Sorrí, Jón Gnarr Lilja Katrín Gunnarsdóttir skrifar 20. desember 2013 06:00 Ég varð fyrst ástfangin þegar ég var fimm ára. Hélt ég hefði fundið draumaprinsinn. Hann var íðilfagur á velli, söng eins og engill og brosið hans bræddi mann og annan. Eini gallinn var að hann var ívið of gamall fyrir mig. Þetta var sjálfur Helgi Pé í Ríó tríó. Guð, hvað ég tilbað manninn. Draumaprinsinn bankaði aftur á dyrnarþegar ég var ellefu ára. Þá sá ég Pál Óskar syngja í Perlunni og varð agndofa. Hvernig gat einn maður verið svona guðdómlegur? Sú ást dó hraðar en hún kviknaði þegar ég heyrði að ég ætti engan séns. Stuttu seinna varð ég yfir mig ástfangin af strák með mér í bekk. Sá leit út eins og Robbie Williams í Take That. Hann bjó yfir eiginleika sem hafði ekki prýtt draumaprinsinn minn hingað til – hann var nefnilega sjúklega fyndinn. Í framhaldsskóla kom draumaprinsinn til mín í enn annarri mynd. Hann var rauðhærður, ekki sá myndarlegasti í bransanum en svo fyndinn að ég pissaði næstum því í mig í hvert sinn sem hann opnaði munninn. Hann er háttvirtur borgarstjóri í dag en í mínum huga var hann hinn eini sanni draumaprins. Á fullorðinsárunum reyndi ég að búa mér til nýjan draumaprins. Hann ætti að vera hávaxinn, dökkhærður og fáránlega myndarlegur. Hann ætti að vera af erlendu bergi brotinn – helst frá framandi landi. Ekki skemmdi fyrir ef hann gengi í jakkafötum og væri talsvert eldri en ég. Þessa tilbúnu draumaprinsa fann ég vissulega. En þessi eldheita ást kviknaði aldrei. Rauðhærða hárið og húmorinn togaði alltaf í mig. Nú er árið næstum liðið. Einn af hápunktunum var þegar draumaprinsinn kom inn í líf mitt algjörlega óvænt og henti Jóni Gnarr af toppnum. Rauðhærður, pissfyndinn og óstjórnlega fagur. Sorrí, Jón Gnarr – það hlaut að koma að þessu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Lilja Katrín Gunnarsdóttir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Vanþekking eða vísvitandi blekkingar? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun
Ég varð fyrst ástfangin þegar ég var fimm ára. Hélt ég hefði fundið draumaprinsinn. Hann var íðilfagur á velli, söng eins og engill og brosið hans bræddi mann og annan. Eini gallinn var að hann var ívið of gamall fyrir mig. Þetta var sjálfur Helgi Pé í Ríó tríó. Guð, hvað ég tilbað manninn. Draumaprinsinn bankaði aftur á dyrnarþegar ég var ellefu ára. Þá sá ég Pál Óskar syngja í Perlunni og varð agndofa. Hvernig gat einn maður verið svona guðdómlegur? Sú ást dó hraðar en hún kviknaði þegar ég heyrði að ég ætti engan séns. Stuttu seinna varð ég yfir mig ástfangin af strák með mér í bekk. Sá leit út eins og Robbie Williams í Take That. Hann bjó yfir eiginleika sem hafði ekki prýtt draumaprinsinn minn hingað til – hann var nefnilega sjúklega fyndinn. Í framhaldsskóla kom draumaprinsinn til mín í enn annarri mynd. Hann var rauðhærður, ekki sá myndarlegasti í bransanum en svo fyndinn að ég pissaði næstum því í mig í hvert sinn sem hann opnaði munninn. Hann er háttvirtur borgarstjóri í dag en í mínum huga var hann hinn eini sanni draumaprins. Á fullorðinsárunum reyndi ég að búa mér til nýjan draumaprins. Hann ætti að vera hávaxinn, dökkhærður og fáránlega myndarlegur. Hann ætti að vera af erlendu bergi brotinn – helst frá framandi landi. Ekki skemmdi fyrir ef hann gengi í jakkafötum og væri talsvert eldri en ég. Þessa tilbúnu draumaprinsa fann ég vissulega. En þessi eldheita ást kviknaði aldrei. Rauðhærða hárið og húmorinn togaði alltaf í mig. Nú er árið næstum liðið. Einn af hápunktunum var þegar draumaprinsinn kom inn í líf mitt algjörlega óvænt og henti Jóni Gnarr af toppnum. Rauðhærður, pissfyndinn og óstjórnlega fagur. Sorrí, Jón Gnarr – það hlaut að koma að þessu.