Loftvarnarbyrgið undir leikvellinum María Bjarnadóttir skrifar 27. maí 2016 09:38 Barry var 7 ára og bróðir hans 5 þegar þeir stigu úr lestinni frá London og upp í strætó í Brighton ásamt hinum börnunum. Svo var keyrt á milli húsa og börnin skilin eftir þar sem fólk var til í að taka við þeim. Bræðurnir voru heppnir og fengu að vera hjá sömu fjölskyldu. Daginn eftir byrjuðu þeir í nýjum skóla og nokkrum vikum síðar fengu þeir bréf frá foreldrum sínum um að þegar stríðinu lyki kæmu þeir aftur heim, þeir ættu að haga sér vel og að mamma og pabbi elskuðu þá. Á meðan við biðum eftir að komast í skoðunarferð um loftvarnarbyrgið undir leikvellinum við skóla sonar míns um daginn, sýndi Barry okkur tösku eins og hann og hin börnin voru send með að heiman árið 1941. Innihaldið var nánast það sama og foreldri í skólanum óskaði eftir að sett væri í bakpoka sem hún tók við og keyrði til flóttabarna í Calais í vetur, nema að nú eru fötin úr flís en ekki bómull. Ofan í byrginu eru myndir frá stríðsárunum af krökkum á skólaleikvellinum með gasgrímurnar hangandi utan á sér. Í dag sparkar sonur minn bolta á sama stað. Hinum megin við Ermarsundið eru jafnaldrar hans á flótta að drukkna og týnast. Það er áætlað að 10 þúsund börn hafi týnst á flótta í Evrópu á síðasta ári. Fyrir 75 árum var Barry einn af 3 milljónum barna sem voru flutt til í skjól innan Bretlands á 4 árum. Hörmungar hafa dunið yfir heiminn áður. Samt höfum við ekki lært meira af sögunni en svo að við sendum flóttabörn nútímans til að banka upp á í Tyrklandi – vitandi að þar kemur enginn til dyra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu María Bjarnadóttir Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Samþjöppunin hefur ekkert að gera með veiðigjöldin Sigurjón Þórðarson Skoðun Óásættanleg málsmeðferð Linda Íris Emilsdóttir,Katrín Oddsdóttir Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Aðför Vinnueftirlits að hagsmunum slasaðra. Steinar Harðarson Skoðun Ekki mínir hagsmunir Berglind Hlín Baldursdóttir Skoðun Æfðu þig í virkum og uppbyggilegum viðbrögðum Ingrid Kuhlman Skoðun Ætlar vinstri meirihlutinn að skila auðu? Þórdís Lóa Þórhalldóttir Skoðun Fjárfestavernd sem gengur of langt? Baldvin Ingi Sigurðsson Skoðun Eiga ellilífeyrir og örorkubætur að fylgja launavísitölu? Haukur Arnþórsson Skoðun
Barry var 7 ára og bróðir hans 5 þegar þeir stigu úr lestinni frá London og upp í strætó í Brighton ásamt hinum börnunum. Svo var keyrt á milli húsa og börnin skilin eftir þar sem fólk var til í að taka við þeim. Bræðurnir voru heppnir og fengu að vera hjá sömu fjölskyldu. Daginn eftir byrjuðu þeir í nýjum skóla og nokkrum vikum síðar fengu þeir bréf frá foreldrum sínum um að þegar stríðinu lyki kæmu þeir aftur heim, þeir ættu að haga sér vel og að mamma og pabbi elskuðu þá. Á meðan við biðum eftir að komast í skoðunarferð um loftvarnarbyrgið undir leikvellinum við skóla sonar míns um daginn, sýndi Barry okkur tösku eins og hann og hin börnin voru send með að heiman árið 1941. Innihaldið var nánast það sama og foreldri í skólanum óskaði eftir að sett væri í bakpoka sem hún tók við og keyrði til flóttabarna í Calais í vetur, nema að nú eru fötin úr flís en ekki bómull. Ofan í byrginu eru myndir frá stríðsárunum af krökkum á skólaleikvellinum með gasgrímurnar hangandi utan á sér. Í dag sparkar sonur minn bolta á sama stað. Hinum megin við Ermarsundið eru jafnaldrar hans á flótta að drukkna og týnast. Það er áætlað að 10 þúsund börn hafi týnst á flótta í Evrópu á síðasta ári. Fyrir 75 árum var Barry einn af 3 milljónum barna sem voru flutt til í skjól innan Bretlands á 4 árum. Hörmungar hafa dunið yfir heiminn áður. Samt höfum við ekki lært meira af sögunni en svo að við sendum flóttabörn nútímans til að banka upp á í Tyrklandi – vitandi að þar kemur enginn til dyra.