Samkennd á netinu Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 20. september 2017 07:00 Ég hef lengi fylgst með því hvernig fólk hefur fengið tækifæri í auknum mæli til þess að sýna samkennd á netinu. Það er æ algengara að fólk tilkynni andlát, tjái sig um missi eða minnist látinna ástvina í gegnum samfélagsmiðla. Það hefur einnig gerst á síðustu árum að margir sem greinast með alvarlega sjúkdóma og eru að fara í gegnum langvarandi meðferðir tjái sig á þessu almannarými. Búnir eru til Fb-hópar vina, ástvina og jafnvel kunningja. Þar er fólk að tjá sig um andlega og líkamlega líðan sína frá degi til dags. Þorsteinn Gylfason heimspekingur var eitt sinn spurður að því hvað væri menning og hann svaraði: Menning er að vanda sig. Mér til gleði sé ég að það hefur skapast á þessum vettvangi falleg menning og það heyrir til undantekninga ef fólk vandar sig ekki. Sum senda hjarta, þau sem eiga kannski djúpa reynslu gefa hluttekningarorð af mikilli visku, eða fólk sem farið hefur í gegnum hliðstæða sjúkdóma segir frá því sem reynst hefur því vel. Þegar ég sé þessi samskipti hlýnar mér um hjartarætur og ég hugsa: Þetta eru hendur Guðs í heiminum. Nú þegar rannsóknir sýna að tölvu- og snjallsímanotkun eykur á þunglyndi og kvíða ungmenna þá er ljós í myrkrinu að það skuli vera hægt að nota netið til þess að sýna samkennd og fá tækifæri til þess að setja sig í spor annarra og finna til. Nú erum við að fara inn í kosningaferli og það sem ég kvíði fyrir er það að horfa upp á fullorðið fólk kasta skömminni á milli sín og niðurlægja hvert annað þannig að unga fólkið okkar hristi höfuðið og vilji ekki vera með. Nú ríður á að vera ekki upptekinn af því að vera hreinni en aðrir en muna að við erum samferða í öllum aðstæðum lífsins og við þurfum að vanda okkur. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Ég hef lengi fylgst með því hvernig fólk hefur fengið tækifæri í auknum mæli til þess að sýna samkennd á netinu. Það er æ algengara að fólk tilkynni andlát, tjái sig um missi eða minnist látinna ástvina í gegnum samfélagsmiðla. Það hefur einnig gerst á síðustu árum að margir sem greinast með alvarlega sjúkdóma og eru að fara í gegnum langvarandi meðferðir tjái sig á þessu almannarými. Búnir eru til Fb-hópar vina, ástvina og jafnvel kunningja. Þar er fólk að tjá sig um andlega og líkamlega líðan sína frá degi til dags. Þorsteinn Gylfason heimspekingur var eitt sinn spurður að því hvað væri menning og hann svaraði: Menning er að vanda sig. Mér til gleði sé ég að það hefur skapast á þessum vettvangi falleg menning og það heyrir til undantekninga ef fólk vandar sig ekki. Sum senda hjarta, þau sem eiga kannski djúpa reynslu gefa hluttekningarorð af mikilli visku, eða fólk sem farið hefur í gegnum hliðstæða sjúkdóma segir frá því sem reynst hefur því vel. Þegar ég sé þessi samskipti hlýnar mér um hjartarætur og ég hugsa: Þetta eru hendur Guðs í heiminum. Nú þegar rannsóknir sýna að tölvu- og snjallsímanotkun eykur á þunglyndi og kvíða ungmenna þá er ljós í myrkrinu að það skuli vera hægt að nota netið til þess að sýna samkennd og fá tækifæri til þess að setja sig í spor annarra og finna til. Nú erum við að fara inn í kosningaferli og það sem ég kvíði fyrir er það að horfa upp á fullorðið fólk kasta skömminni á milli sín og niðurlægja hvert annað þannig að unga fólkið okkar hristi höfuðið og vilji ekki vera með. Nú ríður á að vera ekki upptekinn af því að vera hreinni en aðrir en muna að við erum samferða í öllum aðstæðum lífsins og við þurfum að vanda okkur. Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun