Sparnaðartillaga Fanney Birna Jónsdóttir skrifar 28. október 2015 09:00 Ísland er í sögulegu samhengi kristið land, við syngjum til Guðs í þjóðsöng okkar, á þjóðfánanum er krossmark og hér tökum við okkur lögbundið frí frá vinnu á kristnum hátíðum. Stór hluti Íslendinga er skírður, fermdur, giftur og að lokum grafinn með aðstoð þjóðkirkjunnar. Fréttablaðið í dag greinir frá því að starfshópur Kirkjuþings telji að boðun og predikun kirkjunnar nái ekki til almennings með nægilega áhrifamiklum hætti, „þegar hún orðin hornreka hjá RÚV og lítt áberandi á öðrum fjölmiðlum og mannamótum öðrum en kirkjulegum athöfnum og messum“. Ljóst er á tölum um fækkun þeirra sem skráðir eru í þjóðkirkjuna að hún hefur átt undir högg að sækja undanfarin ár. Ýmislegt kemur þar til, en líklegt verður að þykja að þar vegi þungt veik viðbrögð kirkjunnar við ásökunum um kynferðislegt ofbeldi innan hennar raða og einnig hávær minnihluti vígslupresta sem setur hjónavígslu samkynhneigðra fyrir sig. Þjóðkirkjan hyggst eyða 150 milljónum næstu fimm árin í að draga úr fækkun sóknarbarna og stuðla að nýliðun innan þjóðkirkjunnar. Um áramót voru sóknarbörn í þjóðkirkjunni rúmlega 240 þúsund eða 74 prósent mannfjöldans. Fyrir tíu árum voru þau rúmlega átta þúsund fleiri og hlutfallið 85 prósent af mannfjöldanum. Allir stjórnmálaflokkar landsins, utan Framsóknarflokksins, eru komnir með það á stefnuskrá sína að aðskilja ríki og kirkju. Þjóðkirkjan er í sjálfu sér helst að forminu til ríkiskirkja. Tengsl kirkju og ríkis eru stjórnarskrárvarin en hafa í rauninni takmarkaða eiginlega þýðingu. Ríkið greiðir laun presta og starfsmanna Biskupsstofu og eru þær greiðslur byggðar á samningi vegna jarða sem ríkið tók yfir af kirkjunni. Þeir, sem tala gegn aðskilnaði ríkis og kirkju, bera margir fyrir sig þennan samning og flækjuna sem því myndi fylgja að rifta honum. Kirkjan yrði að fá bætur fyrir jarðir sínar á grundvelli samningsins og það er heljarinnar reikningsdæmi. Líklegast er það rétt að málið sé flókið og töluverð vinna þyrfti að fara í að rekja í sundur flækjuna. En hægt er að fullyrða að það er ekki flóknara en til að mynda að einkavæða bankana. Eða að losa landið hér úr gjaldeyrishöftum. Ljóst er að auka þarf sjálfstæði og fjárhagslegan grundvöll yfir einhver ár og skera svo á tengslin þegar þeim takmörkum er náð. Eftir stendur þá stjórnarskrárákvæði sem hefur í sjálfu sér enga raunverulega þýðingu aðra en að vera einhvers konar söguleg yfirlýsing. Áhrif kristinnar trúar á bæði sögu- og menningu þjóðarinnar eru óumdeild. Samfélagið hefur hins vegar breyst mikið frá því núverandi fyrirkomulag kirkjunnar var ákveðið og hlutverk hennar hefur þróast. Lífsskoðanir almennings og trúarafstaða hans er orðin margþættari. Núverandi staða og lögbundin forréttindi kirkjunnar brjóta í bága við réttarvitund marga og sá hópur fer stækkandi. Því má gera því skóna að aukið sjálfstæði kirkjunnar sem og fjárhagslegt sjálfstæði hennar myndi leiða til aukinnar virðingar og þannig sterkari stöðu hennar. Jafnvel spara henni 150 milljónir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fanney Birna Jónsdóttir Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun
Ísland er í sögulegu samhengi kristið land, við syngjum til Guðs í þjóðsöng okkar, á þjóðfánanum er krossmark og hér tökum við okkur lögbundið frí frá vinnu á kristnum hátíðum. Stór hluti Íslendinga er skírður, fermdur, giftur og að lokum grafinn með aðstoð þjóðkirkjunnar. Fréttablaðið í dag greinir frá því að starfshópur Kirkjuþings telji að boðun og predikun kirkjunnar nái ekki til almennings með nægilega áhrifamiklum hætti, „þegar hún orðin hornreka hjá RÚV og lítt áberandi á öðrum fjölmiðlum og mannamótum öðrum en kirkjulegum athöfnum og messum“. Ljóst er á tölum um fækkun þeirra sem skráðir eru í þjóðkirkjuna að hún hefur átt undir högg að sækja undanfarin ár. Ýmislegt kemur þar til, en líklegt verður að þykja að þar vegi þungt veik viðbrögð kirkjunnar við ásökunum um kynferðislegt ofbeldi innan hennar raða og einnig hávær minnihluti vígslupresta sem setur hjónavígslu samkynhneigðra fyrir sig. Þjóðkirkjan hyggst eyða 150 milljónum næstu fimm árin í að draga úr fækkun sóknarbarna og stuðla að nýliðun innan þjóðkirkjunnar. Um áramót voru sóknarbörn í þjóðkirkjunni rúmlega 240 þúsund eða 74 prósent mannfjöldans. Fyrir tíu árum voru þau rúmlega átta þúsund fleiri og hlutfallið 85 prósent af mannfjöldanum. Allir stjórnmálaflokkar landsins, utan Framsóknarflokksins, eru komnir með það á stefnuskrá sína að aðskilja ríki og kirkju. Þjóðkirkjan er í sjálfu sér helst að forminu til ríkiskirkja. Tengsl kirkju og ríkis eru stjórnarskrárvarin en hafa í rauninni takmarkaða eiginlega þýðingu. Ríkið greiðir laun presta og starfsmanna Biskupsstofu og eru þær greiðslur byggðar á samningi vegna jarða sem ríkið tók yfir af kirkjunni. Þeir, sem tala gegn aðskilnaði ríkis og kirkju, bera margir fyrir sig þennan samning og flækjuna sem því myndi fylgja að rifta honum. Kirkjan yrði að fá bætur fyrir jarðir sínar á grundvelli samningsins og það er heljarinnar reikningsdæmi. Líklegast er það rétt að málið sé flókið og töluverð vinna þyrfti að fara í að rekja í sundur flækjuna. En hægt er að fullyrða að það er ekki flóknara en til að mynda að einkavæða bankana. Eða að losa landið hér úr gjaldeyrishöftum. Ljóst er að auka þarf sjálfstæði og fjárhagslegan grundvöll yfir einhver ár og skera svo á tengslin þegar þeim takmörkum er náð. Eftir stendur þá stjórnarskrárákvæði sem hefur í sjálfu sér enga raunverulega þýðingu aðra en að vera einhvers konar söguleg yfirlýsing. Áhrif kristinnar trúar á bæði sögu- og menningu þjóðarinnar eru óumdeild. Samfélagið hefur hins vegar breyst mikið frá því núverandi fyrirkomulag kirkjunnar var ákveðið og hlutverk hennar hefur þróast. Lífsskoðanir almennings og trúarafstaða hans er orðin margþættari. Núverandi staða og lögbundin forréttindi kirkjunnar brjóta í bága við réttarvitund marga og sá hópur fer stækkandi. Því má gera því skóna að aukið sjálfstæði kirkjunnar sem og fjárhagslegt sjálfstæði hennar myndi leiða til aukinnar virðingar og þannig sterkari stöðu hennar. Jafnvel spara henni 150 milljónir.
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun