Fyndni fulli kallinn Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 24. ágúst 2011 06:00 Á mínum bernskuárum hafði ég óskaplega gaman af fullum körlum. Það var hreinn hvalreki fyrir okkur krakkana í þorpinu þegar við fundum karla sem höfðu slysast til að vera ölvaðir á kristilegum tíma. Vorum við þá ekki lengi að fjölmenna í kringum þessa ólánsömu menn sem létu kjánalega okkur krökkunum til ómældrar kátínu. Samtal þeirra og hátterni allt var svo absúrd að úr varð hin mesta skemmtan. Það bar ekki alltaf svo vel í veiði hjá skemmtanaglaðri æskunni en þó var stundum hægt að verða sér úti um svona grátt gaman ef maður gat vakað nógu lengi og fylgst síðan með í gegnum gluggatjöldin þegar fólk var að tínast heim af dansleikjum í Baldurshaga. Þá vildi stundum slæðast með vegfarendum fyndnir fullir karlar sem létu kjánalega til að skemmta hinum sem farið höfðu á mis við brenglunina í Bakkusi. Í Reykjavík var síðan hægt að ganga að svona körlum vísum. Síðan taldi ég mig hafa vaxið upp úr þessu gráa gamni en komst að því í Grænlandsferð einni árið 2003 að svo var ekki. Þar urðu nokkrir hvalveiðimenn, sem ég slóst í för með, strax að fyndnum fullum körlum eftir tvö staup. Með kjánaskap sínum héldu þeir mér kátum fram eftir kvöldi. Rifjaðist þarna upp fyrir mér að ég hafði ekki séð slíkan fyllibyttuleikþátt lengi og hafði ég þó oft verið innan um drukkna Íslendinga. Þá rann upp fyrir mér sú staðreynd að fyndni fulli Íslendingurinn væri á slíku undanhaldi að setja mætti hann á menningarlegan válista. Þetta þótti mér hrikaleg þróun, sérstaklega í ljósi þess að drykkfelldum Íslendingum hafði síður en svo fækkað. En hvað varð af honum? Hvarf hann vegna þess að fylliríið hætti að vera fyndið á Íslandi? Eða hafði barnaefni og gamanmyndum fleygt svo fram að hann þurfti undan að láta í samkeppninni? Eða er þetta Boga og Örvari að kenna? Fljótlega missti ég áhugann á þessum spurningum þar sem aðrar og áhugaverðari vöknuðu. Til dæmis, ef fulli karlinn er ekki rænulausari en svo að hann getur tekið þá ákvörðun að hætta að vera kjánalegur trúður, getur hann þá ekki ákveðið að hætta allri þessari vitleysu sem hann gerir ekki nema í skjóli ölvunar? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Vantar fleiri lyftara í heilbrigðiskerfið? Ragna Sigurðardóttir Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Vilja miklu stærra bákn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Geðheilbrigðismál og landsbyggðin Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Er píparinn þinn skattsvikari? Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Kosningar og ,ehf gatið‘ Róbert Farestveit Skoðun Kæra unga móðir Jóna Þórey Pétursdóttir Skoðun
Á mínum bernskuárum hafði ég óskaplega gaman af fullum körlum. Það var hreinn hvalreki fyrir okkur krakkana í þorpinu þegar við fundum karla sem höfðu slysast til að vera ölvaðir á kristilegum tíma. Vorum við þá ekki lengi að fjölmenna í kringum þessa ólánsömu menn sem létu kjánalega okkur krökkunum til ómældrar kátínu. Samtal þeirra og hátterni allt var svo absúrd að úr varð hin mesta skemmtan. Það bar ekki alltaf svo vel í veiði hjá skemmtanaglaðri æskunni en þó var stundum hægt að verða sér úti um svona grátt gaman ef maður gat vakað nógu lengi og fylgst síðan með í gegnum gluggatjöldin þegar fólk var að tínast heim af dansleikjum í Baldurshaga. Þá vildi stundum slæðast með vegfarendum fyndnir fullir karlar sem létu kjánalega til að skemmta hinum sem farið höfðu á mis við brenglunina í Bakkusi. Í Reykjavík var síðan hægt að ganga að svona körlum vísum. Síðan taldi ég mig hafa vaxið upp úr þessu gráa gamni en komst að því í Grænlandsferð einni árið 2003 að svo var ekki. Þar urðu nokkrir hvalveiðimenn, sem ég slóst í för með, strax að fyndnum fullum körlum eftir tvö staup. Með kjánaskap sínum héldu þeir mér kátum fram eftir kvöldi. Rifjaðist þarna upp fyrir mér að ég hafði ekki séð slíkan fyllibyttuleikþátt lengi og hafði ég þó oft verið innan um drukkna Íslendinga. Þá rann upp fyrir mér sú staðreynd að fyndni fulli Íslendingurinn væri á slíku undanhaldi að setja mætti hann á menningarlegan válista. Þetta þótti mér hrikaleg þróun, sérstaklega í ljósi þess að drykkfelldum Íslendingum hafði síður en svo fækkað. En hvað varð af honum? Hvarf hann vegna þess að fylliríið hætti að vera fyndið á Íslandi? Eða hafði barnaefni og gamanmyndum fleygt svo fram að hann þurfti undan að láta í samkeppninni? Eða er þetta Boga og Örvari að kenna? Fljótlega missti ég áhugann á þessum spurningum þar sem aðrar og áhugaverðari vöknuðu. Til dæmis, ef fulli karlinn er ekki rænulausari en svo að hann getur tekið þá ákvörðun að hætta að vera kjánalegur trúður, getur hann þá ekki ákveðið að hætta allri þessari vitleysu sem hann gerir ekki nema í skjóli ölvunar?
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun
Afhendum raunverulegum eigendum hlut sinn í Íslandsbanka til jafns Sigmundur Davíð Gunnlaugsson Skoðun