Töfrandi hversdagsleiki Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 16. nóvember 2009 06:00 Tengdamóðir mín hélt því eitt sinn fram að sonur hennar hafi verið fullkominn við afhendingu úr foreldrahúsum. Hún er ekki nærri eins dómhörð og ég sem hló dátt og hélt auðvitað að hún væri að grínast. En eftir þrotlausa elju í næstum aldarfjórðung hefur mér reyndar tekist að temja umræddan eiginmann töluvert. Suma daga er frammistaða hans í fjölbreyttum verkefnum með þvílíkum ágætum að ég klökkna næstum yfir minni eigin snilld. Því þrátt fyrir króníska aðdáun tengdamömmu er staðreynd að sumir hæfileikar eru áunnir en ekki meðfæddir. Í upphafi búskaparins kom nefnilega í ljós dálítill blæbrigðamunur á því hvað teldist sómasamlegt heimilishald. Þá voru viðhorf mín nokkuð ströng og fólu í sér ýmsar ófrávíkanlegar reglur um matartíma, skúringar og strauverk. Hefði bóndi minn látið vel að stjórn sætum við nú líklega afskaplega lekker og hrútleiðinleg og hekluðum blúndudúka. En vegna þess að guð er góður mættu miðaldra viðhorf mín kröftugri andspyrnu sem varð stundum efniviður í svolitla dramatík. Reyndar tók tíma að fínstilla jafnvægið og enn rifjum við hjónakornin einstöku sinnum upp sýnishorn af gömlum og góðum skoðanaskiptum um uppvask og umgengni. Sífelld sæla er nefnilega ógurlega þreytandi til lengdar og þá er einmitt hætt við að ponsulitlir hnökrar verði tilefni til mikillar mæðu. Til dæmis ef makinn gleymir smjörinu á eldhúsbekknum yfir nótt, skilur skítugu sokkana eftir á baðgólfinu og þrammar inn í stofu í forugum gönguskóm. Sem betur fer hristir tilveran stundum viðhorfin í réttar skorður svo ofurviðkvæmnin hripar aftur niður í kjallara þar sem hún á heima. Nýjasta upphitunin hófst fyrir mánuði með kvefi og hita. Eftir tveggja daga kúnstpásu fylgdi hin heimsfræga svínaflensa með mögnuðu upphafsatriði og langdreginni eftirfylgni en rúsínan í pylsuendanum var afar sannfærandi gubbupest. Í millitíðinni át svo hundurinn hressilega yfir sig, varð fárveikur og reyndar sá eini í fjölskyldunni sem fékk næturlækni. Eftir hroðalega pestardaga er hversdagsleikinn umlukinn töfraljóma. Skyndilega væri bara kósí að finna skítuga sokka á baðgólfinu og smjörið á eldhúsbekknum. Dást að maka sínum stika svo karlmannlega um stofugólfið á forugum gönguskónum. Eftir almennilega flensutíð er ekki nokkur þörf á ómerkilegu hjónaþrasi um uppvask og umgengni til að kunna að meta frið og spekt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Tengdamóðir mín hélt því eitt sinn fram að sonur hennar hafi verið fullkominn við afhendingu úr foreldrahúsum. Hún er ekki nærri eins dómhörð og ég sem hló dátt og hélt auðvitað að hún væri að grínast. En eftir þrotlausa elju í næstum aldarfjórðung hefur mér reyndar tekist að temja umræddan eiginmann töluvert. Suma daga er frammistaða hans í fjölbreyttum verkefnum með þvílíkum ágætum að ég klökkna næstum yfir minni eigin snilld. Því þrátt fyrir króníska aðdáun tengdamömmu er staðreynd að sumir hæfileikar eru áunnir en ekki meðfæddir. Í upphafi búskaparins kom nefnilega í ljós dálítill blæbrigðamunur á því hvað teldist sómasamlegt heimilishald. Þá voru viðhorf mín nokkuð ströng og fólu í sér ýmsar ófrávíkanlegar reglur um matartíma, skúringar og strauverk. Hefði bóndi minn látið vel að stjórn sætum við nú líklega afskaplega lekker og hrútleiðinleg og hekluðum blúndudúka. En vegna þess að guð er góður mættu miðaldra viðhorf mín kröftugri andspyrnu sem varð stundum efniviður í svolitla dramatík. Reyndar tók tíma að fínstilla jafnvægið og enn rifjum við hjónakornin einstöku sinnum upp sýnishorn af gömlum og góðum skoðanaskiptum um uppvask og umgengni. Sífelld sæla er nefnilega ógurlega þreytandi til lengdar og þá er einmitt hætt við að ponsulitlir hnökrar verði tilefni til mikillar mæðu. Til dæmis ef makinn gleymir smjörinu á eldhúsbekknum yfir nótt, skilur skítugu sokkana eftir á baðgólfinu og þrammar inn í stofu í forugum gönguskóm. Sem betur fer hristir tilveran stundum viðhorfin í réttar skorður svo ofurviðkvæmnin hripar aftur niður í kjallara þar sem hún á heima. Nýjasta upphitunin hófst fyrir mánuði með kvefi og hita. Eftir tveggja daga kúnstpásu fylgdi hin heimsfræga svínaflensa með mögnuðu upphafsatriði og langdreginni eftirfylgni en rúsínan í pylsuendanum var afar sannfærandi gubbupest. Í millitíðinni át svo hundurinn hressilega yfir sig, varð fárveikur og reyndar sá eini í fjölskyldunni sem fékk næturlækni. Eftir hroðalega pestardaga er hversdagsleikinn umlukinn töfraljóma. Skyndilega væri bara kósí að finna skítuga sokka á baðgólfinu og smjörið á eldhúsbekknum. Dást að maka sínum stika svo karlmannlega um stofugólfið á forugum gönguskónum. Eftir almennilega flensutíð er ekki nokkur þörf á ómerkilegu hjónaþrasi um uppvask og umgengni til að kunna að meta frið og spekt.
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Eru starfsmenn þingflokks Samfylkingarinnar viljandi að afvegaleiða umræðu um samsköttun? Gunnar Ármannsson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun