Í boði Samkeppniseftirlits Guðmundur Andri Thorsson skrifar 19. ágúst 2011 06:00 Á þessum óvissutímum þegar við Íslendingar reynum að byggja úr rústum loftkastala og skýjaborga þjóðfélag sem byggist á raunverulegri verðmætasköpun af raunverulegri starfsemi raunverulegra fyrirtækja þar sem vinnur raunverulegt fólk þá kemur það manni spánskt fyrir sjónir að vinna hjá fyrirtæki sem sætir ofsóknum frá yfirvöldum samkeppnismála fyrir ímyndaðar sakir. Þetta er Forlagið og það starfar að bókaútgáfu. Það varð til við samruna JPV og hluta Eddu, sem aftur varð til við samruna Máls og menningar og Vöku Helgafells um síðustu aldamót. Markaðshlutdeild fyrirtækisins er 15-20% en Samkeppnisstofnun gefur sér í öllum sínum aðgerðum gagnvart fyrirtækinu að markaðshlutdeildin sé 55-60%. Sú forsenda er ákvörðun stofnunarinnar frá 2008 og hún er ekki til viðræðu um að breyta henni – í átt til raunveruleikans. Stofnunin virðist enn ekki hafa sætt sig við að hafa verið gerð afturreka með þá ákvörðun sína að meina Forlaginu að annast útgáfu á verkum Halldórs Laxness sem hefði þýtt að Nóbelshöfundurinn okkar hefði verið útgefandalaus. Íslendingasögurnar og Sturlunga og aðrar af dýrustu gersemum íslensks menningararfs hafa lotið sams konar búðarlokusjónarmiðum hjá þessari stofnun. Tildrög þess að Forlaginu er nú gert að greiða sekt upp á 25 milljónir og standa í dýru málavafstri kringum þessar ofsóknir eru kæra núverandi eigenda bókaútgáfunnar Bjarts fyrir svo fáránlegar sakir að ekki einu sinni Samkeppnisstofnun gat fallist á þær. Hins vegar notaði stofnunin tækifærið og skellti á Forlagið þessari sekt vegna samskipta við endurseljendur varðandi viðskiptaafslátt og birtingu á útsöluverði. Það er einstaklega hlálegt því að þar skiptir Forlagið meðal annars við stórmarkaði í eigu Baugs sem hafa af fullum þunga beitt gagnvart Forlaginu markaðsráðandi stöðu sinni – í boði samkeppnisyfirvalda. Brýnasta verkefni íslenskra stjórnvalda er að hlúa að atvinnurekstri í landinu. Styðja litlu og meðalstóru fyrirtækin sem streitast við að halda gangandi starfsemi sinni, greiða laun, greiða skatta og skyldur, skapa verðmæti þrátt fyrir rekstrarumhverfi sem ekki þarf að hafa mörg orð um – og eru hin raunverulegu hjól hins raunverulega atvinnulífs, stödd hér og nú en ekki í ræðum stjórnmálamanna eða skýjaborgum. Það er óskiljanlegt og óþolandi að slíkt fyrirtæki skuli ofan á allt annað þurfa að kljást við fjandsamlegt smákóngaveldi á borð við Samkeppnisstofnun þar sem mikilvægara virðist vera að neita að viðurkenna mistök – halda óskertri ímyndaðri virðingu sinni – en að búa í haginn fyrir heilbrigt atvinnulíf. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Takk Sigurður Ingi Helgi Héðinsson Skoðun Krónan býr sig ekki til sjálf Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Fyrrverandi lögreglumaður heyrir enn röddina Sigurður Árni Reynisson Skoðun Íslensk fátækt er bara kjaftæði Unnur Hrefna Jóhannsdóttir Skoðun Stöndum saman fyrir íslenskan flugrekstur Bogi Nils Bogason Skoðun Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun Af hverju hafa Danir það svona óþolandi gott? Björn Teitsson Skoðun Baráttan heldur áfram! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Bætum lífsgæði þeirra sem lifa með krabbameini Sigríður Gunnarsdóttir Skoðun Hömpum morðingjunum sem hetjum Salvör Gullbrá Þórarinsdóttir. Skoðun
Á þessum óvissutímum þegar við Íslendingar reynum að byggja úr rústum loftkastala og skýjaborga þjóðfélag sem byggist á raunverulegri verðmætasköpun af raunverulegri starfsemi raunverulegra fyrirtækja þar sem vinnur raunverulegt fólk þá kemur það manni spánskt fyrir sjónir að vinna hjá fyrirtæki sem sætir ofsóknum frá yfirvöldum samkeppnismála fyrir ímyndaðar sakir. Þetta er Forlagið og það starfar að bókaútgáfu. Það varð til við samruna JPV og hluta Eddu, sem aftur varð til við samruna Máls og menningar og Vöku Helgafells um síðustu aldamót. Markaðshlutdeild fyrirtækisins er 15-20% en Samkeppnisstofnun gefur sér í öllum sínum aðgerðum gagnvart fyrirtækinu að markaðshlutdeildin sé 55-60%. Sú forsenda er ákvörðun stofnunarinnar frá 2008 og hún er ekki til viðræðu um að breyta henni – í átt til raunveruleikans. Stofnunin virðist enn ekki hafa sætt sig við að hafa verið gerð afturreka með þá ákvörðun sína að meina Forlaginu að annast útgáfu á verkum Halldórs Laxness sem hefði þýtt að Nóbelshöfundurinn okkar hefði verið útgefandalaus. Íslendingasögurnar og Sturlunga og aðrar af dýrustu gersemum íslensks menningararfs hafa lotið sams konar búðarlokusjónarmiðum hjá þessari stofnun. Tildrög þess að Forlaginu er nú gert að greiða sekt upp á 25 milljónir og standa í dýru málavafstri kringum þessar ofsóknir eru kæra núverandi eigenda bókaútgáfunnar Bjarts fyrir svo fáránlegar sakir að ekki einu sinni Samkeppnisstofnun gat fallist á þær. Hins vegar notaði stofnunin tækifærið og skellti á Forlagið þessari sekt vegna samskipta við endurseljendur varðandi viðskiptaafslátt og birtingu á útsöluverði. Það er einstaklega hlálegt því að þar skiptir Forlagið meðal annars við stórmarkaði í eigu Baugs sem hafa af fullum þunga beitt gagnvart Forlaginu markaðsráðandi stöðu sinni – í boði samkeppnisyfirvalda. Brýnasta verkefni íslenskra stjórnvalda er að hlúa að atvinnurekstri í landinu. Styðja litlu og meðalstóru fyrirtækin sem streitast við að halda gangandi starfsemi sinni, greiða laun, greiða skatta og skyldur, skapa verðmæti þrátt fyrir rekstrarumhverfi sem ekki þarf að hafa mörg orð um – og eru hin raunverulegu hjól hins raunverulega atvinnulífs, stödd hér og nú en ekki í ræðum stjórnmálamanna eða skýjaborgum. Það er óskiljanlegt og óþolandi að slíkt fyrirtæki skuli ofan á allt annað þurfa að kljást við fjandsamlegt smákóngaveldi á borð við Samkeppnisstofnun þar sem mikilvægara virðist vera að neita að viðurkenna mistök – halda óskertri ímyndaðri virðingu sinni – en að búa í haginn fyrir heilbrigt atvinnulíf.
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun
Fyrst heimsfaraldur, svo náttúruhamfarir, þá gjaldþrot og nú verkföll! Sigríður Margrét Oddsdóttir Skoðun