„Af hverju líður mér svona? ég er með drauminn minn hérna við hliðin á mér“

„Þetta er rosalega skemmtilegt ball þangað til þetta er alltaf að mistakast og þetta verður að algjörri kvöð,“ segir Selma í Íslandi í dag á Stöð 2 í gærkvöldi en illa gekk fyrir parið fara hina hefðbundnu leið í barneign.

„Maður nennir þessu einhvern veginn engan veginn en ég fann alltaf á mér að það væri eitthvað að,“ segir Selma sem hafði þetta á tilfinningunni alveg frá því að hún var á menntaskólaaldri.

Vissi þetta alltaf innst inni

„Innst inni hafði ég þá tilfinningu og í raun vitneskju að ég myndi ættleiða barn. En við fórum í tæknisæðingar, glasafrjóvgun og létum setja upp frosna fósturvísa og það fór alltaf. Þetta er svona óútskýrð ófrjósemi. Við tókum þetta með trompi í heilt ár og þetta var rosalegur hormónatími fyrir mig og ég man að þetta var bara ógeðslegur tími. Þetta kostaði pening en manni var alltaf skítsama um peningana. Svo er maður að dæla í sig hormónadæmi og maður er rosalega óléttur en aldrei með barn.“

Hún segist hafa gengið í gegnum þunglyndi á þessum tíma.

„Ég var rosalega leiðinleg og Steini þekkti mig bara ekki á þessum tíma. Ég forðaðist aðstæður og vildi ekki hitta fólk. Ég var það grilluð í hausnum að einu sinni var mágkonan mín kasólétt og ég bara tók ekki eftir því, ég bara neitaði að sjá það. Ég neitaði að fara í barnaafmæli og hataði jólin,“ segir Selma og hlær.

En hvaða áhrif hafði þetta á hjónabandið?

„Þetta gerði okkur sterki og hann stóð með mér eins og klettur. Ég var ógeðslega leiðinlegt á þessu tíma en við höfum alltaf verið þannig að þegar það koma erfiðleikar þá stöndum við svo ógeðslega vel saman. Það er okkar styrkur sem hjón. Þegar hann lendir í einhverju þá gríp ég hann og svo öfugt. Þarna þurfti hann að setja mig í bómull og passa vel upp á mig.“

Eins og að frelsast

Eftir að hafa gefist upp á tæknifrjóvgun þá var ákveðið að fara aðra leið og reyna við ættleiðingaferlið.

„Við ákváðum í framhaldinu að fara á fund með Íslenskri ættleiðingu og ég fann strax að þetta var okkar leið og ég varð ógeðslega glöð. Steini var alveg glaður en ekki eins og ég. Síðan förum við í framhaldinu á námskeið sem kallast Er ættleiðing fyrir mig? Og þá var eins og við hefðum frelsast.“

Þau fengu að ættleiða dreng frá Tékklandi en frá því að þau fóru inn í kerfið árið 2014 liðu tvö ár þar til að símtalið kom.

„Það var hringt í vinnusímann hjá mér og það koma einhver hlaupandi til mín og sagði að það væri síminn til mín. Heilinn á mér fer í eitthvað shutdown og ég vildi bara ekki trúa þessu. Svo segir hann við mig að það bíði okkur upplýsingar um barn og við þyrftum að drífa okkur upp á skrifstofu. Þarna var hann alveg að verða tveggja ára og heitir Martin Már í dag. Við bættum við nafninu Már.“

Þau þekkja bakgrunn drengsins en það er hans að ákveða hvað verður í þeim málum í framtíðinni. Þau voru úti í sex vikur og komu heim rétt fyrir jól árið 2016. Hann tók foreldrum sínum strax vel. Þegar heim var komið tók við fæðingarorlof.

„Maður upplifði sig svolítið einan og það skilur enginn hvað maður er að ganga í gegnum og ég fékk í kjölfarið ættleiðingarþunglyndi eða meira svona ættleiðingarkvíða. Ég elska strákinn meira en allt en þetta var einmanalegt. Sama hvort þú fæðir barnið eða ættleiðir það þá veistu ekkert hvernig það er að vera foreldri. Það var rosalega mikil skömm því maður er að fara þessa leið og þetta er það sem þig langar mest í í heiminum, af hverju líður mér svona, ég er með drauminn minn hérna við hliðin á mér,“ segir Selma og segist hafa þurft að fá sálfræðiaðstoð í kjölfarið. En hér að neðan má sjá innslagið í heild sinni.