Dauði útimannsins Þórarinn Þórarinsson skrifar 17. nóvember 2017 07:00 Bensínkallar voru aldrei kallaðir annað en „útimenn“ þar til Næturvaktin trommaði upp með „starfsmann á plani“. Og nú er þessi tegund að deyja út. Skeljungur hefur sagt upp öllum sínum og í anda samráðshefðar olíufélaganna má ætla að hin fylgi í kjölfarið. Ósköp dapurlegt og enn eitt dæmi þess hversu gelda tíma við lifum. Mennskan víkur stöðugt fyrir gróðahugsjón og hátækni. Mannlega þáttinn vantar samt í Excel-formúlurnar þannig að útkoman hlýtur allaf að verða brengluð. Dauði útimannsins bendir þó til þess að fólk er orðið sjálfbjarga. Hann var ómissandi þegar fólk vissi varla hvorum megin á bílnum bensínlokið var, gat enn síður opnað það og tækist því að dæla á bílinn fyllti það oftar en ekki bensínbíl af dísel og öfugt. Þegar ég vann á bensínstöð gerðum við líka meira en dæla eldsneyti og mæla olíu. Við skiptum um dekk, rafgeyma og viftureimar. Gáfum start og redduðum eiginlega bara öllu. Nú er allt slíkt bannað. Bílarnir eru orðnir svo fullkomnir að það má ekki hrófla við neinu í þeim án þess að tengja þá við móðurtölvu. Tækninni og græðginni hefur loksins tekist að útrýma bensínkallinum. Við sinntum líka sálgæslu. Dálítið eins og barþjónar. Einu sinni lánaði ég meira að segja einmana konu í ástlausu hjónabandi einn útimanninn heim. Hún þurfti einhvern til þess að tala við, grét á öxl bensínkallsins sem hughreysti hana og kom svo til baka með vöfflur handa vaktinni. Allt hefur sinn tíma og útimaðurinn heyrir brátt sögunni til. Úreltur, óþarfur og beinlínis bannaður í breyttum heimi. Lífið verður fátæklegra þegar sá síðasti slíðrar byssuna í hinsta sinn en efnahagsreikningur olíufélaganna verður feitari. Er það ekki það eina sem skiptir raunverulegu máli? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Bensínkallar voru aldrei kallaðir annað en „útimenn“ þar til Næturvaktin trommaði upp með „starfsmann á plani“. Og nú er þessi tegund að deyja út. Skeljungur hefur sagt upp öllum sínum og í anda samráðshefðar olíufélaganna má ætla að hin fylgi í kjölfarið. Ósköp dapurlegt og enn eitt dæmi þess hversu gelda tíma við lifum. Mennskan víkur stöðugt fyrir gróðahugsjón og hátækni. Mannlega þáttinn vantar samt í Excel-formúlurnar þannig að útkoman hlýtur allaf að verða brengluð. Dauði útimannsins bendir þó til þess að fólk er orðið sjálfbjarga. Hann var ómissandi þegar fólk vissi varla hvorum megin á bílnum bensínlokið var, gat enn síður opnað það og tækist því að dæla á bílinn fyllti það oftar en ekki bensínbíl af dísel og öfugt. Þegar ég vann á bensínstöð gerðum við líka meira en dæla eldsneyti og mæla olíu. Við skiptum um dekk, rafgeyma og viftureimar. Gáfum start og redduðum eiginlega bara öllu. Nú er allt slíkt bannað. Bílarnir eru orðnir svo fullkomnir að það má ekki hrófla við neinu í þeim án þess að tengja þá við móðurtölvu. Tækninni og græðginni hefur loksins tekist að útrýma bensínkallinum. Við sinntum líka sálgæslu. Dálítið eins og barþjónar. Einu sinni lánaði ég meira að segja einmana konu í ástlausu hjónabandi einn útimanninn heim. Hún þurfti einhvern til þess að tala við, grét á öxl bensínkallsins sem hughreysti hana og kom svo til baka með vöfflur handa vaktinni. Allt hefur sinn tíma og útimaðurinn heyrir brátt sögunni til. Úreltur, óþarfur og beinlínis bannaður í breyttum heimi. Lífið verður fátæklegra þegar sá síðasti slíðrar byssuna í hinsta sinn en efnahagsreikningur olíufélaganna verður feitari. Er það ekki það eina sem skiptir raunverulegu máli? Höfundur er pistlahöfundur Fréttablaðsins.
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun