Tökum pláss og verum breytingin Bjarklind Björk Gunnarsdóttir skrifar 27. febrúar 2021 09:30 Þegar ég var lítil dreymdi mig um að vera fyrsta konan að gera eitthvað. Að heyra upplifanir fyrirmynda í bland við reynslusögur getur gert fyrirmyndirnar mannlegri og stóra drauma, eins og minn, ekki jafn fjarlæga. Það er engin ein leið rétt fyrir okkur öll, heldur eru þær eins ólíkar og við erum mörg. Sama hvaðan þú kemur eða hvert þú ert að fara þá getur þú haft áhrif á þeim stað sem þú ert hverju sinni. Það þarf hugrekki til að storka norminu og breyta úreltum hugsunum. Við þurfum að treysta innsæinu okkar og finna kraftinn sem býr innra með hverju og einu okkar. Öll getum viðhaft jákvæð áhrif á okkar nærumhverfi. Af hverju ekki að byrja þar? Við í UAK viljum hvetja fólk til að verða hluti af breytingunni og taka þátt. Margt smátt gerir eitt stórt og við þurfum ekki að sigra heiminn á einu bretti til að vera breytingin. Lítum inná við og skoðum: hvað höfum við til málanna að leggja? Hvetjum hvort annað og verum fyrirmyndir. Ef hún getur það af hverju ekki ég? Látum í okkur heyra þegar við verðum vör við ójafnrétti og stöndum saman. Ísland hefur verið í fyrsta sæti í hinum ýmsu jafnréttisvísum um allan heim mörg ár í röð. Árangri fylgir ábyrgð og við á Íslandi þurfum að axla þá ábyrgð. Við ættum öll að líta í eigin barm og taka ábyrgðina til okkar. Hugsaðu: hvað get ég gert til þess að stuðla að jafnrétti? Við höfum svo sannarlega séð í kringum heimsfaraldurinn hvað getur gerst á skömmum tíma þegar viljinn er fyrir hendi. Hver er þá raunverulegur vilji fyrir jafnrétti kynjanna? Við þurfum að þrýsta á fólk í áhrifastöðum að taka ábyrgðina til sín og bregðast skjótt við svo við þurfum ekki að bíða í mörg ár eftir raunverulegum breytingum í jafnréttismálum. Ég veit ekki með ykkur en við í UAK erum allavegana ekki tilbúnar til þess að bíða eftir því að hlutirnir breytist, heldur ætlum við að taka virkan þátt í að skapa samfélagið sem við viljum búa í. En hvernig samfélag er það? Og hvernig komumst við þangað? Vinnuumhverfi nútímans er í grunninn skapað af körlum fyrir karla. Körlum sem áttu konur sem gátu hugsað um fjölskylduna og heimilið á meðan þeir voru í vinnunni. Það er sem betur fer ekki raunveruleikinn sem við á Íslandi þekkjum í dag. Meirihluti fólks tekur virkan þátt í vinnumarkaðnum enda hefur margt breyst til hins betra síðustu ár. En hvernig getum við þá búið til raunhæfar kröfur svo nútímafólk geti náð árangri í starfi? Er það draumur okkar að vinna á kvöldin og um helgar til þess að eiga möguleika á frama? Þar sem jafnvægi ríkir er mun líklegra að árangur náist til lengri tíma litið. Mögulega þarf þá bara að endurskilgreina árangur. Fyrir hvað er hrósað og fyrir hvað er borgað? Af hverju metum við það minna sem samfélag að gæta komandi kynslóðar og ala upp virka samfélagsþegna en að gæta peninganna okkar og hanna byggingar? Gæti þetta tengst gildismati okkar á kynjunum og úreltum stöðlum? Mörgum staðalímyndum þarf að breyta þegar kemur að hlutverkum kynjanna á vinnumarkaði og við tökum þátt í þeim breytingum. Sama hvernig við sjáum vinnumarkað framtíðarinnar fyrir okkur þá er eitt víst. Við þurfum fjölbreytta einstaklinga til að koma að því að móta vinnuumhverfi sem hentar öllum og skapa rými fyrir alla til að eiga möguleika á að ná árangri! Breytingar geta tekið langan tíma. Alþjóðaefnahagsráðið tekur út stöðu jafnréttismála árlega og árið 2019 var því spáð að fullu jafnrétti yrði ekki náð í heiminum fyrr en eftir tæp 100 ár. Við ætlum því að gera það sem í okkar valdi stendur til að vera hluti af breytingunni. Krafturinn sem ég fyllist þegar ég sé aðrar konur ná árangri og ryðja brautina er ólýsanlegur. Þær brjóta glerþök og eru fyrirmyndir fyrir okkur og komandi kynslóðir. Ég veit að ég er ekki ein um það. Ég nefndi áðan drauminn minn sem barn að verða fyrsta konan til að gera eitthvað. Nú hafa sem betur fer svo margar rutt brautina á hinum ýmsum sviðum að draumar mínir hafa breyst. Nú dreymir mig um að vinna í umhverfi þar sem ég er ekki fyrsta konan heldur ein af mörgum í umhverfi þar sem jafnrétti er haft að leiðarljósi. Það á ekki að vera bara pláss fyrir eina konu við borðið, það er nóg pláss fyrir okkur allar! Verum óhræddar við að taka það pláss sem við eigum skilið! Treystum því að við séum nóg og leyfum samfélaginu ekki að brjóta okkur niður. Hættum að vera hræddar við að gera mistök, minnkum pressuna á okkur sjálfar. Við þurfum ekki að vera fullkomnar! Höfundur er ráðstefnustjóri UAK og greinin er unnin úr opnunarræðu hennar á ráðstefnu UAK Frá aðgerðum til áhrifa - Vertu breytingin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jafnréttismál Mest lesið Þetta þarftu að vita: 12 atriði Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Hið landlæga fúsk Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Ég frétti af konu Gunnhildur Sveinsdóttir Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun Rangfærslur ESB-sinna leiðréttar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Eineltið endaði með örkumlun Davíð Bergmann Skoðun Óvandaður og einhliða fréttaflutningur RÚV af stríðinu á Gaza Birgir Finnsson Skoðun Falið heimsveldi Al Thani-fjölskyldunnar Finnur Th. Eiríksson Skoðun Er sund hollara en líkamsrækt? Guðmundur Edgarsson Skoðun Akademísk kurteisi á tímum þjóðarmorðs Finnur Ulf Dellsén Skoðun Skoðun Skoðun Falið heimsveldi Al Thani-fjölskyldunnar Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare skrifar Skoðun Hið landlæga fúsk Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þetta þarftu að vita: 12 atriði Ágúst Ólafur Ágústsson skrifar Skoðun Ég frétti af konu Gunnhildur Sveinsdóttir skrifar Skoðun Rangfærslur ESB-sinna leiðréttar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Eineltið endaði með örkumlun Davíð Bergmann skrifar Skoðun Akademísk kurteisi á tímum þjóðarmorðs Finnur Ulf Dellsén skrifar Skoðun Við megum ekki tapa leiknum utan vallar Eysteinn Pétur Lárusson skrifar Skoðun Börnin heyra bara sprengjugnýinn Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Gagnslausa fólkið Þröstur Friðfinnsson skrifar Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar Skoðun Allt mun fara vel Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Normið á ekki síðasta orðið Katrín Íris Sigurðardóttir skrifar Skoðun Ég er eins og ég er, hvernig á ég að vera eitthvað annað? Sigrún Ólöf Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Við lifum á tíma fasisma Una Margrét Jónsdóttir skrifar Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Hinir miklu lýðræðissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Kolefnishlutleysi eftir 15 ár? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Gleði eða ógleði? Haraldur Hrafn Guðmundsson skrifar Skoðun Tískuorð eða sjálfsögð réttindi? Vigdís Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Ráðherrann og illkvittnu einkaaðilarnir Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Áttatíu ár frá Hírósíma og Nagasakí Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Er einhver hissa á fúskinu? Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Réttmætar áhyggjur eða ósanngjarnar alhæfingar? Friðþjófur Helgi Karlsson skrifar Skoðun „Þótt náttúran sé lamin með lurk!“ Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun Ekkert ævintýri fyrir mongólsku hestana María Lilja Tryggvadóttir skrifar Skoðun Nám í skugga óöryggis Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Tæknin á ekki að nota okkur Anna Laufey Stefánsdóttir skrifar Sjá meira
Þegar ég var lítil dreymdi mig um að vera fyrsta konan að gera eitthvað. Að heyra upplifanir fyrirmynda í bland við reynslusögur getur gert fyrirmyndirnar mannlegri og stóra drauma, eins og minn, ekki jafn fjarlæga. Það er engin ein leið rétt fyrir okkur öll, heldur eru þær eins ólíkar og við erum mörg. Sama hvaðan þú kemur eða hvert þú ert að fara þá getur þú haft áhrif á þeim stað sem þú ert hverju sinni. Það þarf hugrekki til að storka norminu og breyta úreltum hugsunum. Við þurfum að treysta innsæinu okkar og finna kraftinn sem býr innra með hverju og einu okkar. Öll getum viðhaft jákvæð áhrif á okkar nærumhverfi. Af hverju ekki að byrja þar? Við í UAK viljum hvetja fólk til að verða hluti af breytingunni og taka þátt. Margt smátt gerir eitt stórt og við þurfum ekki að sigra heiminn á einu bretti til að vera breytingin. Lítum inná við og skoðum: hvað höfum við til málanna að leggja? Hvetjum hvort annað og verum fyrirmyndir. Ef hún getur það af hverju ekki ég? Látum í okkur heyra þegar við verðum vör við ójafnrétti og stöndum saman. Ísland hefur verið í fyrsta sæti í hinum ýmsu jafnréttisvísum um allan heim mörg ár í röð. Árangri fylgir ábyrgð og við á Íslandi þurfum að axla þá ábyrgð. Við ættum öll að líta í eigin barm og taka ábyrgðina til okkar. Hugsaðu: hvað get ég gert til þess að stuðla að jafnrétti? Við höfum svo sannarlega séð í kringum heimsfaraldurinn hvað getur gerst á skömmum tíma þegar viljinn er fyrir hendi. Hver er þá raunverulegur vilji fyrir jafnrétti kynjanna? Við þurfum að þrýsta á fólk í áhrifastöðum að taka ábyrgðina til sín og bregðast skjótt við svo við þurfum ekki að bíða í mörg ár eftir raunverulegum breytingum í jafnréttismálum. Ég veit ekki með ykkur en við í UAK erum allavegana ekki tilbúnar til þess að bíða eftir því að hlutirnir breytist, heldur ætlum við að taka virkan þátt í að skapa samfélagið sem við viljum búa í. En hvernig samfélag er það? Og hvernig komumst við þangað? Vinnuumhverfi nútímans er í grunninn skapað af körlum fyrir karla. Körlum sem áttu konur sem gátu hugsað um fjölskylduna og heimilið á meðan þeir voru í vinnunni. Það er sem betur fer ekki raunveruleikinn sem við á Íslandi þekkjum í dag. Meirihluti fólks tekur virkan þátt í vinnumarkaðnum enda hefur margt breyst til hins betra síðustu ár. En hvernig getum við þá búið til raunhæfar kröfur svo nútímafólk geti náð árangri í starfi? Er það draumur okkar að vinna á kvöldin og um helgar til þess að eiga möguleika á frama? Þar sem jafnvægi ríkir er mun líklegra að árangur náist til lengri tíma litið. Mögulega þarf þá bara að endurskilgreina árangur. Fyrir hvað er hrósað og fyrir hvað er borgað? Af hverju metum við það minna sem samfélag að gæta komandi kynslóðar og ala upp virka samfélagsþegna en að gæta peninganna okkar og hanna byggingar? Gæti þetta tengst gildismati okkar á kynjunum og úreltum stöðlum? Mörgum staðalímyndum þarf að breyta þegar kemur að hlutverkum kynjanna á vinnumarkaði og við tökum þátt í þeim breytingum. Sama hvernig við sjáum vinnumarkað framtíðarinnar fyrir okkur þá er eitt víst. Við þurfum fjölbreytta einstaklinga til að koma að því að móta vinnuumhverfi sem hentar öllum og skapa rými fyrir alla til að eiga möguleika á að ná árangri! Breytingar geta tekið langan tíma. Alþjóðaefnahagsráðið tekur út stöðu jafnréttismála árlega og árið 2019 var því spáð að fullu jafnrétti yrði ekki náð í heiminum fyrr en eftir tæp 100 ár. Við ætlum því að gera það sem í okkar valdi stendur til að vera hluti af breytingunni. Krafturinn sem ég fyllist þegar ég sé aðrar konur ná árangri og ryðja brautina er ólýsanlegur. Þær brjóta glerþök og eru fyrirmyndir fyrir okkur og komandi kynslóðir. Ég veit að ég er ekki ein um það. Ég nefndi áðan drauminn minn sem barn að verða fyrsta konan til að gera eitthvað. Nú hafa sem betur fer svo margar rutt brautina á hinum ýmsum sviðum að draumar mínir hafa breyst. Nú dreymir mig um að vinna í umhverfi þar sem ég er ekki fyrsta konan heldur ein af mörgum í umhverfi þar sem jafnrétti er haft að leiðarljósi. Það á ekki að vera bara pláss fyrir eina konu við borðið, það er nóg pláss fyrir okkur allar! Verum óhræddar við að taka það pláss sem við eigum skilið! Treystum því að við séum nóg og leyfum samfélaginu ekki að brjóta okkur niður. Hættum að vera hræddar við að gera mistök, minnkum pressuna á okkur sjálfar. Við þurfum ekki að vera fullkomnar! Höfundur er ráðstefnustjóri UAK og greinin er unnin úr opnunarræðu hennar á ráðstefnu UAK Frá aðgerðum til áhrifa - Vertu breytingin.
Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun
Skoðun Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare skrifar
Skoðun Tjáningarfrelsi Laufey Brá Jónsdóttir,Sigríður Kristín Helgadóttir,Þorvaldur Víðisson skrifar
Skoðun Örvæntingarfullir bíleigendur í frumskógi bílastæðagjalda Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar
Skoðun Þegar hæstaréttarlögmenn kynda undir mismunun og kerfisbundnu ofbeldi Sigríður Svanborgardóttir skrifar
Við styðjum Ingólf Gíslason og annað starfsfólk í akademískri sniðgöngu Elía Hörpu og Önundarbur,Inga Björk Margrétar Bjarnadóttir,Íris Ellenberger,Sjöfn Asare Skoðun