Eitt núll fyrir okkkur! Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 9. apríl 2014 07:00 Ég opna sjaldan myndbönd sem fólk er að deila á Facebook. Nenni því ekki. Geri það þó stundum, ef ég held að þau séu sniðug, eða áhugaverð. Opnaði eitt um daginn. Yfirskriftin var eitthvað á þessa leið „kona hrópar óviðeigandi athugasemdir að karlmönnum, sjáðu hvað gerist“. Remban, sem blundar í mér innst inni lyfti brúnum. Ég horfði. Myndbandið sýndi unga breska konu sem ýmist gekk upp að karlmönnum á förnum vegi eða ók fram hjá þeim í bíl með opinn glugga, og lét til dæmis kynferðislegar athugasemdir falla um vaxtarlag þeirra. Spurði til vegar og sagðist í leiðinni gruna að buxur þess sem leiðbeindi henni færu betur á svefnherbergisgólfinu hennar en á honum sjálfum. Hún pantaði drykk á bar, blikkaði barþjóninn og bað hann svona í framhjáhlaupi um „eitthvað meira“. Allt á léttu nótunum, auðvitað. Flestir urðu mennirnir hvumsa, vissu ekki hvaðan á þá stóð veðrið. „Er allt í lagi með þig?“ spurðu þeir hneykslaðir þegar hún stakk upp á að þeir kæmu með henni heim, bara svona í gríni. „Svona talar þú ekki við okkur góða,“ sögðu iðnaðarmennirnir móðgaðir þegar hún blístraði á þá og fór fram á að þeir sýndu meira hold, eða eitthvað í þá áttina. Þau sem settu myndbandið saman unnu það upp úr raunverulegum upplifunum kvenna sem höfðu sent inn lýsingar á hinu og þessu sem karlar létu flakka við þær. Tilgangurinn með myndbandinu var að sýna fram á hversu asnalegar þessar athugasemdir og óviðeigandi þessi tilboð hljómuðu þegar hlutverkunum var snúið við. En hver urðu viðbrögð mín? Jú, það hlakkaði í rembunni inni í mér yfir því hversu móðgaðir karlarnir urðu. „Já, já, svona er þetta nú elsku karlarnir mínir. Verði ykkur að góðu bara.“ En varla var það ætlunin eða hvað? Að mér liði eins og ég hefði á einhvern hátt náð fram hefndum? Eitt núll fyrir okkur, í hinu eilífa stríði stelpur á móti strákum! Ég sussaði á rembuna inni í mér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun
Ég opna sjaldan myndbönd sem fólk er að deila á Facebook. Nenni því ekki. Geri það þó stundum, ef ég held að þau séu sniðug, eða áhugaverð. Opnaði eitt um daginn. Yfirskriftin var eitthvað á þessa leið „kona hrópar óviðeigandi athugasemdir að karlmönnum, sjáðu hvað gerist“. Remban, sem blundar í mér innst inni lyfti brúnum. Ég horfði. Myndbandið sýndi unga breska konu sem ýmist gekk upp að karlmönnum á förnum vegi eða ók fram hjá þeim í bíl með opinn glugga, og lét til dæmis kynferðislegar athugasemdir falla um vaxtarlag þeirra. Spurði til vegar og sagðist í leiðinni gruna að buxur þess sem leiðbeindi henni færu betur á svefnherbergisgólfinu hennar en á honum sjálfum. Hún pantaði drykk á bar, blikkaði barþjóninn og bað hann svona í framhjáhlaupi um „eitthvað meira“. Allt á léttu nótunum, auðvitað. Flestir urðu mennirnir hvumsa, vissu ekki hvaðan á þá stóð veðrið. „Er allt í lagi með þig?“ spurðu þeir hneykslaðir þegar hún stakk upp á að þeir kæmu með henni heim, bara svona í gríni. „Svona talar þú ekki við okkur góða,“ sögðu iðnaðarmennirnir móðgaðir þegar hún blístraði á þá og fór fram á að þeir sýndu meira hold, eða eitthvað í þá áttina. Þau sem settu myndbandið saman unnu það upp úr raunverulegum upplifunum kvenna sem höfðu sent inn lýsingar á hinu og þessu sem karlar létu flakka við þær. Tilgangurinn með myndbandinu var að sýna fram á hversu asnalegar þessar athugasemdir og óviðeigandi þessi tilboð hljómuðu þegar hlutverkunum var snúið við. En hver urðu viðbrögð mín? Jú, það hlakkaði í rembunni inni í mér yfir því hversu móðgaðir karlarnir urðu. „Já, já, svona er þetta nú elsku karlarnir mínir. Verði ykkur að góðu bara.“ En varla var það ætlunin eða hvað? Að mér liði eins og ég hefði á einhvern hátt náð fram hefndum? Eitt núll fyrir okkur, í hinu eilífa stríði stelpur á móti strákum! Ég sussaði á rembuna inni í mér.