Sætmeti til sölu 18. nóvember 2011 06:00 Mikill fréttaflutningur hefur verið um ofþyngd Íslendinga undanfarið. Talað er um að Íslendingar séu næstfeitasta þjóð Vesturlanda og að aukinni offitu barna sé best lýst sem faraldri. Ýmsar umræður hafa sprottið upp í kjölfar þessa fréttaflutnings og vilja margir meina að orðum sé nokkuð aukið og einnig að heilsufarsvandamál og ofþyngd séu ekki endilega jafn samanspyrt og margir þeir sem tjá sig um ofþyngd vilja vera láta. Ég ætla ekkert að tjá mig um það hér enda væri ég þá á hálum ís, tilheyrandi þeim vaxandi hópi Íslendinga sem er í ofþyngd. Mig langar hins vegar að benda á að ef sú er raunin að ofþyngd og offita stefni hraðbyri í þá átt að vera stærsta heilsufarsvandamál Íslendinga væri eðlilegt að staldra við og velta fyrir sér hvað hægt sé að gera til að stemma stigu við vandanum. Rannsóknir sýna að sykur er fíkniefni á sama hátt og áfengi og tóbak og að þeir sem ánetjast því eiga erfitt með að standast það þegar það býðst. Mannfólk er enda forritað til að sækja í sykur og aðrar hitaeiningaríkar afurðir. Aðgerðir gegn ofneyslu á áfengi og tóbaki hafa meðal annars falið í sér stífar reglur um aðgengi; áfengi má til dæmis ekki kaupa nema á veitingastöðum eða í sérverslunum, tóbak er hvergi sýnilegt í verslunum og innkaup eru háð aldurstakmarki. Alfarið er bannað að auglýsa þessar vörur. Þegar kveikt er á sjónvarpi, einkum þegar fjölskylduefni er á dagskrá, má hins vegar sjá bráðið súkkulaði leka tælandi um allan skjá og þegar gengið er inn í matvöruverslanir fer ekkert á milli mála hvað helst á að selja; sælgæti og gosdrykkjum er stillt upp þannig að ekki fer framhjá neinum. Þá er regla frekar en undantekning að sælgæti sé til sölu við kassann svo góður tími gefist til að láta freistast á meðan beðið er í röð eftir því að borga. Flestir sem þurfa að fara í matarinnkaup með börn meðferðis þekkja umræðurnar sem sprottið geta þar. Það er ljóst að ofþyngd stafar helst af ofneyslu hitaeiningaríkrar fæðu og hreyfingarleysi. Læknar hafa nú fengið umboð til að ávísa á hreyfingu ef þeir telja þörf á og er það vel. En vandinn í sambandi við neysluna situr eftir hjá neytandanum. Og hann heldur áfram að borða nammi og drekka kók á meðan aðgengi að því er eins auðvelt og raun ber vitni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun
Mikill fréttaflutningur hefur verið um ofþyngd Íslendinga undanfarið. Talað er um að Íslendingar séu næstfeitasta þjóð Vesturlanda og að aukinni offitu barna sé best lýst sem faraldri. Ýmsar umræður hafa sprottið upp í kjölfar þessa fréttaflutnings og vilja margir meina að orðum sé nokkuð aukið og einnig að heilsufarsvandamál og ofþyngd séu ekki endilega jafn samanspyrt og margir þeir sem tjá sig um ofþyngd vilja vera láta. Ég ætla ekkert að tjá mig um það hér enda væri ég þá á hálum ís, tilheyrandi þeim vaxandi hópi Íslendinga sem er í ofþyngd. Mig langar hins vegar að benda á að ef sú er raunin að ofþyngd og offita stefni hraðbyri í þá átt að vera stærsta heilsufarsvandamál Íslendinga væri eðlilegt að staldra við og velta fyrir sér hvað hægt sé að gera til að stemma stigu við vandanum. Rannsóknir sýna að sykur er fíkniefni á sama hátt og áfengi og tóbak og að þeir sem ánetjast því eiga erfitt með að standast það þegar það býðst. Mannfólk er enda forritað til að sækja í sykur og aðrar hitaeiningaríkar afurðir. Aðgerðir gegn ofneyslu á áfengi og tóbaki hafa meðal annars falið í sér stífar reglur um aðgengi; áfengi má til dæmis ekki kaupa nema á veitingastöðum eða í sérverslunum, tóbak er hvergi sýnilegt í verslunum og innkaup eru háð aldurstakmarki. Alfarið er bannað að auglýsa þessar vörur. Þegar kveikt er á sjónvarpi, einkum þegar fjölskylduefni er á dagskrá, má hins vegar sjá bráðið súkkulaði leka tælandi um allan skjá og þegar gengið er inn í matvöruverslanir fer ekkert á milli mála hvað helst á að selja; sælgæti og gosdrykkjum er stillt upp þannig að ekki fer framhjá neinum. Þá er regla frekar en undantekning að sælgæti sé til sölu við kassann svo góður tími gefist til að láta freistast á meðan beðið er í röð eftir því að borga. Flestir sem þurfa að fara í matarinnkaup með börn meðferðis þekkja umræðurnar sem sprottið geta þar. Það er ljóst að ofþyngd stafar helst af ofneyslu hitaeiningaríkrar fæðu og hreyfingarleysi. Læknar hafa nú fengið umboð til að ávísa á hreyfingu ef þeir telja þörf á og er það vel. En vandinn í sambandi við neysluna situr eftir hjá neytandanum. Og hann heldur áfram að borða nammi og drekka kók á meðan aðgengi að því er eins auðvelt og raun ber vitni.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun