Stuðningsgrein: Afhverju að kjósa Andreu Ólafs sem Forseta Íslands? Hákon Einar Júlíusson skrifar 28. júní 2012 19:00 Jæja, persónulega er ég kominn með hálfgert ógeð af þessu forsetaframboði og þeirri sundrung og skítkasti sem oft fylgir svona kosningum, hvort sem það eru forsetaframboð, alþingiskosningar eða þjóðaratkvæðagreiðslur um allsskonar mál. Ég hef samt ákveðið að kjósa Andrea Ólafs að þessu sinni, ekki vegna þess að ég ber fjandsamlegar hugsanir í garð hina frambjóðandana eða að ég treysti þeim ekki, mér líst ágætlega á tvo til þrjá. Persónulega held ég að góðvild blundi í hjörtum allra manna, enda er það kjarni tilveru okkar ef við horfum öll djúpt inn á við. En afhverju Andrea? Ég hef fylgst með störfum Andreu nánast frá því að áhugi á samfélagsmálum greip mig og ég fór að þora að kalla mig aktivista. Andrea hefur ávallt sýnt bjartsýni sína og trú á betri heimi í verki og hefur sterk réttlætiskennd einkennt hennar framkvæmdir í öllu sem hún hefur gert. Hún er ekki bara munnstykki eða tóm orð, heldur hefur hún látið verkin tala sínu máli og ekki óskað eftir miklu í staðinn, ólíkt mörgum sem ég hef fylgst með á þessum vettvangi. Ég man ekki eftir því að hún hafi talað af meðvirkni eða hún hafi sveigt hugsjónir sínar eitthvað í takt við vilja valdastéttarinnar sem hefur í langan tíma úthlutað eignum þjóðarinnar til fárra útvalda og látið almenning borga skuldirnar þeirra, hvort sem það hefur verið Icesave eða eitthvað annað. Þegar ég kom að því að skipuleggja borgarafund um verðtryggingu fyrir nokkrum mánuðum voru það orð hennar og bjartsýni sem ég tók sérstaklega eftir í hennar fari, hún talaði um uppskeruna af baráttumálum almennings sem væri á leiðinni og að við mættum ekki gefast upp á þessu öllu saman. Sannfæringarmáttur hennar var sterkur og það greip mig sérstök tilfinning sem ég finn ekki oft þegar pólitískt fólk er annars vegar. Þarna var á ferð alvöru hugsjónarmanneskja og umhyggjusamur einstaklingur. Það var t.d. Andrea sem þorði og fór á vegum hagsmunasamtaka heimilana og kærði ólöglegar vörslusviptingar fyrir hönd þeirra sem höfðu mátt þola fasíska ofstækið sem fjármögnunarfyrirtækin stöðu fyrir með ránum á eignum almennings þegar enginn annar hafði í krafti sínum burði til þess að gera slíkt, nema að sjálfsögðu nokkrir einstaklingar sem reyndu en var meinað af lögreglunni að kæra verknaðinn. Svona framkvæmd er vottur um mikinn styrkleika og að þora að leggja nafn sitt og tilveru í veð fyrir aðra. Það var Andrea sem hefur ásamt öðrum haldið uppi málefnum skuldsettra og illa staddra heimila. Andrea skilur hvað fátækt er mikil böl og hvaða afleiðingar slík ógæfa færir samfélaginu, þess vegna hefur hún barist fyrir leiðréttingu lána, afnámi verðtryggingar og að fólk haldi heimilum sínum. Andrea skilur líka að málskotsréttur forseta er ekki endilega hans réttur eins og margir vilja meina (sumir vilja jafnvel svipta forsetann af slíku), heldur réttur almennings til þess að verja sig fyrir vafasömum lagafrumvörpum og ofríki sem hefur því miður færst í aukana, ekki bara hér á landi heldur í heiminum öllum. Andrea skilur líka að atkvæðaréttur almennings er heilagur og á að vera bindandi en ekki ráðgefandi. Þar hefur hún nefnt Evrópusambandið í þeim efnum og get ég vel tekið undir það. Persónulega er ég mjög andvígur framsali á öllu valdi og aðgerðum þar sem valdadreifing tapast og miðstýring eykst. Til þess að tryggja frelsi og fjölbreytileika í ákvarðanatöku um örlög okkar þurfa sem flestir að koma að borðinu, hvort sem okkur finnst það erfitt eða ekki. Það á enginn einn eða tveir að ráða úrslitum fleiri þúsund manns eða fleiri milljón, enda er það einkennandi bragur Evrópusambandsins þessa dagana og ganga framkvæmdir þess sem mest út á það að miðstýra öllum þáttum í okkar lífum alveg frá Brussel til Reykjavíkur. Ég sé ekki farsæld okkar betur borgið undir framkvæmdaráði þess. Ólíkt öðrum frambjóðendum skilur Andrea þá staðreynd að Forseti Íslands á að geta lagt fram lagafrumvörp til alþingis ef honum finnst þingið ekki vera að sinna ákveðnum málum. Sama hugsun með málskotsréttinn, ef almenningur óskar eftir lagafrumvarpi á forsetinn að geta lagt það fram. T.d. leiðréttingar á lánum o.s.frv. eins og hún hefur nefnt. Andrea skilur að að samstarf forsetans og almennings er forsenda þess að vafasöm öfl geti ekki haft lokaorðið á okkar örlögum, þetta hefur Andrea haldið á lofti og er það þess vegna sem hún vill efna til þjóðfundar um forsetaembættið ef hún nær kjöri. Til þess að staðsetja sig "nær" almenningi hefur hún líka hafnað fullum forsetalaunum og hyggst aðeins þyggja lágmarkslaun fyrir embættið ef hún nær kjöri, þetta ætlar enginn annar frambjóðandi að gera! Ef við viljum hreinskilinn, heiðarlegann og tryggann einstakling til þess að sinna þessu verkefni sem er framundan sem forsetaembættið er, sem er meðal annars að halda uppi vörnum fyrir almenning gegn ofstæki fjármálafyrirtækjana og annarra vafasama afla þurfum við að kjósa Andreu. Ef við viljum manneskju sem vill efla lýðræðið og færa völd í hendurnar á almenningi kjósum við Andreu. Ef við viljum einstakling sem hlustar á þjóðina þegar hún óskar eftir því kjósum við Andreu. Ef við viljum umhyggjusaman einstakling sem ber hag almennings fyrir brjósti að þá kjósum við Andreu. Andrea er það sem þjóðin þarf núna sem forseta, kærleikur og réttlæti mun ávallt einkenna hennar störf, það er ég sannfærður um. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Forsetakosningar 2012 Mest lesið Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Mega bara íslenskir karlmenn nauðga konum á Íslandi? Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson Skoðun Nýbygging þýðir ekki gallalaus eign Annþór Kristján Karlsson Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kirkjugarðsballið: Eiga Íslendingar að mæta þar? Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Að sækja gullið (okkar) Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Til hamingju blaðamenn! Hjálmar Jónsson skrifar Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Sjá meira
Jæja, persónulega er ég kominn með hálfgert ógeð af þessu forsetaframboði og þeirri sundrung og skítkasti sem oft fylgir svona kosningum, hvort sem það eru forsetaframboð, alþingiskosningar eða þjóðaratkvæðagreiðslur um allsskonar mál. Ég hef samt ákveðið að kjósa Andrea Ólafs að þessu sinni, ekki vegna þess að ég ber fjandsamlegar hugsanir í garð hina frambjóðandana eða að ég treysti þeim ekki, mér líst ágætlega á tvo til þrjá. Persónulega held ég að góðvild blundi í hjörtum allra manna, enda er það kjarni tilveru okkar ef við horfum öll djúpt inn á við. En afhverju Andrea? Ég hef fylgst með störfum Andreu nánast frá því að áhugi á samfélagsmálum greip mig og ég fór að þora að kalla mig aktivista. Andrea hefur ávallt sýnt bjartsýni sína og trú á betri heimi í verki og hefur sterk réttlætiskennd einkennt hennar framkvæmdir í öllu sem hún hefur gert. Hún er ekki bara munnstykki eða tóm orð, heldur hefur hún látið verkin tala sínu máli og ekki óskað eftir miklu í staðinn, ólíkt mörgum sem ég hef fylgst með á þessum vettvangi. Ég man ekki eftir því að hún hafi talað af meðvirkni eða hún hafi sveigt hugsjónir sínar eitthvað í takt við vilja valdastéttarinnar sem hefur í langan tíma úthlutað eignum þjóðarinnar til fárra útvalda og látið almenning borga skuldirnar þeirra, hvort sem það hefur verið Icesave eða eitthvað annað. Þegar ég kom að því að skipuleggja borgarafund um verðtryggingu fyrir nokkrum mánuðum voru það orð hennar og bjartsýni sem ég tók sérstaklega eftir í hennar fari, hún talaði um uppskeruna af baráttumálum almennings sem væri á leiðinni og að við mættum ekki gefast upp á þessu öllu saman. Sannfæringarmáttur hennar var sterkur og það greip mig sérstök tilfinning sem ég finn ekki oft þegar pólitískt fólk er annars vegar. Þarna var á ferð alvöru hugsjónarmanneskja og umhyggjusamur einstaklingur. Það var t.d. Andrea sem þorði og fór á vegum hagsmunasamtaka heimilana og kærði ólöglegar vörslusviptingar fyrir hönd þeirra sem höfðu mátt þola fasíska ofstækið sem fjármögnunarfyrirtækin stöðu fyrir með ránum á eignum almennings þegar enginn annar hafði í krafti sínum burði til þess að gera slíkt, nema að sjálfsögðu nokkrir einstaklingar sem reyndu en var meinað af lögreglunni að kæra verknaðinn. Svona framkvæmd er vottur um mikinn styrkleika og að þora að leggja nafn sitt og tilveru í veð fyrir aðra. Það var Andrea sem hefur ásamt öðrum haldið uppi málefnum skuldsettra og illa staddra heimila. Andrea skilur hvað fátækt er mikil böl og hvaða afleiðingar slík ógæfa færir samfélaginu, þess vegna hefur hún barist fyrir leiðréttingu lána, afnámi verðtryggingar og að fólk haldi heimilum sínum. Andrea skilur líka að málskotsréttur forseta er ekki endilega hans réttur eins og margir vilja meina (sumir vilja jafnvel svipta forsetann af slíku), heldur réttur almennings til þess að verja sig fyrir vafasömum lagafrumvörpum og ofríki sem hefur því miður færst í aukana, ekki bara hér á landi heldur í heiminum öllum. Andrea skilur líka að atkvæðaréttur almennings er heilagur og á að vera bindandi en ekki ráðgefandi. Þar hefur hún nefnt Evrópusambandið í þeim efnum og get ég vel tekið undir það. Persónulega er ég mjög andvígur framsali á öllu valdi og aðgerðum þar sem valdadreifing tapast og miðstýring eykst. Til þess að tryggja frelsi og fjölbreytileika í ákvarðanatöku um örlög okkar þurfa sem flestir að koma að borðinu, hvort sem okkur finnst það erfitt eða ekki. Það á enginn einn eða tveir að ráða úrslitum fleiri þúsund manns eða fleiri milljón, enda er það einkennandi bragur Evrópusambandsins þessa dagana og ganga framkvæmdir þess sem mest út á það að miðstýra öllum þáttum í okkar lífum alveg frá Brussel til Reykjavíkur. Ég sé ekki farsæld okkar betur borgið undir framkvæmdaráði þess. Ólíkt öðrum frambjóðendum skilur Andrea þá staðreynd að Forseti Íslands á að geta lagt fram lagafrumvörp til alþingis ef honum finnst þingið ekki vera að sinna ákveðnum málum. Sama hugsun með málskotsréttinn, ef almenningur óskar eftir lagafrumvarpi á forsetinn að geta lagt það fram. T.d. leiðréttingar á lánum o.s.frv. eins og hún hefur nefnt. Andrea skilur að að samstarf forsetans og almennings er forsenda þess að vafasöm öfl geti ekki haft lokaorðið á okkar örlögum, þetta hefur Andrea haldið á lofti og er það þess vegna sem hún vill efna til þjóðfundar um forsetaembættið ef hún nær kjöri. Til þess að staðsetja sig "nær" almenningi hefur hún líka hafnað fullum forsetalaunum og hyggst aðeins þyggja lágmarkslaun fyrir embættið ef hún nær kjöri, þetta ætlar enginn annar frambjóðandi að gera! Ef við viljum hreinskilinn, heiðarlegann og tryggann einstakling til þess að sinna þessu verkefni sem er framundan sem forsetaembættið er, sem er meðal annars að halda uppi vörnum fyrir almenning gegn ofstæki fjármálafyrirtækjana og annarra vafasama afla þurfum við að kjósa Andreu. Ef við viljum manneskju sem vill efla lýðræðið og færa völd í hendurnar á almenningi kjósum við Andreu. Ef við viljum einstakling sem hlustar á þjóðina þegar hún óskar eftir því kjósum við Andreu. Ef við viljum umhyggjusaman einstakling sem ber hag almennings fyrir brjósti að þá kjósum við Andreu. Andrea er það sem þjóðin þarf núna sem forseta, kærleikur og réttlæti mun ávallt einkenna hennar störf, það er ég sannfærður um.
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar