Offita fyrr og nú Óttar Guðmundsson skrifar 14. janúar 2017 07:00 Í Egilssögu er sagt frá landnámsmanni sem Ketill hét, blundur. Sonur hans, Geir hinn auðgi, kvæntist Þórunni, systur Egils Skallagrímssonar. Þau eignuðust synina Blund-Ketil, Þorgeir blund og Þórodd hrísablund. Ég hélt alltaf að þessi fjölskylda hefði þjáðst af svefnsýki en Þorvaldur Friðriksson, fréttamaður og frændi minn, benti mér á að orðið blundur væri úr gelísku og þýddi feitur. Þessi piltar áttu því við verulegan offituvanda að stríða, sem reyndar fylgir stundum svefnsýkinni. Ólafur Haraldsson, Noregskonungur var lítill og feitur patti, haldinn kvalalosta. Hann var kallaður Ólafur helgi í Noregi en Ólafur digri á Íslandi. Norðmenn voru greinilega meðvirkir með þessum ólánlega þjóðhöfðingja sínum. Í Sturlungu eru fjórir karlar og ein kona sem bera viðurnefnið digri. Með vaxandi velmegun þjóðarinnar hefur þyngdarstuðullinn hækkað verulega. Þjóðin er mjög meðvituð um þau vandamál sem fylgja aukakílóum. Allir fjölmiðlar gera út á offituvandann með megrunarráðum og dramatískum frásögnum af fólki sem léttist um tugi kílóa með því að drekka gulrótasafa. Stór hluti fólks stundar einhvers konar aðhald og líkamsrækt með litlum árangri. Þybbið fólk verður fyrir stöðugu aðkasti velmeinandi horrenglna sem vita hvað öllum er fyrir bestu. Í allri umræðunni gleymist að þjóðin er feitari en áður en hún hefur aldrei verið heilbrigðari og langlífari. Maður getur huggað sig við að forfeðurnir sem voru á víkingakúrnum (enginn sykur, ekkert hveiti, mikil fita og eggjahvíta) glímdu við þennan sama vanda. Snorri Sturluson var reyndar kurteis maður og vildi ekki vera sakaður um fitufordóma. Hann ákvað því að fela aðdróttanir sína um holdafar fólks í orðskrúði sem enginn skilur lengur nema eini sérfræðingur þjóðarinnar í gelísku. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Óttar Guðmundsson Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun
Í Egilssögu er sagt frá landnámsmanni sem Ketill hét, blundur. Sonur hans, Geir hinn auðgi, kvæntist Þórunni, systur Egils Skallagrímssonar. Þau eignuðust synina Blund-Ketil, Þorgeir blund og Þórodd hrísablund. Ég hélt alltaf að þessi fjölskylda hefði þjáðst af svefnsýki en Þorvaldur Friðriksson, fréttamaður og frændi minn, benti mér á að orðið blundur væri úr gelísku og þýddi feitur. Þessi piltar áttu því við verulegan offituvanda að stríða, sem reyndar fylgir stundum svefnsýkinni. Ólafur Haraldsson, Noregskonungur var lítill og feitur patti, haldinn kvalalosta. Hann var kallaður Ólafur helgi í Noregi en Ólafur digri á Íslandi. Norðmenn voru greinilega meðvirkir með þessum ólánlega þjóðhöfðingja sínum. Í Sturlungu eru fjórir karlar og ein kona sem bera viðurnefnið digri. Með vaxandi velmegun þjóðarinnar hefur þyngdarstuðullinn hækkað verulega. Þjóðin er mjög meðvituð um þau vandamál sem fylgja aukakílóum. Allir fjölmiðlar gera út á offituvandann með megrunarráðum og dramatískum frásögnum af fólki sem léttist um tugi kílóa með því að drekka gulrótasafa. Stór hluti fólks stundar einhvers konar aðhald og líkamsrækt með litlum árangri. Þybbið fólk verður fyrir stöðugu aðkasti velmeinandi horrenglna sem vita hvað öllum er fyrir bestu. Í allri umræðunni gleymist að þjóðin er feitari en áður en hún hefur aldrei verið heilbrigðari og langlífari. Maður getur huggað sig við að forfeðurnir sem voru á víkingakúrnum (enginn sykur, ekkert hveiti, mikil fita og eggjahvíta) glímdu við þennan sama vanda. Snorri Sturluson var reyndar kurteis maður og vildi ekki vera sakaður um fitufordóma. Hann ákvað því að fela aðdróttanir sína um holdafar fólks í orðskrúði sem enginn skilur lengur nema eini sérfræðingur þjóðarinnar í gelísku. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.