Pest Þórarinn Þórarinsson skrifar 9. mars 2018 07:00 Ein helsta og elsta fyrirmynd mín í lífinu er geðstirða öndin Andrés. Síðar komu Láki jarðálfur, Fúsi froskagleypir, Humphrey Bogart, Lord Byron, Jim Morrison og Mickey Rourke. Glataðar fyrirmyndir. Eiginlega er ég lifandi sönnun þess að fyrirmyndir ætti að afnema með öllu. Hver manneskja ætti að leggja sig fram um að vera nákvæmlega sú sem hún er. Ekkert annað. Gargið í frumfyrirmynd minni hefur bergmálað í hausnum á mér í allan vetur. Meira að segja með íslenskum texta. Í gamalli stuttmynd fer Andrés út í skóg að mynda fuglalíf. Allar verðlaunatökurnar eyðilögðust þegar fuglinn Aracuan, hinn kærulausi trúður skógarins, trommaði upp í góðum gír. Við Andrés þolum ekki pakk í góðum gír. Drési fékk sig að lokum fullsaddan og gargaði á illfyglið, á íslensku: „Drullaðu þér, pestin þín!“ Þessi orð sturluðu andarinnar sem er minn Muninn í fuglametingi mínum við Óðin hef ég gólað sárþjáður síðan í september og er enn að. Fyrir sléttum hundrað árum höfðum við frostaveturinn mikla og nú höfum við pestarveturinn mikla. Ég hef samt fengið nóg og nenni ekki fleiri pestarlegum í ár. Einhvern tíma var mér sagt að vor árlega pest væri kölluð „Asíu-flensa“ vegna þess að óværan byrjar alltaf í Kína vegna þess að þar skeina þeir sér með fingrunum. Í fyrstaheimsþjáningum mínum vildi ég óska þess að þau þarna hinum megin á hnettinum byrjuðu að nota salernispappír. Að vísu er það ekki mjög umhverfisvænt og heilu regnskógarnir myndu spænast upp ef rúmur milljarður af rassgötum træði sér í lúxusklúbbinn okkar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Þórarinn Þórarinsson Mest lesið Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson Birgir Orri Ásgrímsson Skoðun Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78 Snorri Másson Skoðun Verður það að vera Ísrael? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Erum við að lengja dauðann en ekki lífið? Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Hver borgar fyrir ódýrar lóðir? Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu Kristín Lára Ólafsdóttir Skoðun Eins skýrt og það verður Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Tveir alþingismenn og Gaza Sverrir Agnarsson Skoðun Eru forvarnir í hættu? Dagbjört Harðardóttir Skoðun
Ein helsta og elsta fyrirmynd mín í lífinu er geðstirða öndin Andrés. Síðar komu Láki jarðálfur, Fúsi froskagleypir, Humphrey Bogart, Lord Byron, Jim Morrison og Mickey Rourke. Glataðar fyrirmyndir. Eiginlega er ég lifandi sönnun þess að fyrirmyndir ætti að afnema með öllu. Hver manneskja ætti að leggja sig fram um að vera nákvæmlega sú sem hún er. Ekkert annað. Gargið í frumfyrirmynd minni hefur bergmálað í hausnum á mér í allan vetur. Meira að segja með íslenskum texta. Í gamalli stuttmynd fer Andrés út í skóg að mynda fuglalíf. Allar verðlaunatökurnar eyðilögðust þegar fuglinn Aracuan, hinn kærulausi trúður skógarins, trommaði upp í góðum gír. Við Andrés þolum ekki pakk í góðum gír. Drési fékk sig að lokum fullsaddan og gargaði á illfyglið, á íslensku: „Drullaðu þér, pestin þín!“ Þessi orð sturluðu andarinnar sem er minn Muninn í fuglametingi mínum við Óðin hef ég gólað sárþjáður síðan í september og er enn að. Fyrir sléttum hundrað árum höfðum við frostaveturinn mikla og nú höfum við pestarveturinn mikla. Ég hef samt fengið nóg og nenni ekki fleiri pestarlegum í ár. Einhvern tíma var mér sagt að vor árlega pest væri kölluð „Asíu-flensa“ vegna þess að óværan byrjar alltaf í Kína vegna þess að þar skeina þeir sér með fingrunum. Í fyrstaheimsþjáningum mínum vildi ég óska þess að þau þarna hinum megin á hnettinum byrjuðu að nota salernispappír. Að vísu er það ekki mjög umhverfisvænt og heilu regnskógarnir myndu spænast upp ef rúmur milljarður af rassgötum træði sér í lúxusklúbbinn okkar.