garðinum heima en hann er í hálfgerðri órækt. Grasflötin mosavaxin vegna skuggans af allt of stórum trjánum í kring sem hafa fengið að vaxa óáreitt í áratugi og beðin vaðandi í illgresi. Kerfillinn æðir yfir páskaliljurnar og kaffærir allt sem á vegi hans verður. Hann hefur meira að segja brotið sér leið upp um malbikið á bílastæðinu utan við grindverkið, svo mikil er gróskan. Kerfillinn er óvelkominn gestur í garðinum mínum og frekur eins og ofdekraður útrásarvíkingur. Ég hef reynt að tjónka við hann með litlum árangri þó þar sem tíminn sem ég hef til að sinna garðverkum takmarkast við hálftíma hér og hálftíma þar. Hann hefur því í fullu tré við mig og á hverjum morgni sýnist mér kerfillinn hafa dreift sér víðar, hækkað, stækkað og lagt undir sig fleiri vesælar liljur. Ég leitaði mér því ráða á vefsíðu hvernig ráða mætti niðurlögum kerfilsins og las þar það sem ég vissi að hann er erfiður að eiga við. Á vefsíðu Náttúrufræðistofnunar er kerfillinn sagður reskitegund, sem þýðir víst að hann þrífist í vel röskuðu landi. Hann er hraðvaxta og duglegur í samkeppni við annan gróður. Til að ráða niðurlögum hans væri helst til ráða að beita á hann sauðfé! Alin upp á bóndabæ ættu mér að vera hæg heimatökin að fá kind í garðinn. Ég er þó hrædd um að kindin yrði óáreiðanlegur bandamaður sem léti ekki staðar numið við kerfilinn heldur kroppaði garðinn allan niður í svörð. Ég hef líka íhugað að semja frið við þennan óvin minn. Láta eins og við deilum garðinum í sátt og að kerfillinn sé þarna rétt eins og hver önnur nytjajurt. Það ku víst vera gott að baka úr honum brauð! Eftirlátssöm yrði ég þá að tipla í kringum hann og þykjast ekki sjá hvernig hann reigir sig enn hærra en í gær. Yfirgangurinn í honum er þó einfaldlega orðinn óþolandi og ekki um það að ræða að hann fái að sölsa undir sig blettinn átakalaust. Við nánari lestur á heimasíðunni góðu segir að kerfillinn myndi ekki langlífan fræforða, sem ég gef mér að þýði að hann sé hálfgerður ræfill þegar upp er staðið. Þar segir einnig að ef rætur náist upp ætti björninn að vera unninn. Vopnuð stunguspaða mun ég því ráðast að rótum vandans í kvöld og vonandi hafa sigur.
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon Skoðun