Huglæga byltingin mest um verð Steinunn Stefánsdóttir skrifar 7. ágúst 2010 06:00 Í dag er mannréttindum fagnað í Gleðigöngu sem er þjóðhátíð samkynhneigðra og raunar þjóðhátíð allra Íslendinga. Það er enda ástæða til að fagna fjöldamörgum sigrum, stórum og smáum, á leiðinni til fullra mannréttinda samkynhneigðra. Að þessu sinni er sérstök ástæða til að fagna nýju hjúskaparlögunum sem tóku gildi í sumar. Með þeim má segja að nánast öll vígi séu unnin í réttindalegum skilningi. Sigrar í réttindalegum og lagalegum skilningi eru þó ekki nóg. Um það vitnar staða kvenna, sem þó er helmingur mannkyns. Enn er nefnilega langt í að raunverulegu jafnrétti kynjanna verði náð þrátt fyrir að í lögum sé ekki lengur að finna mismunun eftir kynferði. Í Gleðigöngunni fagna samkynhneigðir og þorri þjóðarinnar ekki síst þeim huglæga sigri sem unnist hefur á ótrúlega skömmum tíma, hugarfarsbyltingu sem skilað hefur því að það er ekki lengur feimnismál að vera samkynhneigður. Ungt fólk þarf ekki lengur að óttast það að koma út úr skápnum, vera uggandi yfir því hvernig fjölskylda og vinir bregðast við. Ungur samkynhneigður fótboltamaður, Steindór Sigurjónsson frá Hornafirði, lýsti þessu vel í viðtali við Fréttablaðið um síðustu helgi. Spurður um viðbrögð félaga sinna í boltanum við því þegar hann kom út úr skápnum fyrir tæpu ári segir hann að fyrirfram hafi hann ekki vitað við hverju hann ætti að búast: „En það breyttist ekki neitt. Allir hér í kring hafa tekið þessu mjög vel, enda breyttist ekkert í mínu fari við að koma út úr skápnum." Þessi lýsing unga mannsins segir mikla sögu um hugarfarsbyltinguna. Þorra Íslendinga er nefnilega orðið sléttsama um kynhneigð fólks, ekki skeytingarlaust með neikvæðum hætti heldur á þann hátt að það hefur meiri áhuga á öðrum þáttum í lífi fólks en því hvort það kýs að lifa með og elska fólk af gagnstæðu eða sama kyni. Þannig þurfti erlenda fjölmiðla sem slógu því upp að á Íslandi væri kominn samkynhneigður forsætisráðherra til þess að við áttuðum okkur á þeim tímamótum. Hér var bara verið að fagna því að kona hefði tekið við embættinu enda kærkomin tímamót. Borgarstjórinn í Reykjavík, Jón Gnarr, braut einnig blað á fimmtudagskvöld þegar hann kom fram í draggi við setningu Hinsegin daga. Hvar annars staðar ætli slíkt myndi gerast? Framtak borgarstjórans var ekki bara glæsilegt heldur stórskemmtilegt líka. Gleðigangan í dag er óður til lífsins og einnig fögnuður yfir fengnum mannréttindum undangenginna ára, bæði formlegum og huglægum. Á Hinsegin dögum og í Gleðigöngu fögnum við fjöldamörgum sigrum sem unnist hafa. Þannig vekur Gleðigangan einnig von og fyrirheit um sigra í mannréttindamálum sem ekki eru unnir enn en eiga eftir að vinnast í framtíðinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Í dag er mannréttindum fagnað í Gleðigöngu sem er þjóðhátíð samkynhneigðra og raunar þjóðhátíð allra Íslendinga. Það er enda ástæða til að fagna fjöldamörgum sigrum, stórum og smáum, á leiðinni til fullra mannréttinda samkynhneigðra. Að þessu sinni er sérstök ástæða til að fagna nýju hjúskaparlögunum sem tóku gildi í sumar. Með þeim má segja að nánast öll vígi séu unnin í réttindalegum skilningi. Sigrar í réttindalegum og lagalegum skilningi eru þó ekki nóg. Um það vitnar staða kvenna, sem þó er helmingur mannkyns. Enn er nefnilega langt í að raunverulegu jafnrétti kynjanna verði náð þrátt fyrir að í lögum sé ekki lengur að finna mismunun eftir kynferði. Í Gleðigöngunni fagna samkynhneigðir og þorri þjóðarinnar ekki síst þeim huglæga sigri sem unnist hefur á ótrúlega skömmum tíma, hugarfarsbyltingu sem skilað hefur því að það er ekki lengur feimnismál að vera samkynhneigður. Ungt fólk þarf ekki lengur að óttast það að koma út úr skápnum, vera uggandi yfir því hvernig fjölskylda og vinir bregðast við. Ungur samkynhneigður fótboltamaður, Steindór Sigurjónsson frá Hornafirði, lýsti þessu vel í viðtali við Fréttablaðið um síðustu helgi. Spurður um viðbrögð félaga sinna í boltanum við því þegar hann kom út úr skápnum fyrir tæpu ári segir hann að fyrirfram hafi hann ekki vitað við hverju hann ætti að búast: „En það breyttist ekki neitt. Allir hér í kring hafa tekið þessu mjög vel, enda breyttist ekkert í mínu fari við að koma út úr skápnum." Þessi lýsing unga mannsins segir mikla sögu um hugarfarsbyltinguna. Þorra Íslendinga er nefnilega orðið sléttsama um kynhneigð fólks, ekki skeytingarlaust með neikvæðum hætti heldur á þann hátt að það hefur meiri áhuga á öðrum þáttum í lífi fólks en því hvort það kýs að lifa með og elska fólk af gagnstæðu eða sama kyni. Þannig þurfti erlenda fjölmiðla sem slógu því upp að á Íslandi væri kominn samkynhneigður forsætisráðherra til þess að við áttuðum okkur á þeim tímamótum. Hér var bara verið að fagna því að kona hefði tekið við embættinu enda kærkomin tímamót. Borgarstjórinn í Reykjavík, Jón Gnarr, braut einnig blað á fimmtudagskvöld þegar hann kom fram í draggi við setningu Hinsegin daga. Hvar annars staðar ætli slíkt myndi gerast? Framtak borgarstjórans var ekki bara glæsilegt heldur stórskemmtilegt líka. Gleðigangan í dag er óður til lífsins og einnig fögnuður yfir fengnum mannréttindum undangenginna ára, bæði formlegum og huglægum. Á Hinsegin dögum og í Gleðigöngu fögnum við fjöldamörgum sigrum sem unnist hafa. Þannig vekur Gleðigangan einnig von og fyrirheit um sigra í mannréttindamálum sem ekki eru unnir enn en eiga eftir að vinnast í framtíðinni.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun