Netsverðin brýnd Tómas Þór Þórðarson skrifar 8. desember 2016 07:00 Jólalagið mitt er Here we go með Stakka BO. Fyrsta setning lagsins: „Here we go again“, á svo vel við þegar þessi mánuður gengur í garð. Af hverju? Jú, þá hefst á ný umræðan um íþróttamann ársins. Sitt sýnist hverjum og verður umræðan alltaf meiri með ári hverju sem er auðvitað gott því eftir þessu kjöri á að taka. En því miður er það þannig að því fleiri sem tjá sig um kjörið því fávíslegri getur umræðan orðið. Eins og með marga aðra umræðu í samfélagi okkar hefur þessi þróast þannig að sá sem er ekki sammála þér veit ekki neitt. Ef þér finnst að einhver eigi að vera Íþróttamaður ársins þá er það bara þannig og ekkert annað kemur til greina. Nýjasta dæmið er árangur Ólafíu Þórunnar Kristinsdóttur sem varð um helgina fyrst kvenna að tryggja sig inn á LPGA. Áður en hún setti niður síðasta púttið var byrjað að kalla eftir því að hún fái bikarinn í ár. Því var haldið fram á einum vettvangi að hún væri næstbesti kylfingur heims þar sem hún hafnaði í öðru sæti á úrtökumóti. Misskilningurinn mikill en svona vill umræðan stundum verða. Árangur Ólafíu er frábær en að vissu leyti er vegferð hennar að hefjast. Ekki misskilja mig og byrja að brýna netsverðin; hún er alveg vel að titlinum komin. Það er samt ótækt að gleyma bara árangri Hrafnhildar Lúthersdóttur sem vann til þrennra verðlauna á stórmóti á árinu og komst í úrslit á ÓL. Einnig frammistöðu Gylfa Þórs Sigurðssonar sem hefur sett saman eitt flottasta íþróttaár í sögunni. Íþróttaárið hefur verið frábært og eru þrír til fjórir einstaklingar líklegir. Það er samt bara einn sem vinnur. Það verða ekki allir sáttir en þannig er það bara. Hverjum þykir sinn fugl fagur, en hinir fuglarnir eru engu síðri.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Þurfum við virkilega „leyniþjónustu”? Helen Olafsdóttir Skoðun Svona eða hinsegin, hvert okkar verður næst? Unnar Geir Unnarsson Skoðun Ákall til íslenskra stjórnmálamanna Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Byrjað á öfugum enda! Hjálmar Heiðdal Skoðun Reynisfjara og mannréttindasáttmáli Evrópu Róbert R. Spanó Skoðun Væri ekki hlaupið út aftur Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Að hlúa að foreldrum: Forvörn sem skiptir máli Áróra Huld Bjarnadóttir Skoðun Hefur ítrekað hótað okkur áður Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Bandaríkin voru alltaf vondi kallinn Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Ég neita að trúa... Guðlaug Kristjánsdóttir Skoðun
Jólalagið mitt er Here we go með Stakka BO. Fyrsta setning lagsins: „Here we go again“, á svo vel við þegar þessi mánuður gengur í garð. Af hverju? Jú, þá hefst á ný umræðan um íþróttamann ársins. Sitt sýnist hverjum og verður umræðan alltaf meiri með ári hverju sem er auðvitað gott því eftir þessu kjöri á að taka. En því miður er það þannig að því fleiri sem tjá sig um kjörið því fávíslegri getur umræðan orðið. Eins og með marga aðra umræðu í samfélagi okkar hefur þessi þróast þannig að sá sem er ekki sammála þér veit ekki neitt. Ef þér finnst að einhver eigi að vera Íþróttamaður ársins þá er það bara þannig og ekkert annað kemur til greina. Nýjasta dæmið er árangur Ólafíu Þórunnar Kristinsdóttur sem varð um helgina fyrst kvenna að tryggja sig inn á LPGA. Áður en hún setti niður síðasta púttið var byrjað að kalla eftir því að hún fái bikarinn í ár. Því var haldið fram á einum vettvangi að hún væri næstbesti kylfingur heims þar sem hún hafnaði í öðru sæti á úrtökumóti. Misskilningurinn mikill en svona vill umræðan stundum verða. Árangur Ólafíu er frábær en að vissu leyti er vegferð hennar að hefjast. Ekki misskilja mig og byrja að brýna netsverðin; hún er alveg vel að titlinum komin. Það er samt ótækt að gleyma bara árangri Hrafnhildar Lúthersdóttur sem vann til þrennra verðlauna á stórmóti á árinu og komst í úrslit á ÓL. Einnig frammistöðu Gylfa Þórs Sigurðssonar sem hefur sett saman eitt flottasta íþróttaár í sögunni. Íþróttaárið hefur verið frábært og eru þrír til fjórir einstaklingar líklegir. Það er samt bara einn sem vinnur. Það verða ekki allir sáttir en þannig er það bara. Hverjum þykir sinn fugl fagur, en hinir fuglarnir eru engu síðri.Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.