Hreðjahnefar Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 7. júní 2016 07:00 Fyrir nokkru var það til umræðu hvort banna ætti sýningar á bardagaíþrótt einni þar sem áhorfið hefði slæm áhrif á óharðnaða sem áttu að hafa látið hnefa tala skömmu eftir eina viðureignina. Ég horfi ekki á þá íþrótt og er því ekki dómbær um það. Hins vegar er svo komið að vara mætti við áhorfi á mína uppáhaldsíþrótt, knattspyrnu. Þar viðgangast svo mikil óþokkabrögð að móðir mín félli líklegast í yfirlið, sæi hún einn leik. Nú á ég ekki við stimpingar þegar mönnum hleypur kapp í kinn heldur ódrengilega knytti. Lengi hefur það tíðkast að plata dómarann með því að þykjast vera fórnarlamb fólskubragða andstæðingsins. Hafa menn náð svo mikilli leikni í þessu að þeir liggja eins og í öngviti ef þeim er strokið um vanga. Nýjasta óhæfan er svo að kýla í punginn á mönnum þegar lítið ber á. Íslenska knattspyrnutímabilið er nýhafið og hafa þegar tveir verið gripnir við þessa iðju. Áhrifin létu ekki á sér standa. Þjóðin sá nokkru síðar þegar fræðimaður og stjórnmálamaður háðu einvígi í sjónvarpssal. Höfðu þeir sitthvað á samviskunni. Fræðimaðurinn hafði sagt eitt og annað um þorskastríðið í fyrirlestri en stjórnmálamaðurinn hafði meðal annars komið Íslandi á lista yfir hinar staðföstu þjóðir sem eru ábyrgar fyrir einum mestu stríðsafglöpum okkar tíma og sýpur heimsbyggðin enn seyðið af þeim hryllingi. Fræðimaðurinn var yfirheyrður eins og glæpamaður. Þetta er náttúrlega fyrir neðan beltisstað eða eins og sagt er hér á Spáni þegar maður er hafður að fífli; það er verið að atast í eistum manns. Ég ætla auðvitað að horfa á okkar heiðursmenn í Frakklandi en til allra hreðjahnefa vil ég beina þeim tilmælum að þeir hafi sig hæga, maður veit nefnilega aldrei hvenær pörupiltarnir eru að horfa.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Sigurður Eyjólfsson Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun
Fyrir nokkru var það til umræðu hvort banna ætti sýningar á bardagaíþrótt einni þar sem áhorfið hefði slæm áhrif á óharðnaða sem áttu að hafa látið hnefa tala skömmu eftir eina viðureignina. Ég horfi ekki á þá íþrótt og er því ekki dómbær um það. Hins vegar er svo komið að vara mætti við áhorfi á mína uppáhaldsíþrótt, knattspyrnu. Þar viðgangast svo mikil óþokkabrögð að móðir mín félli líklegast í yfirlið, sæi hún einn leik. Nú á ég ekki við stimpingar þegar mönnum hleypur kapp í kinn heldur ódrengilega knytti. Lengi hefur það tíðkast að plata dómarann með því að þykjast vera fórnarlamb fólskubragða andstæðingsins. Hafa menn náð svo mikilli leikni í þessu að þeir liggja eins og í öngviti ef þeim er strokið um vanga. Nýjasta óhæfan er svo að kýla í punginn á mönnum þegar lítið ber á. Íslenska knattspyrnutímabilið er nýhafið og hafa þegar tveir verið gripnir við þessa iðju. Áhrifin létu ekki á sér standa. Þjóðin sá nokkru síðar þegar fræðimaður og stjórnmálamaður háðu einvígi í sjónvarpssal. Höfðu þeir sitthvað á samviskunni. Fræðimaðurinn hafði sagt eitt og annað um þorskastríðið í fyrirlestri en stjórnmálamaðurinn hafði meðal annars komið Íslandi á lista yfir hinar staðföstu þjóðir sem eru ábyrgar fyrir einum mestu stríðsafglöpum okkar tíma og sýpur heimsbyggðin enn seyðið af þeim hryllingi. Fræðimaðurinn var yfirheyrður eins og glæpamaður. Þetta er náttúrlega fyrir neðan beltisstað eða eins og sagt er hér á Spáni þegar maður er hafður að fífli; það er verið að atast í eistum manns. Ég ætla auðvitað að horfa á okkar heiðursmenn í Frakklandi en til allra hreðjahnefa vil ég beina þeim tilmælum að þeir hafi sig hæga, maður veit nefnilega aldrei hvenær pörupiltarnir eru að horfa.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.