Systurnar Stefanía Ásdís og Aníta Ósk Stefánsdætur, sem eru níu og sjö ára, eiga báðar afmæli í maí. Þær eiga nú heima í Hveragerði en voru áður í Vogum á Vatnsleysuströnd. Hvernig leika þær sér helst saman?
Stefanía: Með því að rífast. (Þær skellihlæja báðar.) Að minnsta kosti í þessum mánuði.
Hvað rífist þið um? Aníta: Um dótið, Ég vil hafa það sem hún er að leika með og öfugt!
Sláist þið? Aníta: Nei, en hún beit mig einu sinni.
Stefanía: Og ég fór í straff.
Fórstu þá inn í herbergið þitt? Stefanía: Nei, ég bara fékk ekki að fara út að leika dálitla stund.
Eigið þið vini hér í kring? Aníta: Ég á nokkra.
Stefanía: Og ég á fimm vinkonur hérna.
Finnst ykkur gaman að lesa? Já, um líkamann. Það er fróðlegt.
En hvað er skemmtilegast í skólanum? Stefanía: Krakkaspjallið, þá er hálfur bekkurinn að tala saman og æfa samskipti og tveir kennarar að stjórna meðan hinn helmingurinn er í tölvu eða tónmennt.
Aníta: Stærðfræði og líka nudd sem er stundum í lok skóladags.
Ert þú þá nudduð eða lærir þú að nudda aðra? Aníta: Hvort tveggja. Ég nudda og fæ líka nudd.
Stefanía: Ég er í jóga í skólanum, einn tími er 20 mínútur og svo er farið í sund.
Er ykkur kennd ræktun hér í blómabænum? Stefanía: Já, í 3. bekk. Þá er farið í Garðyrkjuskólann.
Aníta: Ég fékk að rækta blóm í 1. bekk og það hefur stækkað rosalega mikið. Ég skal sýna ykkur það. Ég er alltaf að snyrta það.
Stefanía: Mitt blóm er bara ónýtt. –Fáum við eina opnu í blaðinu? Eða kannski tvær?
Nei, en hvað er best við að búa í Hveragerði? Stefanía: Þá þurfum við ekki að fara til Keflavíkur að versla eins og þegar við vorum í Vogunum.
Aníta: Hér eru búðir sem við getum keypt allt í.
Stefanía: Svo er fullt af krummum. Þeir búa uppi í hamrinum.
Aníta. Já, og berjast um brauðið sem litlu fuglarnir eiga að fá.
