Fyrst Ronaldo og svo Ragnar Tómas Þór Þórðarson skrifar 23. nóvember 2017 07:00 Við Íslendingar þurfum oftast sundrung til þess að geta staðið saman. Við höfum ekki staðið saman undanfarnar vikur og mánuði enda frekar ljótar kosningar að baki og stjórnarmyndunarviðræður í gangi. Þar er ekki bara lítil samstaða á milli fólksins í landinu heldur bara engin innan sumra flokkanna sem ætla sér að reyna að stjórna landinu saman. Bara geggjuð staða í gangi. Ætli frægasti ekki frægi maður landsins síðustu daga, viðskiptafræðingurinn Ragnar Önundarson, hafi verið orðinn svona þreyttur á þessari sundrung þjóðarinnar að hann ákvað að kippa því í liðinn með einni Facebook-færslu? Nei, auðvitað ekki. Hann er bara miðaldra hvítur karlmaður sem telur sig mega segja hvað sem hann vill. Þessi ævintýralega heimskulegu fornaldarummæli hans um þingkonuna ágætu úr Árbænum sameinuðu samt þjóðina í rúmlega eina kvöldstund. Öll gleymdum við hvað við hötum þennan og hinn stjórnmálaflokk og verðandi jólastressið var hvergi í huga neins. Öll sameinuðumst við að vera reið út í Ragnar. Eða svona flest allavega. Við erum alveg rosalega góð sem þjóð í að tryllast út í þá sem vilja okkur illt, hvort sem það er misskilið eða ekki. Gleymum ekki þegar Cristiano Ronaldo, sá annars dýrkaði og dáði fótboltamaður, gerði lítið úr Aroni Einari Gunnarssyni á EM í fyrra. Þá varð Ronaldo óvinur þjóðar enda skal koma fram af sæmd við fyrirliða íslensku þjóðarinnar. Hvort sem það er Ronaldo eða Ragnar þá þýðir ekkert að fara upp á móti íslensku þjóðinni þegar hún stendur saman. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun
Við Íslendingar þurfum oftast sundrung til þess að geta staðið saman. Við höfum ekki staðið saman undanfarnar vikur og mánuði enda frekar ljótar kosningar að baki og stjórnarmyndunarviðræður í gangi. Þar er ekki bara lítil samstaða á milli fólksins í landinu heldur bara engin innan sumra flokkanna sem ætla sér að reyna að stjórna landinu saman. Bara geggjuð staða í gangi. Ætli frægasti ekki frægi maður landsins síðustu daga, viðskiptafræðingurinn Ragnar Önundarson, hafi verið orðinn svona þreyttur á þessari sundrung þjóðarinnar að hann ákvað að kippa því í liðinn með einni Facebook-færslu? Nei, auðvitað ekki. Hann er bara miðaldra hvítur karlmaður sem telur sig mega segja hvað sem hann vill. Þessi ævintýralega heimskulegu fornaldarummæli hans um þingkonuna ágætu úr Árbænum sameinuðu samt þjóðina í rúmlega eina kvöldstund. Öll gleymdum við hvað við hötum þennan og hinn stjórnmálaflokk og verðandi jólastressið var hvergi í huga neins. Öll sameinuðumst við að vera reið út í Ragnar. Eða svona flest allavega. Við erum alveg rosalega góð sem þjóð í að tryllast út í þá sem vilja okkur illt, hvort sem það er misskilið eða ekki. Gleymum ekki þegar Cristiano Ronaldo, sá annars dýrkaði og dáði fótboltamaður, gerði lítið úr Aroni Einari Gunnarssyni á EM í fyrra. Þá varð Ronaldo óvinur þjóðar enda skal koma fram af sæmd við fyrirliða íslensku þjóðarinnar. Hvort sem það er Ronaldo eða Ragnar þá þýðir ekkert að fara upp á móti íslensku þjóðinni þegar hún stendur saman.