Fetti sig og bretti Jónas Sen skrifar 5. febrúar 2015 16:00 „Tinna Þorsteinsdóttir er dugleg að bera á borð tilraunakennda tónlist. Hún á lof skilið fyrir það,“ segir meðal annars í dómnum. Vísir/Stefán Tinna Þorsteinsdóttir lék á píanó og dótapíanó í Norðurljósum í Hörpu á Myrkum músíkdögum sunnudaginn 1. febrúar. Leikfangapíanó, eða dótapíanó, eru ekki algeng í tónlistarlífinu. Skyldi engan undra, nóturnar í því eru afar fáar. Slíkt hljóðfæri hefur samt sjarmerandi hljóm, ef maður heldur sig við þá möguleika sem það býður upp á. Því miður var ekki svo á tónleikum Tinnu Þorsteinsdóttur á Myrkum músíkdögum á sunnudaginn, nema í undantekningartilvikum. Á sviðinu voru þrjú dótapíanó í mismunandi stærðum auk venjulegs flygils. Fyrst á dagskrá var svokölluð Útvarpssaga eftir Ingibjörgu Friðriksdóttur. Þar heyrðist þulur úr hátölurum lesa hvað píanóleikarinn átti að gera við dótapíanóið. Það voru ekki raunhæfar leiðbeiningar. Tinna fór langt út fyrir það sem hægt er að gera, spilaði of margar nótur, alltof hratt. Næst var verk eftir sama tónskáld sem var ekki mikið áheyrilegra. Þar voru forritunarskipanir vélritaðar á skjá sem var varpað á tjald fyrir ofan sviðið. Þetta kveikti á ýmsum síendurteknum raftónahendingum úr tölvu. Þær voru frekar aumingjalegar. Inn á milli spilaði píanóleikarinn mismunandi einingar sem hún hafði á nótum fyrir framan sig. Heildarmyndin var einn hrærigrautur af ómstríðum hljómum sem áttu illa saman. Ekki tók betra við. Negative Dynamics II: entangled strata og Theory-Fiction: non-corresponding variance eftir Einar Torfa Einarsson voru verk sem báru virðulega titla. En það var ekkert virðulegt við tónlistina. Hún var skrípaleikur þar sem píanóleikarinn geiflaði sig í framan, fetti sig og bretti og baðaði út öllum öngum. Flest annað á dagskránni var á svipuðum nótum. Best voru verk eftir Hallvarð Ásgeirsson, en þar var loksins einhverja alvöru músík að finna. Þetta voru tvö verk, hið fyrra bar nafnið Miniatures, það seinna Toccata. Miniatures samanstóð af áhugaverðum blæbrigðum og sótti sífellt í sig veðrið. Það var orðið býsna kraftmikið undir það síðasta. Tinna hefði þó mátt spila skýrar, hröðustu tónahlaupin voru fremur loðin. Toccatan var hins vegar fín hjá henni, það var eina tónsmíðin fyrir dótapíanó sem tók mið af möguleikum hljóðfærisins. Hún var snyrtileg og vel fram sett. Þarna var ljós í myrkrinu. Reyndar mátti einnig hafa gaman af eins konar leikhúsverki eftir Þórunni Grétu Sigurðardóttur. Það samanstóð af ýktum hreyfingum sem sumir tilgerðarlegir píanóleikarar gera sig seka um. Tónlistin sjálf var bara eitthvert bull, en hún átti líka að vera það. Hér var Tinna fyrst og fremst að þykjast spila eitthvað ógurlega dramatískt, án þess að gera það. Það vakti nokkra kátínu í salnum. Ég vildi óska þess að annað á tónleikunum hefði verið jafn fyndið.Niðurstaða: Tinna Þorsteinsdóttir er dugleg að bera á borð tilraunakennda tónlist. Hún á lof skilið fyrir það. En hér heppnuðust tilraunirnar sjaldnast. Gagnrýni Menning Mest lesið Áhrifavaldur greiddi sextán milljónir fyrir auglýsingar á samfélagsmiðlum: „Hvar eru allir peningarnir?” Lífið Öðruvísi líf: „Þar var konum og börnum stillt upp og þau skotin“ Áskorun Fær ógeðistilfinningu eftir fullnægingu Lífið Íslenska stelpan sem eltir drauminn í Los Angeles Lífið Sam Rivers úr Limp Bizkit látinn Lífið Hugleiki Dagssyni hent út af Facebook Lífið „Vinir mínir settu stöðugt út á mig og niðurlægðu mig“ Lífið Dýri kveður Íþróttaálfinn eftir tuttugu ár Lífið Nóa-Siríus fjölskyldan fyrrverandi selur súkkulaðihöll Lífið Krakkatían: IKEA-geitin, októberfest og reikistjarna Lífið Fleiri fréttir Slappur smassborgari Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Tinna Þorsteinsdóttir lék á píanó og dótapíanó í Norðurljósum í Hörpu á Myrkum músíkdögum sunnudaginn 1. febrúar. Leikfangapíanó, eða dótapíanó, eru ekki algeng í tónlistarlífinu. Skyldi engan undra, nóturnar í því eru afar fáar. Slíkt hljóðfæri hefur samt sjarmerandi hljóm, ef maður heldur sig við þá möguleika sem það býður upp á. Því miður var ekki svo á tónleikum Tinnu Þorsteinsdóttur á Myrkum músíkdögum á sunnudaginn, nema í undantekningartilvikum. Á sviðinu voru þrjú dótapíanó í mismunandi stærðum auk venjulegs flygils. Fyrst á dagskrá var svokölluð Útvarpssaga eftir Ingibjörgu Friðriksdóttur. Þar heyrðist þulur úr hátölurum lesa hvað píanóleikarinn átti að gera við dótapíanóið. Það voru ekki raunhæfar leiðbeiningar. Tinna fór langt út fyrir það sem hægt er að gera, spilaði of margar nótur, alltof hratt. Næst var verk eftir sama tónskáld sem var ekki mikið áheyrilegra. Þar voru forritunarskipanir vélritaðar á skjá sem var varpað á tjald fyrir ofan sviðið. Þetta kveikti á ýmsum síendurteknum raftónahendingum úr tölvu. Þær voru frekar aumingjalegar. Inn á milli spilaði píanóleikarinn mismunandi einingar sem hún hafði á nótum fyrir framan sig. Heildarmyndin var einn hrærigrautur af ómstríðum hljómum sem áttu illa saman. Ekki tók betra við. Negative Dynamics II: entangled strata og Theory-Fiction: non-corresponding variance eftir Einar Torfa Einarsson voru verk sem báru virðulega titla. En það var ekkert virðulegt við tónlistina. Hún var skrípaleikur þar sem píanóleikarinn geiflaði sig í framan, fetti sig og bretti og baðaði út öllum öngum. Flest annað á dagskránni var á svipuðum nótum. Best voru verk eftir Hallvarð Ásgeirsson, en þar var loksins einhverja alvöru músík að finna. Þetta voru tvö verk, hið fyrra bar nafnið Miniatures, það seinna Toccata. Miniatures samanstóð af áhugaverðum blæbrigðum og sótti sífellt í sig veðrið. Það var orðið býsna kraftmikið undir það síðasta. Tinna hefði þó mátt spila skýrar, hröðustu tónahlaupin voru fremur loðin. Toccatan var hins vegar fín hjá henni, það var eina tónsmíðin fyrir dótapíanó sem tók mið af möguleikum hljóðfærisins. Hún var snyrtileg og vel fram sett. Þarna var ljós í myrkrinu. Reyndar mátti einnig hafa gaman af eins konar leikhúsverki eftir Þórunni Grétu Sigurðardóttur. Það samanstóð af ýktum hreyfingum sem sumir tilgerðarlegir píanóleikarar gera sig seka um. Tónlistin sjálf var bara eitthvert bull, en hún átti líka að vera það. Hér var Tinna fyrst og fremst að þykjast spila eitthvað ógurlega dramatískt, án þess að gera það. Það vakti nokkra kátínu í salnum. Ég vildi óska þess að annað á tónleikunum hefði verið jafn fyndið.Niðurstaða: Tinna Þorsteinsdóttir er dugleg að bera á borð tilraunakennda tónlist. Hún á lof skilið fyrir það. En hér heppnuðust tilraunirnar sjaldnast.
Gagnrýni Menning Mest lesið Áhrifavaldur greiddi sextán milljónir fyrir auglýsingar á samfélagsmiðlum: „Hvar eru allir peningarnir?” Lífið Öðruvísi líf: „Þar var konum og börnum stillt upp og þau skotin“ Áskorun Fær ógeðistilfinningu eftir fullnægingu Lífið Íslenska stelpan sem eltir drauminn í Los Angeles Lífið Sam Rivers úr Limp Bizkit látinn Lífið Hugleiki Dagssyni hent út af Facebook Lífið „Vinir mínir settu stöðugt út á mig og niðurlægðu mig“ Lífið Dýri kveður Íþróttaálfinn eftir tuttugu ár Lífið Nóa-Siríus fjölskyldan fyrrverandi selur súkkulaðihöll Lífið Krakkatían: IKEA-geitin, októberfest og reikistjarna Lífið Fleiri fréttir Slappur smassborgari Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Áhrifavaldur greiddi sextán milljónir fyrir auglýsingar á samfélagsmiðlum: „Hvar eru allir peningarnir?” Lífið
Áhrifavaldur greiddi sextán milljónir fyrir auglýsingar á samfélagsmiðlum: „Hvar eru allir peningarnir?” Lífið