Sú háttsemi Geirs að láta farast fyrir að hlíta fyrirmælum 17. greinar stjórnarskrárinnar um að halda ráðherrafundi um þau mikilvægu stjórnarmálefni varð ekki eingöngu til þess að brotin væri formregla, heldur stuðlaði hún að því að ekki var á vettvangi ríkisstjórnarinnar mörkuð pólitísk stefna til að takast á við þann mikla vanda, sem ákærða hlaut að vera ljós í febrúar 2008.
Þetta kemur fram á blaðsíðu 383 í niðurstöðu meirihluta Landsdóms.
Dómurinn segir að ef slík stefna hefði verið mörkuð og henni síðan fylgt eftir á skipulegan hátt, þar á meðal af Seðlabanka Íslands og Fjármálaeftirlitinu, megi leiða að því rök að draga hefði mátt úr því tjóni, sem hlaust af falli bankanna í byrjun október 2008. Enn fremur sé líklegt að stjórnvöld hefðu þá verið betur undir það búin að taka afstöðu til beiðni Glitnis banka hf. um fjárhagsaðstoð í lok september 2008 þannig að greiða hefði mátt úr vanda þess banka á yfirvegaðri hátt en gert var.
Dómurinn klofnaði í afstöðu sinni til þess ákæruliðar sem laut að broti gegn 17. grein stjórnarskrárinnar. Níu dómarar töldu að hann hefði brotið gegn umræddri grein með því að boða ekki til fundar um mikilvæg stjórnarmálefni. Sex dómarar töldu að hann hefði ekki brotið gegn henni.
Valur
Víkingur R.
