Þjóðarkakan María Bjarnadóttir skrifar 20. janúar 2017 07:00 Þegar ný ríkisstjórn var mynduð spurði mig maður, sem er upprunninn hinumegin á hnettinum og hefur aldrei komið til Íslands, hvort það væri satt að eini maðurinn í öllum heiminum sem bæði hefði verið í Panamaskjölunum og Ashley Madison-gögnunum yrði forsætisráðherra á Íslandi. „Já, það er rétt, min ven,“ svaraði ég, en útskýrði fyrir honum að þetta væri nú allt aðeins málum blandið og að ráðherrann hefði bara verið í þessum skjölum af léttúð. Þetta þótti honum ekki sannfærandi. Svo ég sýndi honum myndband í milduðum fókus og pastellitum af IceHot1 skreyta barnaafmælisköku og þá snarskipti hann um skoðun. Hann skildi vel að kjósendur legðu ekki megináherslu á óskýrar upplýsingar úr gagnalekum þegar hægt væri að horfa á kökuskreytingarvídeóið. Fleiri vildu sjá og áður en ég vissi af var fólk frá öllum heimshornum að horfa á nýja forsætisráðherrann rúlla sykurmassa ástúðlega í tölvunni minni. Af öryggi, en natni. Tvær konur báðu um slóðina á vídeóið. Örugglega bara til að sýna vinum sínum. Ísland hefur fengið verulega aukna athygli frá útlöndum undanfarið. Alþjóðlegir fjölmiðlar komu til að fylgjast með kosningum, EFTA gerir svakalegasta kombakk sem alþjóðleg samvinna hefur séð og íslenska efnahagsundrið (fyrir og eftir hrun) er rannsóknarefni fjölmargra fræðigreina. Hið sanna undur, leynivopn Íslendinga, er samstaðan. Þjóðfélag sem vinnur sig út úr efnahagshruni með því að hjálpast að. Klappar í takt. Sendir hundruð sjálfboðaliða til að finna rjúpnaskyttu. Fer út að leita þegar ungar konur týnast. Passar upp á hvert annað. Það er þessi samstaða sem er kjarninn í þjóðarkökunni. Allt hitt er bara skraut. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Bjarnadóttir Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson Skoðun
Þegar ný ríkisstjórn var mynduð spurði mig maður, sem er upprunninn hinumegin á hnettinum og hefur aldrei komið til Íslands, hvort það væri satt að eini maðurinn í öllum heiminum sem bæði hefði verið í Panamaskjölunum og Ashley Madison-gögnunum yrði forsætisráðherra á Íslandi. „Já, það er rétt, min ven,“ svaraði ég, en útskýrði fyrir honum að þetta væri nú allt aðeins málum blandið og að ráðherrann hefði bara verið í þessum skjölum af léttúð. Þetta þótti honum ekki sannfærandi. Svo ég sýndi honum myndband í milduðum fókus og pastellitum af IceHot1 skreyta barnaafmælisköku og þá snarskipti hann um skoðun. Hann skildi vel að kjósendur legðu ekki megináherslu á óskýrar upplýsingar úr gagnalekum þegar hægt væri að horfa á kökuskreytingarvídeóið. Fleiri vildu sjá og áður en ég vissi af var fólk frá öllum heimshornum að horfa á nýja forsætisráðherrann rúlla sykurmassa ástúðlega í tölvunni minni. Af öryggi, en natni. Tvær konur báðu um slóðina á vídeóið. Örugglega bara til að sýna vinum sínum. Ísland hefur fengið verulega aukna athygli frá útlöndum undanfarið. Alþjóðlegir fjölmiðlar komu til að fylgjast með kosningum, EFTA gerir svakalegasta kombakk sem alþjóðleg samvinna hefur séð og íslenska efnahagsundrið (fyrir og eftir hrun) er rannsóknarefni fjölmargra fræðigreina. Hið sanna undur, leynivopn Íslendinga, er samstaðan. Þjóðfélag sem vinnur sig út úr efnahagshruni með því að hjálpast að. Klappar í takt. Sendir hundruð sjálfboðaliða til að finna rjúpnaskyttu. Fer út að leita þegar ungar konur týnast. Passar upp á hvert annað. Það er þessi samstaða sem er kjarninn í þjóðarkökunni. Allt hitt er bara skraut. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu.