Plús eða mínus? Charlotte Böving skrifar 14. október 2010 06:00 Það er ekki óvenjulegt að í sambandi sem staðið hefur um nokkurt skeið dragi úr líkamlegri ástríðu með tímanum. Við tölum ekki mikið um það, vegna þess að það er víst mælikvarði á árangur að gera það oft. Einhvers staðar las ég að ástin væri ekki tilfinningar eða erótík, heldur stærðfræði! Sambönd fara af stað með dásamlegt flæði af plúsum, en smám saman tínast mínusarnir inn. Og ef mínusarnir verða plúsunum fleiri hættum við saman. Ástin er sem sagt reikningur sem þarf helst að koma út í plús. Þetta eru engin ný sannindi. Við vitum öll að við kjósum heldur plúsa en mínusa. En hvað er plús? Gáfaðir sálfræðingar segja að plús sé það sama og nánd. Að líkamleg og andleg nálægð og væntumþykja sé það sem við leitum að í maka. En með nándinni og væntumþykjunni verðum við berskjölduð. Og því fylgir óttinn við að missa. Þegar við óttumst að missa lokum við fyrir heiðarleikann. Sérstaklega þann heiðarleika sem felur í sér mínusa og getur þar af leiðandi sært makann. Jafnvel hrakið hann/hana frá okkur. Eða við lokum á heiðarleika og einlægni makans, vegna þess að við viljum ekki heyra af mínusum okkar. Til þess að komast hjá sárindum lokum við fyrir trúnaðinn. En þegar við þorum ekki að deila hugsunum og tilfinningum, líka þeim neikvæðu, hvert með öðru, útilokum við nándina. Jafnvel þótt hún sé það sem við þráum mest. Sálfræðingar segja að skortur á heiðarleika valdi sjálfsagt ákveðinni fjarlægð, en á móti verði sambandið oftar í jafnvægi og án stórra tilfinningasveiflna. Það þýðir líka að ástríða og þrá víkja fyrir kurteislegum samskiptum, sem einkennast jafnvel bæði af ást og tillitsemi. Ef blása á lífi í ástríðuhita verðum við hins vegar að þora að deila okkar innstu hugsunum og tilfinningum á opinn og kærleiksríkan hátt. Það getur sært, en við getum líka valið að vaxa. Plús eða mínus… við þurfum bæði! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Charlotte Böving Mest lesið Byggjum fyrir eldra fólk, ekki ungt Ólafur Margeirsson Skoðun Stattu vörð um launin þín Davíð Aron Routley Skoðun Hlustum í eitt skipti á foreldra Jón Pétur Zimsen Skoðun Hugleiðingar um ástandið fyrir botni Miðjarðarhafs Örn Sigurðsson Skoðun Ótryggt aðgengi á Veðurstofureit Friðjón R. Friðjónsson Skoðun Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun
Það er ekki óvenjulegt að í sambandi sem staðið hefur um nokkurt skeið dragi úr líkamlegri ástríðu með tímanum. Við tölum ekki mikið um það, vegna þess að það er víst mælikvarði á árangur að gera það oft. Einhvers staðar las ég að ástin væri ekki tilfinningar eða erótík, heldur stærðfræði! Sambönd fara af stað með dásamlegt flæði af plúsum, en smám saman tínast mínusarnir inn. Og ef mínusarnir verða plúsunum fleiri hættum við saman. Ástin er sem sagt reikningur sem þarf helst að koma út í plús. Þetta eru engin ný sannindi. Við vitum öll að við kjósum heldur plúsa en mínusa. En hvað er plús? Gáfaðir sálfræðingar segja að plús sé það sama og nánd. Að líkamleg og andleg nálægð og væntumþykja sé það sem við leitum að í maka. En með nándinni og væntumþykjunni verðum við berskjölduð. Og því fylgir óttinn við að missa. Þegar við óttumst að missa lokum við fyrir heiðarleikann. Sérstaklega þann heiðarleika sem felur í sér mínusa og getur þar af leiðandi sært makann. Jafnvel hrakið hann/hana frá okkur. Eða við lokum á heiðarleika og einlægni makans, vegna þess að við viljum ekki heyra af mínusum okkar. Til þess að komast hjá sárindum lokum við fyrir trúnaðinn. En þegar við þorum ekki að deila hugsunum og tilfinningum, líka þeim neikvæðu, hvert með öðru, útilokum við nándina. Jafnvel þótt hún sé það sem við þráum mest. Sálfræðingar segja að skortur á heiðarleika valdi sjálfsagt ákveðinni fjarlægð, en á móti verði sambandið oftar í jafnvægi og án stórra tilfinningasveiflna. Það þýðir líka að ástríða og þrá víkja fyrir kurteislegum samskiptum, sem einkennast jafnvel bæði af ást og tillitsemi. Ef blása á lífi í ástríðuhita verðum við hins vegar að þora að deila okkar innstu hugsunum og tilfinningum á opinn og kærleiksríkan hátt. Það getur sært, en við getum líka valið að vaxa. Plús eða mínus… við þurfum bæði!