Úti er ævintýri - eða hvað? Snærós Sindradóttir skrifar 18. mars 2016 07:00 Í gærkvöldi lauk ég við að lesa sjöundu og síðustu Harry Potter bókina fyrir stjúpdóttur mína. Þar með lukum við þriggja ára sameiginlegu verkefni sem hefur krafist fullrar athygli og einbeitingar af hennar hálfu. Það er ekkert grín að muna frá kvöldi til kvölds hvað gerðist síðast og halda svo þræði þegar nýr mánudagur í pabbaviku hefst. Verkefnið hefur sömuleiðis krafist af mér einbeitingar en metnaður er úrslitaatriðið. Einföld netleit segir mér að í bókunum séu 772 persónur. Fyrir hverja og eina hef ég lagt metnað minn í að skapa rödd sem hæfir persónunni og ég fæ að heyra það hraustlega ef ég ruglast. Ron Weasley má ekki allt í einu hljóma eins og Fred Weasley. Stjúpdóttir mín varð ellefu ára á mánudag og ég hef velt því fyrir mér hvort það þýði að nú hætti kvöldlestur. Lestur Harry Potter bókanna hefur ekki aðeins opnað fyrir henni heilan heim ævintýra heldur líka fært okkur sameiginlegt áhugamál. Ég las Harry Potter og viskusteininn árið 1999 og vonaði innst inni að bréfið kæmi árið 2002. Ég húkkaði mér líka far með löggunni frá Bolungarvík til Ísafjarðar, laugardaginn 21. júlí 2007, til þess að ná einu af fáum eintökum af Harry Potter og dauðadjásnunum sem Vestfirðir fengu send á útgáfudegi. Bráðum verður meira spennandi að reyna á mörk útivistartímans en að hlusta á stjúpmömmu sína lesa ævintýri. En þegar lesturinn hefst fyrir systkini hennar vona ég að hún komi fyrr heim og krulli sig í sófann til að hlusta á sexhundruðustu röddina. Það er nefnilega alltaf jafn fyndið þegar tvíburarnir kvelja Dolores Umbridge með ferðamýrinni og það hættir aldrei að vera sorglegt þegar húsálfurinn Dobby deyr, sáttur á meðal vina. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Snærós Sindradóttir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun
Í gærkvöldi lauk ég við að lesa sjöundu og síðustu Harry Potter bókina fyrir stjúpdóttur mína. Þar með lukum við þriggja ára sameiginlegu verkefni sem hefur krafist fullrar athygli og einbeitingar af hennar hálfu. Það er ekkert grín að muna frá kvöldi til kvölds hvað gerðist síðast og halda svo þræði þegar nýr mánudagur í pabbaviku hefst. Verkefnið hefur sömuleiðis krafist af mér einbeitingar en metnaður er úrslitaatriðið. Einföld netleit segir mér að í bókunum séu 772 persónur. Fyrir hverja og eina hef ég lagt metnað minn í að skapa rödd sem hæfir persónunni og ég fæ að heyra það hraustlega ef ég ruglast. Ron Weasley má ekki allt í einu hljóma eins og Fred Weasley. Stjúpdóttir mín varð ellefu ára á mánudag og ég hef velt því fyrir mér hvort það þýði að nú hætti kvöldlestur. Lestur Harry Potter bókanna hefur ekki aðeins opnað fyrir henni heilan heim ævintýra heldur líka fært okkur sameiginlegt áhugamál. Ég las Harry Potter og viskusteininn árið 1999 og vonaði innst inni að bréfið kæmi árið 2002. Ég húkkaði mér líka far með löggunni frá Bolungarvík til Ísafjarðar, laugardaginn 21. júlí 2007, til þess að ná einu af fáum eintökum af Harry Potter og dauðadjásnunum sem Vestfirðir fengu send á útgáfudegi. Bráðum verður meira spennandi að reyna á mörk útivistartímans en að hlusta á stjúpmömmu sína lesa ævintýri. En þegar lesturinn hefst fyrir systkini hennar vona ég að hún komi fyrr heim og krulli sig í sófann til að hlusta á sexhundruðustu röddina. Það er nefnilega alltaf jafn fyndið þegar tvíburarnir kvelja Dolores Umbridge með ferðamýrinni og það hættir aldrei að vera sorglegt þegar húsálfurinn Dobby deyr, sáttur á meðal vina.