Harmsaga um pitsu Atli Fannar Bjarkason skrifar 30. apríl 2015 00:01 Pitsa er uppáhaldsmaturinn minn. Mér finnst gott að borða alls konar mat. Kalkúnninn á áramótunum er æði, grillað nautaribeye er ómótstæðilegt og humar með vænum slurki af hvítlauk veitir mér nautn sem er hársbreidd frá því að vera kynferðisleg. Allt þetta bliknar þó í samanburði við pitsu með pepperóní og góðum osti. Ef það væri ekki beinlínis hættulegt myndi ég borða pitsu á hverjum degi. Þegar ég hugsa hvað ég eigi að fá mér í hádegismat hugsa ég alltaf fyrst um pitsu. Hefst þá einhvers konar réttlætingarferli sem endar á því að ég sannfæri sjálfan mig um að pitsan sem ég fæ á laugardaginn verði svo góð að ég geti vel sætt mig við fisk í þessu miðvikudagshádegi. Ég borða nefnilega bara pitsu einu sinni í viku. Mesta lagi tvisvar og oftar á meðan úrslitakeppnin í körfuboltanum stendur yfir. Ég vil að það sé athöfn að borða pitsu. Ég vil njóta þess í hvert skipti. Ég vil helst vera heima, á rólegu kvöldi og geta valið um tvær pitsur. Þær verða helst að vera ólíkar og bjóða upp sitthvora unaðslega upplifunina. Það var svo um daginn að ég fékk tækifæri til að fá fría pitsu í hverri viku í heilt ár. Ég var staddur á leik KR og Tindastóls í úrslitakeppninni í Domino's-deild karla í körfubolta þegar ég greip hinn svokallaða Domino's-bolta. Málið er að mér fannst ég vita að ég myndi grípa þennan bolta á þessum leik. Þess vegna var ég búinn að æfa skotið frá miðju, sem maður þarf að hitta úr til að vinna, á körfuboltaæfingu í sömu viku. Þegará hólminn var komið gleymdi ég öllu sem ég hafði æft. Tindastóll var að tapa og ég því dapur, stúkan var full og ég misreiknaði skotið fullkomlega – dúndraði boltanum í spjaldið og missti af tækifæri lífs míns. Lærdómur þessarar harmsögu er enginn og ég var óhuggandi. Þangað til ég beit í næstu sneið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Atli Fannar Bjarkason Mest lesið Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Pitsa er uppáhaldsmaturinn minn. Mér finnst gott að borða alls konar mat. Kalkúnninn á áramótunum er æði, grillað nautaribeye er ómótstæðilegt og humar með vænum slurki af hvítlauk veitir mér nautn sem er hársbreidd frá því að vera kynferðisleg. Allt þetta bliknar þó í samanburði við pitsu með pepperóní og góðum osti. Ef það væri ekki beinlínis hættulegt myndi ég borða pitsu á hverjum degi. Þegar ég hugsa hvað ég eigi að fá mér í hádegismat hugsa ég alltaf fyrst um pitsu. Hefst þá einhvers konar réttlætingarferli sem endar á því að ég sannfæri sjálfan mig um að pitsan sem ég fæ á laugardaginn verði svo góð að ég geti vel sætt mig við fisk í þessu miðvikudagshádegi. Ég borða nefnilega bara pitsu einu sinni í viku. Mesta lagi tvisvar og oftar á meðan úrslitakeppnin í körfuboltanum stendur yfir. Ég vil að það sé athöfn að borða pitsu. Ég vil njóta þess í hvert skipti. Ég vil helst vera heima, á rólegu kvöldi og geta valið um tvær pitsur. Þær verða helst að vera ólíkar og bjóða upp sitthvora unaðslega upplifunina. Það var svo um daginn að ég fékk tækifæri til að fá fría pitsu í hverri viku í heilt ár. Ég var staddur á leik KR og Tindastóls í úrslitakeppninni í Domino's-deild karla í körfubolta þegar ég greip hinn svokallaða Domino's-bolta. Málið er að mér fannst ég vita að ég myndi grípa þennan bolta á þessum leik. Þess vegna var ég búinn að æfa skotið frá miðju, sem maður þarf að hitta úr til að vinna, á körfuboltaæfingu í sömu viku. Þegará hólminn var komið gleymdi ég öllu sem ég hafði æft. Tindastóll var að tapa og ég því dapur, stúkan var full og ég misreiknaði skotið fullkomlega – dúndraði boltanum í spjaldið og missti af tækifæri lífs míns. Lærdómur þessarar harmsögu er enginn og ég var óhuggandi. Þangað til ég beit í næstu sneið.
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun