Að forðast sjóveiki Auður Jóhannesdóttir skrifar 15. mars 2017 12:00 Um helgina fengum við tíðindi af því að síðustu fjármagnshöftunum hefði verið aflýst og krónan fengi hér eftir að sigla óstudd um öldudali alþjóðahagkerfisins, hvort það þýðir að gengið styrkist, veikist eða standi í stað getur víst enginn sagt til um enn þá, hagfræði virðast vísindi óvissunnar. Við sama tækifæri fengum við óljósar vísbendingar um langþráðar vaxtalækkanir á komandi misserum og bíðum við flest spennt eftir efndum. Um síðustu áramót féllu niður verndartollar á flestum neysluvarningi sem fluttur er til landsins eftir að riðið hafði verið á vaðið ári áður með niðurfellingu tolla á fatnaði. Ofangreint og hagfelld þróun gengis fyrir innflutning ætti að boða bætta tíma fyrir íslenska verslun og íslenska neytendur. Þrátt fyrir þetta er samdráttur í innlendri fataverslun á milli ára og nýjar áskoranir skjóta upp kollinum. Stöndugir risar hafa boðað komu sína inn á markaðinn, sennilega þar sem þeir telja viðskiptaumhverfið loksins vera orðið samkeppnishæft. Það verður áhugavert að fylgjast með þróuninni næstu misseri, bæði viðbrögðum aðila sem fyrir eru og því hvernig risarnir bregðast við ölduganginum sem einkennir efnahagslífið hér á skerinu. Evrópskir kollegar mínir hvá við þegar ég segi sögur af húsaleigusamningum sem hækka um 20% á einu bretti eða kröfum launamanna um 30% launahækkanir, þeim finnst ég líka fyndin þegar mér finnst lítið koma til afsláttar upp á 2-3% eða kippi mér lítið upp við boðaðar verðhækkanir af svipaðri stærðargráðu. Í samhengi hlutanna hér á landi eru þessar prósentutölur nefnilega agnarsmáar, hér þarf afsláttur að hlaupa á tugum prósenta til að teljast merkilegur og meira púður fer í að fást við gengissveiflur upp á tugi hundraðshluta og margfaldan vaxtamun en hóflegar erlendar verðbreytingar. Sé litið til sögunnar virðist skammtímahugsun vera okkur eyjarskeggjum eðlislæg, við grípum gæsina þegar hún gefst og ég sé ekki fram á að ölduganginum linni á meðan við erum ekki tilbúin til að tjóðra eyjuna við næsta meginland. Konu leiðist að minnsta kosti ekki á meðan hún rekur fyrirtæki á eyju sem skoppar í hafinu, það er bara eins gott að hún lærði af afa sínum hvernig á að stíga ölduna til að komast hjá sjóveiki.Greinin birtist fyrst í Markaðnum, fylgiriti Fréttablaðsins um viðskipti og efnahagsmál. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Um helgina fengum við tíðindi af því að síðustu fjármagnshöftunum hefði verið aflýst og krónan fengi hér eftir að sigla óstudd um öldudali alþjóðahagkerfisins, hvort það þýðir að gengið styrkist, veikist eða standi í stað getur víst enginn sagt til um enn þá, hagfræði virðast vísindi óvissunnar. Við sama tækifæri fengum við óljósar vísbendingar um langþráðar vaxtalækkanir á komandi misserum og bíðum við flest spennt eftir efndum. Um síðustu áramót féllu niður verndartollar á flestum neysluvarningi sem fluttur er til landsins eftir að riðið hafði verið á vaðið ári áður með niðurfellingu tolla á fatnaði. Ofangreint og hagfelld þróun gengis fyrir innflutning ætti að boða bætta tíma fyrir íslenska verslun og íslenska neytendur. Þrátt fyrir þetta er samdráttur í innlendri fataverslun á milli ára og nýjar áskoranir skjóta upp kollinum. Stöndugir risar hafa boðað komu sína inn á markaðinn, sennilega þar sem þeir telja viðskiptaumhverfið loksins vera orðið samkeppnishæft. Það verður áhugavert að fylgjast með þróuninni næstu misseri, bæði viðbrögðum aðila sem fyrir eru og því hvernig risarnir bregðast við ölduganginum sem einkennir efnahagslífið hér á skerinu. Evrópskir kollegar mínir hvá við þegar ég segi sögur af húsaleigusamningum sem hækka um 20% á einu bretti eða kröfum launamanna um 30% launahækkanir, þeim finnst ég líka fyndin þegar mér finnst lítið koma til afsláttar upp á 2-3% eða kippi mér lítið upp við boðaðar verðhækkanir af svipaðri stærðargráðu. Í samhengi hlutanna hér á landi eru þessar prósentutölur nefnilega agnarsmáar, hér þarf afsláttur að hlaupa á tugum prósenta til að teljast merkilegur og meira púður fer í að fást við gengissveiflur upp á tugi hundraðshluta og margfaldan vaxtamun en hóflegar erlendar verðbreytingar. Sé litið til sögunnar virðist skammtímahugsun vera okkur eyjarskeggjum eðlislæg, við grípum gæsina þegar hún gefst og ég sé ekki fram á að ölduganginum linni á meðan við erum ekki tilbúin til að tjóðra eyjuna við næsta meginland. Konu leiðist að minnsta kosti ekki á meðan hún rekur fyrirtæki á eyju sem skoppar í hafinu, það er bara eins gott að hún lærði af afa sínum hvernig á að stíga ölduna til að komast hjá sjóveiki.Greinin birtist fyrst í Markaðnum, fylgiriti Fréttablaðsins um viðskipti og efnahagsmál.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun