Þegar öllu er á botninn hvolf Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 24. maí 2016 07:00 Fyrir stuttu voru vanefndir vinnuveitenda minna í Malaga orðnar svo miklar að ég sá mér ekki sæmd í öðru en að segja upp. Við tók mikið öryggisleysi. Mér fannst ég hanga í lausu lofti. Þessari tilfinningu hefur góður vinur minn líkt við það átakanlega augnablik þegar loftfimleikamaður hefur sleppt einni rólunni og ennþá ekki gripið þá næstu. Loftfimleikamaður sem aldrei þorir að sleppa er ekki þess verður að áhorfendur séu að glápa á hann. Spurning hvort eitthvað álíka megi segja um líf þess sem aldrei lætur gossa. Alla vega verður mér oft hugsað til þessarar myndlíkingar á stundum sem þessum. Þó er lífið flóknara en atriði í sirkus. Til dæmis er enginn trygging fyrir því að önnur róla sé til taks þegar maður sleppir einni. Svo má velta því fyrir sér hvort til sé öryggisnet fyrir neðan. Víðast er það reyndin þótt róið sé að því öllum árum að slíkt hangi einungis fyrir neðan þá sem mikið hafa handa á milli. Svo eru ýmsir meðal áhorfenda sem hafa áhrif á mann, geta þess vegna truflað mann með svartagallsrausi. „Þú hefðir ekki átt að sleppa! Nú nærðu aldrei annarri rólu.“ Og svo framvegis. Þar að auki er trúðurinn líklegur til að gera grín að öllu saman. Á stundum þegar mikið liggur við hugsa ég líka til þess að sem betur fer eigum við Nóbelsskáld gott sem komið hefur orði að öllum þeim tilfinningum sem bærast í íslensku brjósti. Það kemur sér því ágætlega að vitna í Halldór því þegar öllu er á botninn hvolft þá fer allt einhvern veginn þótt margur efist um það á tímabili.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 24. maí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Það er betra fyrir okkur öll að Háskóli Íslands efli fjarnám Darri Rafn Hólmarsson Skoðun Níðingsverk Jón Daníelsson Skoðun Stríðsglæpir sem munu ekki gleymast! Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Þegar líða fer að jólum Ísak Hilmarsson Skoðun Það er flókið að eiga næstum 500 milljarða króna á Íslandi Þórður Snær Júlíusson Skoðun 5.maí Alþjóðadagur ljósmæðra Unnur Berglind Friðriksdóttir Skoðun Hingað og ekki lengra Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Við eigum ekki efni á vonleysi né uppgjöf Magnús Magnússon Skoðun Stjórnvöld, Óskar á heima hér! Þóra Andrésdóttir Skoðun Tími kominn til aðgerða gegn Ísrael Ingólfur Gíslason Skoðun
Fyrir stuttu voru vanefndir vinnuveitenda minna í Malaga orðnar svo miklar að ég sá mér ekki sæmd í öðru en að segja upp. Við tók mikið öryggisleysi. Mér fannst ég hanga í lausu lofti. Þessari tilfinningu hefur góður vinur minn líkt við það átakanlega augnablik þegar loftfimleikamaður hefur sleppt einni rólunni og ennþá ekki gripið þá næstu. Loftfimleikamaður sem aldrei þorir að sleppa er ekki þess verður að áhorfendur séu að glápa á hann. Spurning hvort eitthvað álíka megi segja um líf þess sem aldrei lætur gossa. Alla vega verður mér oft hugsað til þessarar myndlíkingar á stundum sem þessum. Þó er lífið flóknara en atriði í sirkus. Til dæmis er enginn trygging fyrir því að önnur róla sé til taks þegar maður sleppir einni. Svo má velta því fyrir sér hvort til sé öryggisnet fyrir neðan. Víðast er það reyndin þótt róið sé að því öllum árum að slíkt hangi einungis fyrir neðan þá sem mikið hafa handa á milli. Svo eru ýmsir meðal áhorfenda sem hafa áhrif á mann, geta þess vegna truflað mann með svartagallsrausi. „Þú hefðir ekki átt að sleppa! Nú nærðu aldrei annarri rólu.“ Og svo framvegis. Þar að auki er trúðurinn líklegur til að gera grín að öllu saman. Á stundum þegar mikið liggur við hugsa ég líka til þess að sem betur fer eigum við Nóbelsskáld gott sem komið hefur orði að öllum þeim tilfinningum sem bærast í íslensku brjósti. Það kemur sér því ágætlega að vitna í Halldór því þegar öllu er á botninn hvolft þá fer allt einhvern veginn þótt margur efist um það á tímabili.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 24. maí