Átján heppnir íslenskir fjölmiðlamenn hafa upplifað þann draum undanfarnar tvær vikur, að elta strákana okkar borga á milli, fylgjast með þeim á æfingum, ræða við þá á blaðamannafundum, berjast við stressið í stúkunni á leikdögum, hitta eldhressa íslenska stuðningsmenn og vera svo í jafnmiklu spennufalli og allir aðrir þegar leikirnir eru gerðir upp að þeim loknum hvort sem er í sjónvarpi, úvarpi, vef eða dagblaði.
Fimm íslenskir fjölmiðlar hafa verið með fulltrúa sína á þessu ferðalagi auk þess sem fleiri miðlar eiga fulltrúa í blaðamannastúkunni á leikdag. Stemningin í hópnum hefur verið afar góð þar sem húmorinn er allsráðandi, menn láta svo til allt flakka, allir fá sinn skammt af skotum en þegar til kastanna kemur hjálpast menn að þegar svo ber undir og njóta verunnar saman.

Líkt og hjá landsliðinu er hópurinn saman í langan tíma, borðar svo til sama matinn, dvelur á sömu hótelum og ferðast saman í rútum, lestum og flugvélum. Hópurinn þarf, ólíkt strákunum okkar, lítið að stytta sér stundir enda dagarnir langir þar sem lög um hvíldartíma eru mölbrotin og unnið er myrkranna á milli.

Nú hrista vafalítið einhverjir hausinn yfir þeirri staðreynd hve einsleitur hópurinn er. Það er leiðinlegt hve fáar konur eru starfandi í stétt íþróttafréttamanna á Íslandi. Vandamálið er hins vegar langt í frá bundið við Ísland sem sést glögglega á Evrópumótinu sem er algjör karlasamkoma.
Maður tekur hreinlega eftir því þegar kona er á svæðinu svo einsleitt er vinnuumhverfið. Og það nær ekki aðeins til fréttamanna heldur einnig ljósmyndara og myndatökumanna. Hérna eru bara karlar, að fjalla um karla.
Eftir jafnteflið gegn Portúgal rak ég augun í það að allt í einu var komin kona á svæðið sem skeggræddi málin við aðra fjölmiðlamenn. Óvæntur og kærkominn gestur. Ég hélt hún væri í teymi Símans og spurði hana hvaða hlutverki hún sinnti. Þá kom í ljós að um var að ræða Ingibjörgu Pálmadóttur, eiginkonu Dags Sigurðssonar handboltaþjálfara, á ferðalagi með manninum sínum sem hafði verið sérfræðingur í sjónvarpsútsendingu.
Hún var svo sannarlega velkomin í hópinn þótt vonin sem kviknaði um nýjan fulltrúa í stéttinni hafi að engu orðið. Vonin lifir þó og vonandi eykst fjölbreytnin í hópnum með tímanum.

Sænskir fjölmiðlamenn hafa verið samferðamenn okkar enda áhuginn á Lars Lagerbäck í heimalandinu mikill. Robert Laul, einn þeirra sem snerist gegn Lars og birti endurtekið byrjunarlið Svía daginn fyrir leik, er fastagestur á fundunum í Annecy. Nokkrum úr íslensku pressunni semur vel við kappann og einn hefur dásamað hann í bak og fyrir.
Snurða hljóp á þráðinn þegar Laul þessi kvótaði hans mesta aðdáanda í íslenska hópnum í frétt sinni um að lýsandinn sem allir eru að tala um, sjálfur Gummi Ben, yrði rekinn sem aðstoðarþjálfari KR. Taldi hann Svíann hafa gert fullmikið úr orðum sínum og yfirgaf stöðu sína sem formaður aðdáendaklúbbs Laul tímabundið hið minnsta.

Ljósmyndararnir í hópnum njóta þeirra forréttinda að vera niðri á velli á stórum augnablikum. Pressan er mikil að ná forsíðumynd fyrir dagblaðið og flottum myndum fyrir vefinn. Þeir geta verið heppnir eða óheppnir með staðsetningu þegar þeim er úthlutað sæti.
Grípa þeir jafnan til þess ráðs að skiptast á sætum við erlenda kollega í hálfleik til að geta verið á þeim enda sem Ísland sækir. Hvers vegna? Jú, til að mynda mörk Íslands. Svo er það óvissan sem snýr að því hvert markaskorarinn hleypur með liðsfélagana þegar markinu er fagnað? Hann gæti hlaupið í fangið á ljósmyndaranum eða svo gott sem úr augn- og linsusýn.

Í okkar tilfelli fór einn á blaðamannafund þjálfara, annar beið leikmanna til að spyrja þá út í leikinn og sá þriðji sat fyrir stuðningsmönnum og tók tali í beinni vefútsendingu. Menn keppast við að skrifa upp viðtölin, rýna í stöðuna og framhaldið og áður en maður veit af eru liðnar þrjár klukkustundir og öryggisverðirnir í fjölmiðlaaðstöðunni að biðja mann um að koma sér heim.
Sem betur fer ekki heim til Íslands, heldur heim á hótel. EM ævintýri strákanna okkar, og okkar í íslensku pressunni, lifir enn og full ástæða til að hafa trú á strákunum í Nice á mánudaginn. Í níutíu mínútna fótboltaleik tveggja landsliða þar sem allt getur gerst.

Vaknað klukkan átta, farið í morgunmat og fundað fyrir daginn. Vefþátturinn EM í dag tekinn upp, fréttir skrifaðar á Vísi og haldið á blaðamannafund eða opinn hluta æfingar hjá landsliðinu.
Bein útsending á Vísi frá fundinum eða æfingunni, viðtöl tekin við þjálfara og leikmenn. Fréttir unnar fyrir hádegisfréttir Bylgjunnar, Vísi, lögð drög að Fréttablaði morgundagsins og sjónvarpsfréttir unnar, almennar fréttir og íþróttafréttir.
Unnið fram að kvöldmat og svo lögð drög að innkomu í beinni útsendingu í kvöldfréttum Stöðvar 2.
Kvöldmatur og horft á EM um kvöldið, lögð drög að dagskrá morgundagsins.
Allt ofantalið væri ómögulegt ef ekki væri fyrir frábært bakland í Skaftahlíð hvort sem kemur að fréttaskrifum, umbroti, klippivinnu, tæknilegri aðstoð eða hvatningu.