Kappsfyllerí á fjöllum Halla Þórlaug Óskarsdóttir skrifar 24. júlí 2013 07:00 Urð og grjót; upp í mót, orti skáldið eftirminnilega beint í hjörtu þjóðarinnar svo jafnvel þeir sem alfarið halda sig fjarri fjallgöngum tengja og kinka kolli. Um helgina fór ég í fjallgöngu og með í för var tengdamóðir mín. Við höfum báðar gaman af gönguferðum. Það getur orsakað vandamál. Áður en lengra er haldið skal viðurkennast að ég verð afskaplega kappsfull við minnsta tækifæri. Á fjöllum finn ég stundum hvernig þetta kapp hellist ofan í mig og fyllir mig svoleiðis að ég æði af stað. Þá hverf ég jafnframt í minn eigin heim og einbeiti mér að því hvert sé best að stökkva til að halda jafnvægi og missa ekki fótanna. Ég horfi því niður fyrir mig. Vel mér næsta stein.Tengdamóðir mín er jafnsólgin í kappsopann og ég en þarna þeysti ég fram úr henni. Það hlakkaði í mér. Ég viðurkenni það. Svo þarna var ég komin, langt á undan hópnum, stökkvandi og skoppandi. Golan lék um hárið og ég hugsaði með sjálfri mér: „Svakalega er ég mikil fjallageit.“ Sem er svo sem nógu hallærislegt en varð enn kjánalegra þegar ég heyrði hróp að baki mér: „Ertu nokkuð komin í sjálfheldu?“ Þá leit ég upp. Ég var stödd í brattri hlíð og lausri möl. Minnsta hreyfing og mér skrikaði fótur. Hvernig gat þetta gerst? Ég leit aftur fyrir mig og sá að hópurinn gekk aðra leið. Á milli okkar var brött brekka og lausir steinar. Þetta var alls ekki í fyrsta sinn sem ég lendi í nákvæmlega þessu. Aftur og aftur gleymi ég að horfa fram fyrir mig og velja bestu leiðina. Oft er hún lengri en það er eflaust fórnarkostnaður skárri beinbrotum og svöðusárum. Það er ágætt að komast lifandi á áfangastað. Þar sem ég hrundi niður brattann varð mér hugsað til annars hruns og annarrar fjallgöngu. Ég vona sannarlega að stjórnvöld horfi fram fyrir sig og velji skynsamlegustu leiðina. Ég aftur á móti ætla að halda áfram að æða beint af augum. Það er svo miklu skemmtilegra. Passa bara að velja steinana vel. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Halla Þórlaug Óskarsdóttir Mest lesið Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun Það sem ekki má segja um það sem enginn vill sjá Viðar Hreinsson Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir Skoðun Halldór 05.07.2025 Halldór Baldursson Halldór Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun
Urð og grjót; upp í mót, orti skáldið eftirminnilega beint í hjörtu þjóðarinnar svo jafnvel þeir sem alfarið halda sig fjarri fjallgöngum tengja og kinka kolli. Um helgina fór ég í fjallgöngu og með í för var tengdamóðir mín. Við höfum báðar gaman af gönguferðum. Það getur orsakað vandamál. Áður en lengra er haldið skal viðurkennast að ég verð afskaplega kappsfull við minnsta tækifæri. Á fjöllum finn ég stundum hvernig þetta kapp hellist ofan í mig og fyllir mig svoleiðis að ég æði af stað. Þá hverf ég jafnframt í minn eigin heim og einbeiti mér að því hvert sé best að stökkva til að halda jafnvægi og missa ekki fótanna. Ég horfi því niður fyrir mig. Vel mér næsta stein.Tengdamóðir mín er jafnsólgin í kappsopann og ég en þarna þeysti ég fram úr henni. Það hlakkaði í mér. Ég viðurkenni það. Svo þarna var ég komin, langt á undan hópnum, stökkvandi og skoppandi. Golan lék um hárið og ég hugsaði með sjálfri mér: „Svakalega er ég mikil fjallageit.“ Sem er svo sem nógu hallærislegt en varð enn kjánalegra þegar ég heyrði hróp að baki mér: „Ertu nokkuð komin í sjálfheldu?“ Þá leit ég upp. Ég var stödd í brattri hlíð og lausri möl. Minnsta hreyfing og mér skrikaði fótur. Hvernig gat þetta gerst? Ég leit aftur fyrir mig og sá að hópurinn gekk aðra leið. Á milli okkar var brött brekka og lausir steinar. Þetta var alls ekki í fyrsta sinn sem ég lendi í nákvæmlega þessu. Aftur og aftur gleymi ég að horfa fram fyrir mig og velja bestu leiðina. Oft er hún lengri en það er eflaust fórnarkostnaður skárri beinbrotum og svöðusárum. Það er ágætt að komast lifandi á áfangastað. Þar sem ég hrundi niður brattann varð mér hugsað til annars hruns og annarrar fjallgöngu. Ég vona sannarlega að stjórnvöld horfi fram fyrir sig og velji skynsamlegustu leiðina. Ég aftur á móti ætla að halda áfram að æða beint af augum. Það er svo miklu skemmtilegra. Passa bara að velja steinana vel.
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun