Rónateljarinn Guðmundur Brynjólfsson skrifar 17. september 2018 07:00 Það hefur þráfaldlega verið bent á ömurlegt ástand í húsnæðismálum okkar minnstu bræðra og systra. Fíklar og aðrir sem ekki hafa náð að átta sig í/á brjáluðu samfélaginu, til langframa eða tímabundið, mæla göturnar. Geðveila og fíknsjúkdómar ganga oft hönd í hönd um strætin og hafa ekki í nein hús að vernda. Það kemur fyrir að þetta ófremdarástand bögglist fyrir brjósti ráðamanna. Og þá byrja þeir að telja. Svo að þrátta. Fyrst eru rónar taldir, eins og sauðfé í dilk, og svo er þráttað um hver á hvað. Kíkt er á markið og skoðað hvaðan fénaðurinn kemur. Og dugmiklir ráðamenn í höfuðborginni sjá að af X mörgum rónum eru tveir frá Akranesi, einn frá Húsavík, þrír frá Selfossi og átján úr Kópavogi etc. etc. Þannig finna menn út hvernig eigi að skipta kostnaðinum. En þá vilja þeir sem „eiga lömbin“ ekki borga. Þar stoppar málið – fyrir utan fimm eða sex skýrslur sérfræðinga. Kannski, ef vel liggur á mönnum, er bætt við gámi úti á Granda – í útnára byggðar í Reykjavík. Þaðan telur kerfið að styttra sé til himna. Enda er hefð fyrir því að þar séu menn látnir deyja. Jesús og minnstu bræðurnir og sauðirnir og Samverjinn og allt það stöff er gleymt. Enda er það í Nýja testamentinu. Þrátt fyrir ítrekaðar talningar gerist ekki neitt. Því held ég að rétt sé að snúa dæminu við. Það er þekkt úr fótboltanum að borgaðar séu uppeldisbætur. Væri nú ekki sanngjarnt að þau bæjarfélög sem lagt hafa til róna í miðbæjarmynd Reykjavíkur fengju slíkar bætur fyrir sína menn frá borginni? Eða hvað gerir höfuðborg að höfuðborg ef það er ekki róninn? Þá færi líka borgin að finna það á pyngjunni að þetta fólk er til. Það bítur oft. Bítur jafnvel fastar en bragginn. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Birtist í Fréttablaðinu Guðmundur Brynjólfsson Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Það hefur þráfaldlega verið bent á ömurlegt ástand í húsnæðismálum okkar minnstu bræðra og systra. Fíklar og aðrir sem ekki hafa náð að átta sig í/á brjáluðu samfélaginu, til langframa eða tímabundið, mæla göturnar. Geðveila og fíknsjúkdómar ganga oft hönd í hönd um strætin og hafa ekki í nein hús að vernda. Það kemur fyrir að þetta ófremdarástand bögglist fyrir brjósti ráðamanna. Og þá byrja þeir að telja. Svo að þrátta. Fyrst eru rónar taldir, eins og sauðfé í dilk, og svo er þráttað um hver á hvað. Kíkt er á markið og skoðað hvaðan fénaðurinn kemur. Og dugmiklir ráðamenn í höfuðborginni sjá að af X mörgum rónum eru tveir frá Akranesi, einn frá Húsavík, þrír frá Selfossi og átján úr Kópavogi etc. etc. Þannig finna menn út hvernig eigi að skipta kostnaðinum. En þá vilja þeir sem „eiga lömbin“ ekki borga. Þar stoppar málið – fyrir utan fimm eða sex skýrslur sérfræðinga. Kannski, ef vel liggur á mönnum, er bætt við gámi úti á Granda – í útnára byggðar í Reykjavík. Þaðan telur kerfið að styttra sé til himna. Enda er hefð fyrir því að þar séu menn látnir deyja. Jesús og minnstu bræðurnir og sauðirnir og Samverjinn og allt það stöff er gleymt. Enda er það í Nýja testamentinu. Þrátt fyrir ítrekaðar talningar gerist ekki neitt. Því held ég að rétt sé að snúa dæminu við. Það er þekkt úr fótboltanum að borgaðar séu uppeldisbætur. Væri nú ekki sanngjarnt að þau bæjarfélög sem lagt hafa til róna í miðbæjarmynd Reykjavíkur fengju slíkar bætur fyrir sína menn frá borginni? Eða hvað gerir höfuðborg að höfuðborg ef það er ekki róninn? Þá færi líka borgin að finna það á pyngjunni að þetta fólk er til. Það bítur oft. Bítur jafnvel fastar en bragginn.
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun