
Hvers vegna Þóra?
Ég kaus Ólaf Ragnar á sínum tíma og kann honum bestu þakkir fyrir störf sín í mína þágu. En í sumar vil ég sjá breytingar og ætla að kjósa Þóru Arnórsdóttur. Hvers vegna? Jú það er kominn tími á breytingar og ekki bara breytinganna vegna.
Ég vil sjá forseta sem er tilbúinn í slaginn til lengri tíma. Ekki bara í 2 ár eða hámark næstu 4 ár. Ég vil sjá forseta sem er ópólítískur svo embættið fari ekki að snúast um flokkapólítik og við séum í eilífri sundrung. Ég vil sjá forseta sem nær til ólíkra aldurshópa og getur sameinað þessa þjóð sem á í vandræðum eftir „hrunið". „Hvernig ætlar Þóra að sameina þjóðina" spyr fólk gjarnan. Ég treysti henni til að stappa stálinu í fólk, fá okkur til þess að horfa fram á við, breyta bölmóð í baráttu, svo við áttum okkur á því að það er hægt að halda áfram ef við vinnum öll að þessu markmiði í sameiningu. Hugarfarinu þarf að breyta. Þóra gerir það ekki fyrir okkur en hún getur hvatt okkur til þess. Sannur fyrirliði er alltaf einn af hlekkjunum í keðjunni en hann er samt sá sem fer fyrir sínu liði, heilsar upp á hitt liðið og býður það velkomið til leiks. Þóra hefur tekið á móti fólki í þáttum Kastljóssins um langa hríð, hún er sú sem er send á vettvang til að ræða við erlenda gesti úr öllum þjóðfélagshópum. Þóra hefur gert það með miklum sóma og því treysti ég henni til að koma fram fyrir hönd þjóðar okkar og gera það vel.
Talað er um „veislustjóraembættið" á Bessastöðum. Ég veit ekki betur en að það sé hörkuvinna að vera veislustjóri, geta komið vel fram, verið vel inni í innlendum sem erlendum þjóðfélagsmálum. Við sem þjóð viljum alltaf líta sem best út í augum útlendinga. Við ættum þá að vera ánægð með glæsilegan frambjóðanda sem er tilbúinn að taka það að sér. Ég efast ekki um að Þóra myndi vinna það vel af hendi.
Einnig er talað um barneignir Þóru, þ.e. hvað í ósköpunum hún sé að hugsa að ætla sér í kosningabaráttu með ungabarn í fanginu. Sérstaklega hef ég heyrt þessa umræðu frá yngri konum. Ég veit ekki betur en að þau séu tvö foreldrarnir sem bjuggu til barnið og koma tvö til með að sinna því. Konur hafa alltaf unnið mikið á Íslandi og ekki þurft að velja á milli þess að vera heimavinnandi eða skapa sér starfsframa, þær hafa gert hvoru tveggja því á Íslandi hafa þær val. Er ekki einmitt bara fínt að fá konu úr okkar röðum sem þekkir brauðstritið, uppeldið, hraðann í þjóðfélaginu og veit upp á hár hvað þessi venjulegi Íslendingur er að glíma við bæði fyrir og eftir hrun og bleiuskipti? Ef Þóra treystir sér persónulega í slaginn hvers vegna truflar það þá aðrar konur? Ég hugsa að hún fái frekar meiri tíma með barninu ef eitthvað, komist hún á Bessastaði - ekki síst með eiginmann sem hefur alið upp 5 börn þá hlýt ég að treysta því að hann kunni að hita pela!
Ungur aldur Þóru er einnig umræðuefni. Gæti hún mögulega verið of ung? Of ung til hvers spyr ég. Er hún of ung til að tala fjölda tungumála sem hún kann reiprennandi nú þegar? Er hún of ung til að kynna land og þjóð sem hún hefur nú þegar gert sem leiðsögumaður?. Er hún of ung til að taka á móti þjóðhöfðingjum annarra landa eða of ung til að taka ákvarðanir og standa og falla með þeim? Væri betra ef hún væri 43ja eða 52ja? Ef aldur er það sem flækist fyrir fólki þá bendi ég á að það er líka hægt að verða of gamall í embætti.
Við megum ekki vera hrædd við breytingar því það eina sem kemur okkur út úr erfiðleikunum eru einmitt breytingar. Látum ekki hræðsluáróður villa okkur sýn, að þjóðin geti ekki verið án forseta sem þarf alltaf að passa okkur fyrir okkur sjálfum. Hættum að vera föst á sama stað og treystum okkur til að taka réttar ákvarðanir. Við þurfum einmitt nýjan forseta sem við trúum að geti breytt hugarfari þjóðar; forseta sem öll þjóðin getur fylkt sér að baki.
Þess vegna fær Þóra Arnórsdóttir mitt atkvæði.
Skoðun

Eins skýrt og það verður
Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar

Tjáningarfrelsi, gagnrýni og Snorri Másson
Birgir Orri Ásgrímsson skrifar

Að sameinast fjölskyldu sinni
Guðrún Brynjólfsdóttir skrifar

Þögnin sem skapaði ótta – arfleifð Þórarins í Sameyki
Sigríður Svanborgardóttir skrifar

Súrdeigsbrauð, ilmkjarnaolíur og Samtökin 78
Snorri Másson skrifar

Eru forvarnir í hættu?
Dagbjört Harðardóttir skrifar

Tveir alþingismenn og Gaza
Sverrir Agnarsson skrifar

Hver borgar fyrir ódýrar lóðir?
Sara Björg Sigurðardóttir skrifar

Erum við að lengja dauðann en ekki lífið?
Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar

Mikill munur á aðgengi að líknarmeðferð í Evrópu
Kristín Lára Ólafsdóttir skrifar

Sumarið verður nýtt vel til uppbyggingar snjóflóðavarna
Jóhann Páll Jóhannsson skrifar

Verður það að vera Ísrael?
Hjörtur J. Guðmundsson skrifar

Dýravernd - frumbyggjahættir
Árni Stefán Árnason skrifar

Stórstraumsfjara mæld - HMS ráðþrota
Magnús Guðmundsson skrifar

Sýnum fordómum ekki umburðarlyndi
Snorri Sturluson skrifar

Landbúnaður á tímamótum – Við þurfum nýja stefnu
Guðjón Sigurbjartsson skrifar

Sjómenn til hamingju!
Lilja Rafney Magnúsdóttir skrifar

Leyfum mennskunni að sigra
Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar

Fjölskyldan fyrst
Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar

Hvað er markaðsverð á fiski?
Sverrir Haraldsson skrifar

Tími til kerfisbundinna breytinga í samfélagstúlkun – ákall til stjórnvalda
Anna Karen Svövudóttir skrifar

Fæðing Ísraels - Líkum misþyrmt
BIrgir Dýrfjörð skrifar

Við eigum allt. Af hverju finnst okkur samt vanta eitthvað?
Valentina Klaas skrifar

Um spretthóp og lestrarkennslu. Hvatning til mennta- og barnamálaráðherra um faglega starfshætti
Auður Soffíu Björgvinsdóttir skrifar

Tíðaheilbrigði er lykilatriði í jafnrétti kynjanna
Berit Mueller skrifar

Þjóðarmorð – frá orðfræðilegu sjónarmiði
Eiríkur Rögnvaldsson skrifar

Borgarlína, barnleysi og bíllaus lífstíll – hentar það Kópavogi?
Einar Jóhannes Guðnason skrifar

Þakkir til starfsfólk Janusar
Sigrún Ósk Bergmann skrifar

Mun gervigreindin senda konur heim?
Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar

Frá, frá, frá. Fúsa liggur á
Eiríkur Hjálmarsson skrifar