Að finna fjölina sína Bergsteinn Sigurðsson. skrifar 21. ágúst 2009 06:00 Í okkar sérfræðingavæddu veröld höfum við komið ár okkar svo fyrir borð að einföldustu verk eiga til að vaxa okkur í augum - hvað þá hin flóknari. Þessi þróun leiddi af sér þann hugsunarhátt að líta á margt í okkar nánasta umhverfi fyrst og fremst sem eitthvað til að laga, til dæmis heimilið og ruddi brautina fyrir ótal lífsstílsþætti sem kynntu okkur sniðugar „lausnir". Heimilið var með öðrum orðum skilgreint sem klasi mismunandi stórra vandamála, velflest þess eðlis að þau yrðu ekki leyst án aðstoðar sérmenntaðra manna. Í hverri fjölskyldu má finna að minnsta kosti eina laghenta manneskju sem getur dyttað að öllum fjáranum; tengt þvottavélina, fest upp ljóskastara eða skipt um olíu á bílnum. Hæfileikar af þessu tagi eru líklegir til að gulltryggja manni vinsældir innan fjölskyldunnar - að ekki sé minnst á tengdafjölskylduna. Það er óbrigðul regla að þegar valið stendur á milli fleiri en tveggja tengdasona nýtur sá laghentari ótvírætt meiri hylli. Ég er það sem kalla má liðónýtur handverksmaður. Orðinn þrítugur eru þau teljandi á fingrum annarrar handar árin frá því ég gat fyrst spennt startkapla á rafgeymi einn míns liðs. Fyrir vikið hef ég forðast eins og heitan eldinn öll verkefni sem fyrirfram virðast krefjast handlagni. Ef þvottavélin bilar geri ég eins og mér hefur hingað til verið eðlislægt: hringi í mann. Tengdafólk mitt hefur þrátt fyrir þessa vankanta mína sýnt mér vinsemd og hlýju. Mér hraus hins vegar hugur við því þegar tengdamóðir bað mig - eflaust í gustukaskyni til að láta mér finnast ég standa jafnfætis hinum handlögnu svilum mínum - að aðstoða við að parkettleggja nýja íbúð endanna á milli. Parkettlagning. Móðir allra yfirhalninga. Slík dvergasmíð er eflaust aðeins á færi snjöllustu völunda hugsaði ég með mér. Ég sló til með semingi. Eflaust hægt að nýta mig í að rífa upp umbúðir, sópa sag af svölunum og þar fram eftir götunum. Næstu þrjá daga reyndi ég hins vegar að það er á færi klunnalegustu álappa að leggja fjalir á gólf. Slík reynsla er á við æði hundrað sjálfsstyrkingarnámskeið og kollvarpar jafn mörgum hugmyndum sem maður hefur um sjálfan sig og eigin getu. Ég stóð keikur upp. Nú eru mér allir óspónlagðir vegir færir. Og tengdó á óaðfinnanlegt parkettgólf. Það er bara mismunandi flatt. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergsteinn Sigurðsson Mest lesið Halldór 4.10.2025 Halldór Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun
Í okkar sérfræðingavæddu veröld höfum við komið ár okkar svo fyrir borð að einföldustu verk eiga til að vaxa okkur í augum - hvað þá hin flóknari. Þessi þróun leiddi af sér þann hugsunarhátt að líta á margt í okkar nánasta umhverfi fyrst og fremst sem eitthvað til að laga, til dæmis heimilið og ruddi brautina fyrir ótal lífsstílsþætti sem kynntu okkur sniðugar „lausnir". Heimilið var með öðrum orðum skilgreint sem klasi mismunandi stórra vandamála, velflest þess eðlis að þau yrðu ekki leyst án aðstoðar sérmenntaðra manna. Í hverri fjölskyldu má finna að minnsta kosti eina laghenta manneskju sem getur dyttað að öllum fjáranum; tengt þvottavélina, fest upp ljóskastara eða skipt um olíu á bílnum. Hæfileikar af þessu tagi eru líklegir til að gulltryggja manni vinsældir innan fjölskyldunnar - að ekki sé minnst á tengdafjölskylduna. Það er óbrigðul regla að þegar valið stendur á milli fleiri en tveggja tengdasona nýtur sá laghentari ótvírætt meiri hylli. Ég er það sem kalla má liðónýtur handverksmaður. Orðinn þrítugur eru þau teljandi á fingrum annarrar handar árin frá því ég gat fyrst spennt startkapla á rafgeymi einn míns liðs. Fyrir vikið hef ég forðast eins og heitan eldinn öll verkefni sem fyrirfram virðast krefjast handlagni. Ef þvottavélin bilar geri ég eins og mér hefur hingað til verið eðlislægt: hringi í mann. Tengdafólk mitt hefur þrátt fyrir þessa vankanta mína sýnt mér vinsemd og hlýju. Mér hraus hins vegar hugur við því þegar tengdamóðir bað mig - eflaust í gustukaskyni til að láta mér finnast ég standa jafnfætis hinum handlögnu svilum mínum - að aðstoða við að parkettleggja nýja íbúð endanna á milli. Parkettlagning. Móðir allra yfirhalninga. Slík dvergasmíð er eflaust aðeins á færi snjöllustu völunda hugsaði ég með mér. Ég sló til með semingi. Eflaust hægt að nýta mig í að rífa upp umbúðir, sópa sag af svölunum og þar fram eftir götunum. Næstu þrjá daga reyndi ég hins vegar að það er á færi klunnalegustu álappa að leggja fjalir á gólf. Slík reynsla er á við æði hundrað sjálfsstyrkingarnámskeið og kollvarpar jafn mörgum hugmyndum sem maður hefur um sjálfan sig og eigin getu. Ég stóð keikur upp. Nú eru mér allir óspónlagðir vegir færir. Og tengdó á óaðfinnanlegt parkettgólf. Það er bara mismunandi flatt.
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman Skoðun