Gullegg þjóðar? Sara Oskarsson skrifar 28. september 2020 13:01 Á nýafstaðnu Iðnþingi Samtaka iðnaðarins sem var haldið undir yfirskriftinni: „Nýsköpun er leiðin fram á við” flutti iðnaðar- og nýsköpunarráðherra Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir hvatningarávarp. Í kynningu á dagskrá þingins segir: “..þar gegnir nýsköpun veigamiklu hlutverki, hvort heldur er í rótgrónum fyrirtækjum eða nýjum sprotafyrirtækjum.” Í erindi sínu kom Þórdís Kolbrún inn á það að nýsköpun væri rauði þráðurinn í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Ýmsir fulltrúar nýsköpunar á Íslandi voru fengnir til að halda erindi á þessu annars ágæta þingi. Nýlega lögðu íslenskir kvikmyndaframleiðendur það til við iðnaðar- og nýsköpunarráðuneytið að endurgreiðsla vegna kvikmyndagerðar myndi hækka tímabundið úr 25 prósentum í 35 prósent vegna COVID-19. Á umræddu iðnþingi brást ráðherra hins vegar við þessu ákalli með yfirlýsingu þess efnis að hún teldi ekki vera þörf á frekari endurgreiðslum til kvikmyndageirans vegna kvikmyndaframleiðslu hérlendis. Rökin sem hún gaf fyrir því voru þau að þetta væri nú þegar rótgróinn atvinnuvegur. Hún sagði: „Í fyrsta lagi vegna þess að kerfið er alþjóðlega samkeppnishæft nú þegar og í öðru lagi vegna þess að ég hef almennt efasemdir um mikinn ríkisstuðning við atvinnustarfsemi.” Annað hvort skilur ráðherra ekki um hvað nýsköpun snýst eða ráðherra skilur ekki eðli kvikmyndaframleiðslu. Þar að auki virðist ráðherra annað hvort ekki hafa kynnt sér ofangreinda kynningu á dagskrá þingsins sem hún ávarpaði, nú eða það að hún er ósammála því sem þar kemur fram. Kvikmyndagerð er í eðli sínu nýsköpun. Yfirburðir greinarinnar í þeim efnum eru einstakir. Að afskrifa þessa áskorun kvikmyndaframleiðenda með þessum rökum ljóstrar upp um skort á næmni gagnvart augljósum og stórspennandi framtíðartækifærum fyrir þjóðina. Reyndir aðilar úr bransanum hérlendis hafa fullyrt að þessi hækkun á endurgreiðslum myndi flýta fyrir ákvörðunum erlendra framleiðenda um að koma með verkefni til Íslands. Það er hörð samkeppni í kvikmyndageiranum á alþjóðlegavettvangi og oft má litlu muna þegar að verkefni eru ‘nöppuð’ hvert þau fara. Fínt dæmi er Netflix myndin Eurovision sem nýverið hefur farið hefur eins og eldur í sinu um heimsbyggðina (sem og tónlistin úr henni). Upphaflega stóð til að taka mestalla myndina upp á Íslandi en vegna veikingar krónunnar var ákveðið að taka flestar útisenurnar í Skotlandi. Hefði öll myndin verið tekin upp hér hefði það aukið framleiðsluupphæðina hérlendis um marga milljarða. Að kvikmyndaframleiðslu koma fjölmargir hópar og einstaklingar úr gríðarlega fjölbreyttum atvinnugreinum. Það þarf ekki annað en að horfa á “kredit-listann” í lok bíómyndar til að sjá hversu ótalmargt fólk og fyrirtæki koma almennt að einni nítíumínútna bíómynd. Nú hefur ferðaþjónustan, sem var áður en COVID skall á stærsti atvinnuvegur þjóðarinnar tekið gríðarþungu höggi. Þegar að um erlend verkefni er að ræða í kvikmyndaframleiðslu kemur hingað til lands fólk sem nýtir sér hótelgistingu, bílaleigur, veitingastaði og ýmiskonar innlenda þjónustu og afþreyingu. Iðnaðurinn hefur því alla burði til þess að leika stórt hlutverk í að styðja við ferðaþjónustuna og brúað bilið þar til greinin fær uppreist æru að ‘COVID loknu’. Önnur lönd hika ekki við að fara þessa leið. Fjölmörg störf myndu skapast auk þess sem að þetta væri öflug leið til að markaðssetja landið á jákvæðan hátt, án þess að leggja þurfi í beinan kostnað. í kringum fjörutíu prósent ferðamanna segjast koma til Íslands vegna þess að þeir sáu landið í sjónvarpsþætti eða kvikmynd. Íslensk náttúra er einstök á heimsmælikvarða og það er fyrirséð að aðsókn í óspilltu náttúru Íslands kemur til með að aukast á næstunni vegna loftslagbreytinga. Jöklar sem og hrein og tær náttúra eru eftirsóknarvert myndefni í því samhengi. Markviss uppbygging og langtímahugsun í fótboltaíþróttinni hérlendis hefur margfalt skilað sér fyrir þjóðina síðustu misseri, eins og þegar Ísland sigraði enska karlalandsliðið í fótbolta í Evrópukeppninni í árið 2016. Síðastliðinn janúar varð þjóðin aftur vitni að stórsigri Íslendings á erlendri grundu þegar að Hildur Guðnadóttir tónskáld sópaði til sín öllum virtustu verðlaunum kvikmyndageirans fyrir kvikmyndatónlistina sem hún samdi fyrir stórmyndina Joker. Við þurfum viðlíka langtímahugsun í samhengi við kvikmyndageirann eins og við höfum séð í fótboltaheiminum síðustu misseri. Kvikmyndagerð er verðmætaskapandi útflutningsgrein og hér væri hæglega hægt að byggja upp ennþá dýnamískri kvimyndaiðnað ef að höfð væri staðfesta í málaflokknum og ef raunverulegur áhugi og skilningur á möguleikum þessa iðnaðar væri fyrir hendi hjá stjórnvöldum. Það væri sárara en tárum taki að missa af þessu einstaka tækifæri sem núna gefst þegar að margt er að breytast á ógnarhraða á heimsvísu. Vegna sérstöðu Íslands er landið eitt af fáum þar sem hægt er að framleiða efni í núverandi árferði og það væri því óðs manns æði að stökkva ekki á tækifærið til að marka Ísland í alþjóðlegu samhengi sem framúrskarandi land nýsköpunar- kvikmyndaframleiðslu. Hækkun endurgreiðsla er næsta rökrétta skrefið í þeim efnum, og boltinn er hjá ráðherra. Vonandi skilar hann sér í mark. Höfundur er varaþingmaður Pírata og listmálari. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kvikmyndagerð á Íslandi Nýsköpun Sara Oskarsson Mest lesið Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun Að búa til aðalsmenn Kolbrún Baldursdóttir Skoðun Halldór 4.10.2025 Halldór Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Sjá meira
Á nýafstaðnu Iðnþingi Samtaka iðnaðarins sem var haldið undir yfirskriftinni: „Nýsköpun er leiðin fram á við” flutti iðnaðar- og nýsköpunarráðherra Þórdís Kolbrún Reykfjörð Gylfadóttir hvatningarávarp. Í kynningu á dagskrá þingins segir: “..þar gegnir nýsköpun veigamiklu hlutverki, hvort heldur er í rótgrónum fyrirtækjum eða nýjum sprotafyrirtækjum.” Í erindi sínu kom Þórdís Kolbrún inn á það að nýsköpun væri rauði þráðurinn í stjórnarsáttmála núverandi ríkisstjórnar. Ýmsir fulltrúar nýsköpunar á Íslandi voru fengnir til að halda erindi á þessu annars ágæta þingi. Nýlega lögðu íslenskir kvikmyndaframleiðendur það til við iðnaðar- og nýsköpunarráðuneytið að endurgreiðsla vegna kvikmyndagerðar myndi hækka tímabundið úr 25 prósentum í 35 prósent vegna COVID-19. Á umræddu iðnþingi brást ráðherra hins vegar við þessu ákalli með yfirlýsingu þess efnis að hún teldi ekki vera þörf á frekari endurgreiðslum til kvikmyndageirans vegna kvikmyndaframleiðslu hérlendis. Rökin sem hún gaf fyrir því voru þau að þetta væri nú þegar rótgróinn atvinnuvegur. Hún sagði: „Í fyrsta lagi vegna þess að kerfið er alþjóðlega samkeppnishæft nú þegar og í öðru lagi vegna þess að ég hef almennt efasemdir um mikinn ríkisstuðning við atvinnustarfsemi.” Annað hvort skilur ráðherra ekki um hvað nýsköpun snýst eða ráðherra skilur ekki eðli kvikmyndaframleiðslu. Þar að auki virðist ráðherra annað hvort ekki hafa kynnt sér ofangreinda kynningu á dagskrá þingsins sem hún ávarpaði, nú eða það að hún er ósammála því sem þar kemur fram. Kvikmyndagerð er í eðli sínu nýsköpun. Yfirburðir greinarinnar í þeim efnum eru einstakir. Að afskrifa þessa áskorun kvikmyndaframleiðenda með þessum rökum ljóstrar upp um skort á næmni gagnvart augljósum og stórspennandi framtíðartækifærum fyrir þjóðina. Reyndir aðilar úr bransanum hérlendis hafa fullyrt að þessi hækkun á endurgreiðslum myndi flýta fyrir ákvörðunum erlendra framleiðenda um að koma með verkefni til Íslands. Það er hörð samkeppni í kvikmyndageiranum á alþjóðlegavettvangi og oft má litlu muna þegar að verkefni eru ‘nöppuð’ hvert þau fara. Fínt dæmi er Netflix myndin Eurovision sem nýverið hefur farið hefur eins og eldur í sinu um heimsbyggðina (sem og tónlistin úr henni). Upphaflega stóð til að taka mestalla myndina upp á Íslandi en vegna veikingar krónunnar var ákveðið að taka flestar útisenurnar í Skotlandi. Hefði öll myndin verið tekin upp hér hefði það aukið framleiðsluupphæðina hérlendis um marga milljarða. Að kvikmyndaframleiðslu koma fjölmargir hópar og einstaklingar úr gríðarlega fjölbreyttum atvinnugreinum. Það þarf ekki annað en að horfa á “kredit-listann” í lok bíómyndar til að sjá hversu ótalmargt fólk og fyrirtæki koma almennt að einni nítíumínútna bíómynd. Nú hefur ferðaþjónustan, sem var áður en COVID skall á stærsti atvinnuvegur þjóðarinnar tekið gríðarþungu höggi. Þegar að um erlend verkefni er að ræða í kvikmyndaframleiðslu kemur hingað til lands fólk sem nýtir sér hótelgistingu, bílaleigur, veitingastaði og ýmiskonar innlenda þjónustu og afþreyingu. Iðnaðurinn hefur því alla burði til þess að leika stórt hlutverk í að styðja við ferðaþjónustuna og brúað bilið þar til greinin fær uppreist æru að ‘COVID loknu’. Önnur lönd hika ekki við að fara þessa leið. Fjölmörg störf myndu skapast auk þess sem að þetta væri öflug leið til að markaðssetja landið á jákvæðan hátt, án þess að leggja þurfi í beinan kostnað. í kringum fjörutíu prósent ferðamanna segjast koma til Íslands vegna þess að þeir sáu landið í sjónvarpsþætti eða kvikmynd. Íslensk náttúra er einstök á heimsmælikvarða og það er fyrirséð að aðsókn í óspilltu náttúru Íslands kemur til með að aukast á næstunni vegna loftslagbreytinga. Jöklar sem og hrein og tær náttúra eru eftirsóknarvert myndefni í því samhengi. Markviss uppbygging og langtímahugsun í fótboltaíþróttinni hérlendis hefur margfalt skilað sér fyrir þjóðina síðustu misseri, eins og þegar Ísland sigraði enska karlalandsliðið í fótbolta í Evrópukeppninni í árið 2016. Síðastliðinn janúar varð þjóðin aftur vitni að stórsigri Íslendings á erlendri grundu þegar að Hildur Guðnadóttir tónskáld sópaði til sín öllum virtustu verðlaunum kvikmyndageirans fyrir kvikmyndatónlistina sem hún samdi fyrir stórmyndina Joker. Við þurfum viðlíka langtímahugsun í samhengi við kvikmyndageirann eins og við höfum séð í fótboltaheiminum síðustu misseri. Kvikmyndagerð er verðmætaskapandi útflutningsgrein og hér væri hæglega hægt að byggja upp ennþá dýnamískri kvimyndaiðnað ef að höfð væri staðfesta í málaflokknum og ef raunverulegur áhugi og skilningur á möguleikum þessa iðnaðar væri fyrir hendi hjá stjórnvöldum. Það væri sárara en tárum taki að missa af þessu einstaka tækifæri sem núna gefst þegar að margt er að breytast á ógnarhraða á heimsvísu. Vegna sérstöðu Íslands er landið eitt af fáum þar sem hægt er að framleiða efni í núverandi árferði og það væri því óðs manns æði að stökkva ekki á tækifærið til að marka Ísland í alþjóðlegu samhengi sem framúrskarandi land nýsköpunar- kvikmyndaframleiðslu. Hækkun endurgreiðsla er næsta rökrétta skrefið í þeim efnum, og boltinn er hjá ráðherra. Vonandi skilar hann sér í mark. Höfundur er varaþingmaður Pírata og listmálari.
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk Skoðun