Óheppileg tímasetning? Kristófer Már Maronsson skrifar 3. nóvember 2022 09:01 Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristófer Már Maronsson Sjálfstæðisflokkurinn Formannsslagur Bjarna og Guðlaugs Þórs Mest lesið Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun Skoðun Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar Skoðun Íslenskir flóttamenn - í okkar eigin landi Gunnar Magnús Diego skrifar Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar Skoðun Mótum framtíðina saman Jónína Hauksdóttir ,Magnús Þór Jónsson skrifar Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar Skoðun Kæra Epli, skilur þú mig? Lilja Dögg Jónsdóttir skrifar Skoðun Þorgerður og erlendu dómstólarnir Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Barnafjölskyldur í Reykjavík eiga betra skilið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Lyftum umræðunni á örlítið hærra plan Jóna Hlíf Halldórsdóttir skrifar Skoðun Lykillinn að hamingju og heilbrigði Auður Kjartansdóttir skrifar Skoðun Staða bænda styrkt Hanna Katrín Friðriksson skrifar Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Sjá meira
Að öllu jöfnu höfum við sjálfstæðismenn tækifæri til þess að koma saman á tveggja ára fresti til þess að leggja kjörnum fulltrúum okkar línurnar á landsfundi. Á landsfundi gefst flokksmönnum, óháð efnahag og stöðu í samfélaginu, tækifæri til að álykta um málefni og kjósa forystu svo fátt eitt sé nefnt. Nú höfum við ekki komið saman í fjögur ár og er landsfundur Sjálfstæðisflokksins haldinn í annað skipti um helgina frá árinu 2015. Ég vil leggja nokkur orð, og tölur, í belg um það hvers vegna ég tel rétt að við sjálfstæðismenn kjósum okkur nýjan formann á landsfundi í ár. Óheppileg tímasetning? Umræða um að tímasetningin sé ekki rétt til þess að breyta um formann hefur farið mikinn, sjónarmiðin eru að betra sé að gera það stuttu fyrir kosningar. Sú umræða þykir mér á villigötum. Ef tímasetningin er röng, hvers vegna höldum við þá ekki bara landsfund rétt fyrir kosningar? Það er vegna þess að það er nauðsynlegt að leggja kjörnum fulltrúum línurnar reglulega og að flokksmenn fái að koma á framfæri áhyggjum sínum og hugmyndum. Jafnframt er nauðsynlegt að enginn venjist því að sitja í forystu flokksins, forystan þarf ávallt að vera á tánum og tilbúin að sætta sig við örlög sín ef að sjálfstæðismenn telja flokknum betur stýrt af öðrum. Þá er rétt að benda á að það hefur ekki verið landsfundur stuttu fyrir kosningar síðan 2015, eini landsfundurinn síðan þá var 2018 - ári eftir myndun núverandi fyrri ríkisstjórnar Katrínar Jakobsdóttur. Enginn veit hvenær næsti landsfundur eftir þennan verður, þó að vonir manna standi til að hann verði ári fyrir næstu kosningar. Það er því aldrei röng tímasetning að skipta um formann ef það er til bóta fyrir flokkinn. Það er raunar nauðsynlegt að skipta um formann ef helstu rökin gegn því eru að langt sé til kosninga - því það er aldrei langt til kosninga. Málefni og fólk Við getum flest verið sammála um það að málefni skipta höfuðmáli í pólitík, líkt og frammistaða íþróttamanna innan vallar - en það er alls ekki eina breytan. Persónur skipta líka máli og þá sérstaklega leiðtogar. Í brúnni hjá okkur sjálfstæðismönnum síðustu 13 ár hefur verið einn af öflugustu stjórnmálamönnum samtímans, sé horft til málefnanna eingöngu. En það er eins í pólitíkinni og íþróttunum að það skiptir ekki bara máli hversu góð við erum innan vallar, hegðun og framkoma utan vallar skiptir einnig máli. Í raun er pólitíkin jafnvel grimmari en íþróttirnar hvað það varðar, því væntingar um hegðun utan vallar geta haft mikil áhrif á hvort að fólk er tilbúið að kjósa flokka eða ekki. Þannig hefur umræðan um Bjarna Benediktsson oft verið óvægin og ósanngjörn, en ekki hefur tekist með óyggjandi hætti að koma öllum í skilning um það. Það er miður, en jafnframt staðreynd sem sjálfstæðismenn verða að horfast í augu við - því umræðan um Sjálfstæðisflokkinn litast oft af formanninum. Nýir tímar og nýir kjósendur Tímarnir breytast og mennirnir með, en sjálfstæðisstefnan breytist ekki - því sjálfstæðisstefnan er ekki hugmyndafræði heldur lífsviðhorf. Hún er og verður áfram sú stefna sem mun henta landi og þjóð best, því hún byggir á samvinnu allra landsmanna - stétt með stétt. Ef að nýir kjósendur eru ekki að kjósa Sjálfstæðisflokkinn, þá er flokknum að mistakast að breiða út boðskapinn eða trúa ekki að flokkurinn sé að framfylgja sjálfstæðisstefnunni. Þar ber forystan mikla ábyrgð. Lítum nú á tölur. Maskína gerði í lok apríl könnun á trausti til ráðherra og má þar finna tölur um báða formannsframbjóðendur. Tölurnar eru vægast sagt sláandi. 30.7% svarenda bera mikið traust til Guðlaugs Þórs en einungis 18.3% til Bjarna Ben. Þegar skoðaðar eru tölur um lítið traust, sem skipta jafnframt máli, kemur í ljós að 70.7% bera lítið traust til Bjarna Ben - en 35.8% bera lítið traust til Guðlaugs. Í hópi nýrra kjósenda, á aldursbilinu 18-29 ára, breikkar bilið enn frekar. Af þessum tölum er alveg augljóst að mikill meirihluti kjósenda vantreystir núverandi formanni Sjálfstæðisflokksins og mun því líklega ekki kjósa flokkinn - óháð kjördæmi. Hvað með þá sem þrá að koma aftur heim? Í fjórum flokkum utan Sjálfstæðisflokksins, má finna margt fólk sem aðhyllist sjálfstæðisstefnuna, hefur jafnvel kosið Sjálfstæðisflokkinn áður og vill kjósa flokkinn aftur en treystir sér ekki til þess. Við sem höfum staðið í kosningabaráttu fyrir flokkinn undanfarin ár höfum flest átt þessi samtöl. Því er áhugavert að skoða hver munurinn er á trausti fólks úr öðrum flokkum til formannsframbjóðenda. Af þeim sem sögðust ætla að kjósa þessa flokka þegar könnunin var gerð í apríl sl. er munurinn afgerandi. Fram hefur komið hræðsluáróður frá stuðningsmönnum Bjarna um að Gulli ætli sér að taka upp stefnumál þessara flokka til þess að auka fylgi flokksins á ný. Ég held að ekkert sé fjarri sannleikanum, í samtölum mínum við sjálfstæðismenn í leyfi hefur það fyrst og fremst verið leiðtoginn sem er nefndur fyrir því að fólk dregur sig í hlé. Þar að auki getur formaðurinn einn ekki ákveðið hver séu stefnumál flokksins, það er fólkið í flokknum sem ákveður það á landsfundi og í málefnavinnu í aðdraganda kosninga. Fjölmennur hópur fólks þarf í kjölfarið að samþykkja málefnasamning ríkisstjórnar áður en flokkurinn tekur þátt í ríkisstjórn. Hægt er að halda lengi áfram að draga fram tölur og vert er að taka fram að skoðanakannanir eru ekki heilagur sannleikur, en þær gefa ágæta mynd úr fjarska. Við sjáum t.d. úr fjarska hvort að veður sé gott eða vont, þó við getum ekki alveg sett puttann á hitastig eða vindhraða. Ef kosið væri á næstu tveimur árum? Tölurnar eru afgerandi, samkvæmt nýjustu skoðanakönnun um traust til ráðherra er Guðlaugur Þór sá ráðherra flokksins sem nýtur mests trausts og fast á hæla hans fylgir varaformaðurinn Þórdís Kolbrún, þau eru harðduglegir stjórnmálamenn og ötulir talsmenn sjálfstæðisstefnunnar. Ég vil sjá þau leiða flokkinn, strax eftir helgi - það er tilgangslaust að bíða í tvö ár. Ef þú efast um tímasetningu formannsskipta, þá vil ég spyrja þig einfaldrar spurningar. Ef ríkisstjórnin springur fyrir næsta landsfund, hvern myndir þú vilja sjá leiða flokkinn inn í óvæntar kosningar? Höfundur er sjálfstæðismaður.
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun
Skoðun Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir skrifar
Skoðun Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson skrifar
Skoðun Samræmd nálgun að öryggi og skilvirkni á ytri landamærum - Innleiðing EES á Íslandi Arngrímur Guðmundsson skrifar
Skoðun Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein skrifar
Skoðun Leikskóli þarf meira en þak og veggi. Kópavogsmódelið og Akureyrarleiðin sem leið að aukinni velferð barna Anna Elísa Hreiðarsdóttir,Svava Björg Mörk skrifar
Skoðun Jákvæð áhrif dánaraðstoðar á sorgarferli aðstandenda og umönnunaraðila í Viktoríuríki í Ástralíu Ingrid Kuhlman skrifar
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Eru vegir fyrir ferðamenn mikilvægari en vegir fyrir fólk sem býr hér? Petrína Þórunn Jónsdóttir Skoðun
Ísrael á ekki heima á gleðileikum evrópskra sjónvarpsstöðva sem starfa í almannaþágu Stefán Jón Hafstein Skoðun
Er Evrópa á villigötum? Efnahagsleg hnignun kallar á róttæka endurskoðun Eggert Sigurbergsson Skoðun