Íslensk gestrisni Ragnheiðar Tryggvadóttur skrifar 13. október 2011 06:00 Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Ragnheiður Tryggvadóttir Skoðanir Mest lesið Að þröngva lífsskoðun upp á annað fólk Sævar Þór Jónsson Skoðun Hver erum við? Hvert stefnum við? Arnar Þór Jónsson Skoðun Kjarnorkuákvæði? Dagur B. Eggertsson Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Fjármálalæsi í fríinu – fjárfesting sem endist lengur en sólbrúnkan! Íris Björk Hreinsdóttir Skoðun Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun Hugtakið valdarán gengisfellt Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Samstarf er lykill að framtíðinni Magnús Þór Jónsson Skoðun Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun Rölt að botninum Smári McCarthy Skoðun
Pönnukökur með sykri og rjóma, göngutúrar og einkakennsla í lopapeysuprjóni er meðal þess sem Íslendingar ætla að bjóða erlendum ferðamönnum upp á ef þeir vilja kíkja við. Mér skilst að Dorrit ætli sjálf að þeyta rjómann á Bessastaðabýlinu og Felix Bergsson ætlar að bjóða heim í ekta íslenskan mat. Það verður líka hægt að fara í notalegt fótabað með iðnaðarráðherra við sjávarsíðuna ef marka má myndbrot á vefsíðunni inspiredbyiceland.com! Sú leiðindaklisja að Íslendingar séu kuldalegir og lokaðir skal nú kveðin niður. Þá sögðust ungir tónlistarmenn hér í blaðinu um daginn ætla að bjóða upp á rokktónleika í heimahúsi á Airwaves um helgina og á liðinni Menningarnótt í Reykjavík buðu borgarbúar gestum og gangandi inn á gafl í vöfflur og kakó. Eins minnir mig að einhver Þingholtsbúinn hafi breytt heimili sínu í allsherjar leik- og tónleikahús á Menningarnótt og boðið upp á leiksýningar í svefnherberginu, tónleika í stofunni og myndlistarsýningu á ganginum. Heimilislegt andrúmsloft er eftirsóknarvert og eitthvað sem öllum líkar. Heimapartý var meira að segja þema á stórri árshátíð sem ég fór á í vor og hef ég sjaldan skemmt mér betur. Fermingarveislur heima í stofu eru líka aftur komnar í tísku og gestirnir raða sér nú í stofusófann með kökudiskana á hnjánum, í eintómum kósýheitum. Dalvíkingar hafa boðið landsmönnum í fiskisúpu heima hjá sér á Fiskidaginn mikla í nokkur ár og á Súðavík voru steiktar bláberjapönnukökur ofan í gesti á bæjarhátíðinni Bláberjadagar, nú í haust. Sú gestrisni að bjóða fólki í bæinn og drífa fram kaffi og með því hefur enda tíðkast í íslenskum sveitum gegnum aldirnar. Þegar samgöngur voru ekki eins og nú voru gestakomur mikilvægar til að fá fréttir og engum vísað á dyr. Það besta sem fannst í búrinu var borið í gestinn og sumum þótti ekkert minna duga en sautján sortir, eða þar um bil. „Guðlaun fyrir matinn,“ sagði gesturinn ef hann kunni að þakka fyrir sig. Vertu bara eins og heima hjá þér er sennilega það vinalegasta sem hægt er að segja við nokkurn mann. Það er nefnilega ekkert sjálfsagt að opna dyr sínar upp á gátt fyrir ókunnugum. Einhverjir myndu segja það trufla friðhelgi heimilisins. Ég vona bara að væntanlegir gestir kunni að meta pönnukökurnar og rjómann og kunni að þakka fyrir sig.
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun
Í skugga virkjana, þegar náttúran fær ekki að tala: Hvammsvirkjun lamin í gegn með góðu og illu Gunnar Þór Jónsson,Svanborg R. Jónsdóttir Skoðun
Hvað hefur áunnist á 140 dögum? Heiða Björg Hilmisdóttir,Dóra Björt Guðjónsdóttir,Sanna Magdalena Mörtudóttir,Helga Þórðardóttir,Líf Magneudóttir Skoðun