Fullur og frábær Mark Stígur Helgason skrifar 1. júlí 2013 09:00 Mark E. Smith ráfaði stefnulaust um sviðið og flæktist í snúrum. Magnús Elvar Jónsson Tónlist. The Fall. All Tomorrow‘s Parties. Atlantic Studios. Goðsögnin Mark E. Smith hafði greinilega fengið sér aðeins neðan í því áður en hann steig á svið með hugarfóstri sínu, síðpönksveitinni The Fall, á föstudagskvöldið – raunar svo mikið að hann átti í stökustu erfiðleikum með að byrja tónleikana, hvað þá klára þá. Hann ráfaði stefnulaust um sviðið, flæktist í snúrum, fiktaði í hljóðfærum hinna meðlimanna og hálfa tónleikana sást hann ekki einu sinni – þá sat hann á bak við magnara, ýlfraði og umlaði á sinn frumstæða hátt í hljóðnemann og lét ekki sjá sig nema rétt þegar hann teygði sig í textablöðin. Þetta var með öðrum orðum algjört „mess“, en maður komst ekki hjá því að hugsa að einmitt þannig ætti þetta að vera. Gestir skiptust í tvo hópa eftir því hvort þeim þótti þetta frábært eða glatað, og þessi gagnrýnandi er í fyrrnefnda hópnum. Bandið var ógnarþétt og greinilega öllu vant, því að það lét ruglið í Smith ekki slá sig út af laginu, nema reyndar í lokin þegar hljómborðsleikarinn Elena Poulou hafði fengið sig fullsadda á honum og strunsaði af sviðinu. Allt í allt var þetta óvenjuleg en mögnuð upplifun og sérstaklega var það óvænt ánægja að heyra Sonics-klassíkina Strychnine í meðförum Smith og félaga. Niðurstaða: Óvenjuleg en mögnuð upplifun. ATP í Keflavík Gagnrýni Mest lesið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Sly Stone er látinn Lífið Dekurbossinn Hjalti: „Mömmur eru einfaldlega bestar og mín var ein sú allra besta“ Áskorun Ísland í neðsta og næstneðsta sæti hjá Ísraelum Lífið Ferð þú til Ástralíu með Bondi Sands og KILROY? Lífið samstarf Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega Menning Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist. The Fall. All Tomorrow‘s Parties. Atlantic Studios. Goðsögnin Mark E. Smith hafði greinilega fengið sér aðeins neðan í því áður en hann steig á svið með hugarfóstri sínu, síðpönksveitinni The Fall, á föstudagskvöldið – raunar svo mikið að hann átti í stökustu erfiðleikum með að byrja tónleikana, hvað þá klára þá. Hann ráfaði stefnulaust um sviðið, flæktist í snúrum, fiktaði í hljóðfærum hinna meðlimanna og hálfa tónleikana sást hann ekki einu sinni – þá sat hann á bak við magnara, ýlfraði og umlaði á sinn frumstæða hátt í hljóðnemann og lét ekki sjá sig nema rétt þegar hann teygði sig í textablöðin. Þetta var með öðrum orðum algjört „mess“, en maður komst ekki hjá því að hugsa að einmitt þannig ætti þetta að vera. Gestir skiptust í tvo hópa eftir því hvort þeim þótti þetta frábært eða glatað, og þessi gagnrýnandi er í fyrrnefnda hópnum. Bandið var ógnarþétt og greinilega öllu vant, því að það lét ruglið í Smith ekki slá sig út af laginu, nema reyndar í lokin þegar hljómborðsleikarinn Elena Poulou hafði fengið sig fullsadda á honum og strunsaði af sviðinu. Allt í allt var þetta óvenjuleg en mögnuð upplifun og sérstaklega var það óvænt ánægja að heyra Sonics-klassíkina Strychnine í meðförum Smith og félaga. Niðurstaða: Óvenjuleg en mögnuð upplifun.
ATP í Keflavík Gagnrýni Mest lesið Enn fjölgar í Hraðfréttafjölskyldunni Lífið Keyrði frá Sauðárkróki í Garðabæ fyrir einn gítartíma Tónlist Stjörnulífið: Sjóðheit og löng helgi Lífið Léttir að geta loks rætt íslenskan leik opinberlega Leikjavísir 50+: Að eiga draumalista getur komið okkur skemmtilega á óvart Lífið Sly Stone er látinn Lífið Dekurbossinn Hjalti: „Mömmur eru einfaldlega bestar og mín var ein sú allra besta“ Áskorun Ísland í neðsta og næstneðsta sæti hjá Ísraelum Lífið Ferð þú til Ástralíu með Bondi Sands og KILROY? Lífið samstarf Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega Menning Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira