Ferðasaga úr Svartsengi Sveinn Gauti Einarsson skrifar 16. febrúar 2024 14:31 Í gær var tilkynnt að heimilt væri aftur að fara í Svartsengi. Hafði vegurinn verið lokaður umferð í töluverðan tíma vegna eldsumbrotanna á svæðinu. Íbúar í Grindavík höfðu áður óskað eftir að nota þessa leið inn í bæinn en það var ekki talið öruggt þar sem vegurinn var illa sprunginn og þoldi ekki mikla umferð. En nú þurfti Bláa lónið að nota veginn og lenskan í þessum málum er að ef Bláa lónið vill gera eitthvað þá verður það sjálfkrafa hættuminna. Ég ákvað í morgunsárið að nýta tækifærið og dreif mig í bíltúr á svæðið. Þar sem hraun rann yfirNorðurljósaveg austanverðan þarf að koma að svæðinu eftir Nesvegi úr vestri. Rétt utan viðbæinn er lokunarpóstur. Eigi fólk ekki lögheimili í Grindavík þarf að greiða fyrir að nota veginn austan við lokunarpóstinn. Vegtollurinn er ansi hár. Ódýrasti miðinn sem ég fann á vefsvæði Bláa lónsins kostaði 14.900 kr. Mikilvægt er að kaupa miða þar sem svæðið er hættulegt öðrum en þeim sem vilja baða sig. Eftir vegtollinn liggur leiðin meðfram Grindavík og blasti þar nýja hraunið við. Á þeim vegarkafla þarf þó að hafa augun á veginum þar sem fjöldinn allur af sprungum liggur þvert yfir veginn. Þegar þarna er komið við sögu þá gefur gasmælirinn minn til kynna hækkuð gildi á SO2. Ég kippti mér ekki mikið upp við það, enda stendur skýrt í hættumati Veðurstofunnar að ekki sé hætta á gasmengun á þessu svæði. Ég ákvað samt að benda ferðamönnunum sem stoppað höfðu í vegkantinum til að ná draumamyndinni af Grindavík á að það væri líklega ekki æskilegt að dvelja í menguninni mikið lengur. Eftir það gekk ferðin á áfangastað, bílastæði Bláa lónsins, áfallalaust fyrir sig. Á bílastæðinu var fjöldinn allur af fólki. Mest spenntir ferðamenn ýmist að koma upp úr eða fara ofan í lónið. Við bílastæðið er varnargarðurinn frægi, sem verja á orkuverið í Svartsengi. Ég ákveð úr því veðrið var svona gott að ráðast í göngu upp á garðinn. Ofan af garðinum var gott útsýni. Þar mátti sjá fjöldan allan af ferðamönnum að skoða ummerki eftir jarðhræringarnar. Hópur af fólki var að taka myndir af sér þar sem þau stóðu ofan á hrauninu sem rann í síðustu viku og aðrir höfðu fundið dustarfæran akveg á ýtuslóðann sem lagður hefur verið yfir sama hraun. Eflaust hafa þau ætlað að stytta sér leið enda nóg af ævintýrum sem bíða þeirra. Ég hélt aftur á móti sömu leið til baka og komst aftur heim áfallalaust. Það sjá allir fáránleikann í þessari ferðasögu. Hvernig er hægt að réttlæta það að hið opinbera haldi vegi opnum eingöngu fyrir einkafyrirtæki? Annað hvort er svæðið það hættulegt að það sé rétt að halda því lokuðu eða það þarf að hleypa umferð á fyrir alla, ekki bara þá sem hafa efni á því að borga 15.000 kr á haus fyrir ferðalagið. Íbúar í Grindavík þurfa að bíða eftir sínum úthlutaða tíma og dvelja stutt til að geta sótt búslóðina sína svo þau geti hafið nýtt líf á nýjum stað. Á sama tíma fá ferðamennirnir frítt spil til að dvelja eins lengi og þeim sýnist á hættusvæðinu. Til að fara í Bláa lónið þarf að fara í gegnum sigdalinn og yfir kvikuganginn sem myndaðist 10. nóvember. Á leiðinni þar sem mest var um sprungur var fólk farið úr bílum sínum og hafði labbað upp á hæð til að ná sem bestum myndum. Þetta fólk vissi ekkert um sprungurnar sem var undir þeim. Þau höfðu ekkert erindi á þetta svæði. Ef jörðin hefði gefið sig undir fótum þeirra þá væri það slys yfirvöldum að kenna. Það eru nefnilega yfirvöld sem hleypa ferðafólkinu inn á hættusvæðið án þess að fræða þau um hætturnar. Ég er viss um það að dagurinn í dag fer mikið í eltingaleik við ferðamenn. Fólk var komið út um allt svæði og töluverð vinna hjá viðbragðsaðilum að smala öllum saman aftur. Tími viðbragsaðila er dýrmætur. Hann væri betur nýttur í að tryggja að íbúar Grindavíkur nái að tæma húsin sín áður en gýs að nýju og að hjálpa eins og hægt er til að heitt vatn fari ekki aftur af Reykjanesi. Það sjá það allir að opnun Bláa lónsins á þessum tímapunkti er fáránleg. Stjórnvöld þurfa að fara að standa í lappirnar og hætta að lúffa fyrir klíkunni í Bláa lóninu. Setjum öryggið í forgang og bendum fólki á að ekki sé fyllilega öruggt að baða sig á þessu svæði eins og er en á Íslandi sé til nóg af öruggum baðstöðum! Höfundur er umhverfisverkfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Grindavík Eldgos og jarðhræringar Eldgos á Reykjanesskaga Sveinn Gauti Einarsson Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Í gær var tilkynnt að heimilt væri aftur að fara í Svartsengi. Hafði vegurinn verið lokaður umferð í töluverðan tíma vegna eldsumbrotanna á svæðinu. Íbúar í Grindavík höfðu áður óskað eftir að nota þessa leið inn í bæinn en það var ekki talið öruggt þar sem vegurinn var illa sprunginn og þoldi ekki mikla umferð. En nú þurfti Bláa lónið að nota veginn og lenskan í þessum málum er að ef Bláa lónið vill gera eitthvað þá verður það sjálfkrafa hættuminna. Ég ákvað í morgunsárið að nýta tækifærið og dreif mig í bíltúr á svæðið. Þar sem hraun rann yfirNorðurljósaveg austanverðan þarf að koma að svæðinu eftir Nesvegi úr vestri. Rétt utan viðbæinn er lokunarpóstur. Eigi fólk ekki lögheimili í Grindavík þarf að greiða fyrir að nota veginn austan við lokunarpóstinn. Vegtollurinn er ansi hár. Ódýrasti miðinn sem ég fann á vefsvæði Bláa lónsins kostaði 14.900 kr. Mikilvægt er að kaupa miða þar sem svæðið er hættulegt öðrum en þeim sem vilja baða sig. Eftir vegtollinn liggur leiðin meðfram Grindavík og blasti þar nýja hraunið við. Á þeim vegarkafla þarf þó að hafa augun á veginum þar sem fjöldinn allur af sprungum liggur þvert yfir veginn. Þegar þarna er komið við sögu þá gefur gasmælirinn minn til kynna hækkuð gildi á SO2. Ég kippti mér ekki mikið upp við það, enda stendur skýrt í hættumati Veðurstofunnar að ekki sé hætta á gasmengun á þessu svæði. Ég ákvað samt að benda ferðamönnunum sem stoppað höfðu í vegkantinum til að ná draumamyndinni af Grindavík á að það væri líklega ekki æskilegt að dvelja í menguninni mikið lengur. Eftir það gekk ferðin á áfangastað, bílastæði Bláa lónsins, áfallalaust fyrir sig. Á bílastæðinu var fjöldinn allur af fólki. Mest spenntir ferðamenn ýmist að koma upp úr eða fara ofan í lónið. Við bílastæðið er varnargarðurinn frægi, sem verja á orkuverið í Svartsengi. Ég ákveð úr því veðrið var svona gott að ráðast í göngu upp á garðinn. Ofan af garðinum var gott útsýni. Þar mátti sjá fjöldan allan af ferðamönnum að skoða ummerki eftir jarðhræringarnar. Hópur af fólki var að taka myndir af sér þar sem þau stóðu ofan á hrauninu sem rann í síðustu viku og aðrir höfðu fundið dustarfæran akveg á ýtuslóðann sem lagður hefur verið yfir sama hraun. Eflaust hafa þau ætlað að stytta sér leið enda nóg af ævintýrum sem bíða þeirra. Ég hélt aftur á móti sömu leið til baka og komst aftur heim áfallalaust. Það sjá allir fáránleikann í þessari ferðasögu. Hvernig er hægt að réttlæta það að hið opinbera haldi vegi opnum eingöngu fyrir einkafyrirtæki? Annað hvort er svæðið það hættulegt að það sé rétt að halda því lokuðu eða það þarf að hleypa umferð á fyrir alla, ekki bara þá sem hafa efni á því að borga 15.000 kr á haus fyrir ferðalagið. Íbúar í Grindavík þurfa að bíða eftir sínum úthlutaða tíma og dvelja stutt til að geta sótt búslóðina sína svo þau geti hafið nýtt líf á nýjum stað. Á sama tíma fá ferðamennirnir frítt spil til að dvelja eins lengi og þeim sýnist á hættusvæðinu. Til að fara í Bláa lónið þarf að fara í gegnum sigdalinn og yfir kvikuganginn sem myndaðist 10. nóvember. Á leiðinni þar sem mest var um sprungur var fólk farið úr bílum sínum og hafði labbað upp á hæð til að ná sem bestum myndum. Þetta fólk vissi ekkert um sprungurnar sem var undir þeim. Þau höfðu ekkert erindi á þetta svæði. Ef jörðin hefði gefið sig undir fótum þeirra þá væri það slys yfirvöldum að kenna. Það eru nefnilega yfirvöld sem hleypa ferðafólkinu inn á hættusvæðið án þess að fræða þau um hætturnar. Ég er viss um það að dagurinn í dag fer mikið í eltingaleik við ferðamenn. Fólk var komið út um allt svæði og töluverð vinna hjá viðbragðsaðilum að smala öllum saman aftur. Tími viðbragsaðila er dýrmætur. Hann væri betur nýttur í að tryggja að íbúar Grindavíkur nái að tæma húsin sín áður en gýs að nýju og að hjálpa eins og hægt er til að heitt vatn fari ekki aftur af Reykjanesi. Það sjá það allir að opnun Bláa lónsins á þessum tímapunkti er fáránleg. Stjórnvöld þurfa að fara að standa í lappirnar og hætta að lúffa fyrir klíkunni í Bláa lóninu. Setjum öryggið í forgang og bendum fólki á að ekki sé fyllilega öruggt að baða sig á þessu svæði eins og er en á Íslandi sé til nóg af öruggum baðstöðum! Höfundur er umhverfisverkfræðingur.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar