Ætla Íslendingar að standa vörð um orkuauðlindir sínar? Ágústa Ágústsdóttir skrifar 21. nóvember 2024 12:01 Einhver myndi segja að sá bóndi er seldi frá sér allar bestu mjólkurkýrnar væri vitlaus maður. Utan ef tilgangurinn væri að pakka saman, hætta rekstri og selja hæstbjóðanda. Miðað við framgöngu fráfarandi ríkisstjórnar síðustu kjörtímabil í orkumálum þjóðarinnar er ekki skrýtið þó menn velti fyrir sér hvort menn séu að pakka landinu saman í fallegar gjafaumbúðir til afhendingar erlendum fjárfestum. Og þannig er það reyndar! Raðir af lobbíistum með ráðherrann Guðlaug Þór Þórðarson í fararbroddi hafa riðið um héruð undanfarin ár með loforðaflaumi um aukna atvinnu, auknar tekjur og aukið vald til fjársveltra sveitarfélaga ef við reisum hér vindmyllugarða. Sem eru ósannindi. Þar ofan á bæta þeir stóryrðum eins og “umherfisvæn orka”, “græn orka”, “orkuskipti”, við séum að verða “of sein í baráttunni” og að “við berum svo mikla alþjóðlega ábyrgð”. Allt saman hræðsluáróður sem beint er gegn betri vitund. Stórar vindmyllur þurfa mikið pláss. Því stærri sem þær eru þeim mun meira pláss þurfa þær. 2,2 MW túrbína með 120 metra spaðalengd þyrfti um 360 mtr hliðarfjarlægð frá þeirri næstu og um 840 mtr fjarlægð framan/aftan við. Það eru um 30 hektarar. Þeim mun styttra milli túrbína, þeim mun meiri víbringur og truflun myndast þar á milli sem dregur úr afkastagetunni, álagið eykst á túrbínu og blöð sem styttir líftímann verulega. Meiri þéttleiki þýðir meiri hávaði. Ásælni erlendra fjárfesta í land undir vindmyllugarða hér á Íslandi er ekki að ástæðulausu. Hér er ekkert regluverk til staðar, sveitarfélögin eru mörg hver fjársvelt og innviðir pólitíska kerfisins eru veikir. Hin fullkomna blanda þar sem arðurinn verður fluttur úr landi en samfélagið situr eftir með kostnaðinn. Ekki þarf að horfa lengra en til Noregs til að sjá dæmi um slíkt. Frá árinu 2016-2022 hefur raforkuverð til neytenda þar hækkað um 926%. Ef ESB löndin eru tekin sem dæmi þá er meðaltal raforkuverðs til heimilisnota 90-100% dýrara en hér á landi. Á sama tíma og kvartað er hástöfum yfir orkuskorti á Evrópska markaðinum er vindmyllubændum borgað fyrir að stöðva vindmyllurnar og stöðva framleiðslu á “grænni” orku. Útkoman er augljós. Rafmagnsverð hækkar og fjárfestarnir sem eiga vindmyllurnar græða meira. Þessi aðferð snýst fyrst og fremst um að halda uppi háu orkuverði sem kemur svo í veg fyrir of mikla orkuframleiðslu sem myndi koma hinum almenna neytenda til góða. Þetta eru pólitísku öflin hér á landi að reyna bjóða okkur upp á. Jöfnunarorka með vatnsafli Vindorka er mjög óstöðugt afl eðli máls samkvæmt og því þarf vindmyllugarður að hafa aðgang að svokallaðri jöfnunarorku til að jafna út sveiflurnar. Framleiðslugeta vindtúrbínu getur farið niður í 30-40% (þegar blæs). Þessi jöfnunarorka þarf því að koma frá vatnsaflsvirkjun sem þýðir að hér þarf sérstaklega að virkja bara fyrir vindorkuverkefnin, því sú orka er í dag ekki fyrir hendi. Þetta er algjör þversögn í sjálfu sér því í áraraðir hefur verið barist fyrir því að virkjunarkostir vatnsafls verði nýttir til að auka hér rafmagnsframleiðslu en ekkert hefur mátt gera. Má það allt í einu núna fyrir vindmyllurnar? Hvað hefur breyst í hinu pólitíska landslagi? Mönnum væri nær að lagfæra og byggja upp byggðalínuna sem flytur allt rafmagn svo hægt sé að flytja orkuna milli landshluta þegar þörf er á og þannig minnka þá orkusóun sem fyrir er í kerfinu. Blekkingarleikur Þjóðin verður að fara vakna upp af þessari blekkingu. Ef vindorkugarðar í eigu erlendra fjárfesta ná að rísa hér á landi erum við búin að missa sjálfstæði okkar yfir orkuauðlindunum. Hætt er við að með tilkomu þeirra verði þrýst á sæstreng yfir til meginlandsins, til að tengjast orkukerfi Evrópu. Einkavæðing orkuauðlinda okkar myndi hafa stórkostleg áhrif á orkuverð til íslenskra neytenda og íslenskra heimila. Það er algjört lykilatriði fyrir íslenska þjóð að ef vindmyllugarðar eiga yfir höfuð að rísa þá séu þeir í eigu Landsvirkjunar. Hér höfum við Sjálfstæðisflokkinn sem líst hefur yfir áhuga á að selja Landsvirkjun í hendur erlendra fjárfesta og einkavæða okkar aðal mjólkurkú. Á því sama ferðalagi höfum við Framsóknarflokkinn sem hefur löngum sýnt fram á að þar er flokkur án nokkurra raunverulegra skoðana (nema rétt fyrir kosningar) af ótta við að fá ekki að vera með í næsta partýi og er þess vegna til í hvað sem er með hverjum sem er. Ekki er hægt að vænta neins annars af Samfylkingu og Viðreisn en að þeir fylgi sömu fótsporum. Ef menn vilja standa vörð um orkuauðlindir landsins verða menn að kjósa flokk sem mun standa við það sem hann segist ætla að gera . Það hefur Miðflokkurinn sýnt fram á að hann gerir. Höfundur er Ágústa Ágústsdóttir og skipar 3. sæti á framboðslista Miðflokksins í Norðausturkjördæmi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ágústa Ágústsdóttir Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Miðflokkurinn Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Skoðun Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Skoðun Þéttur eða þríklofinn Sjálfstæðisflokkur Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Bras og brall við gerð Brákarborgar Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Auðlindarentan heim í hérað Arna Lára Jónsdóttir skrifar Skoðun Héraðsvötn og Kjalölduveitu í nýtingarflokk Jens Garðar Helgason,Ólafur Adolfsson skrifar Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson skrifar Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir skrifar Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir skrifar Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar Skoðun RÚV - ljósritunarstofa ríkisins? Birgir Finnsson skrifar Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson skrifar Skoðun Heilbrigðisþjónusta í heimabyggð – loksins orðin að veruleika Anton Guðmundsson skrifar Skoðun Komum heil heim eftir hvítasunnuhelgina Ágúst Mogensen skrifar Skoðun Leiðin til Parísar (bókstaflega) Ólafur St. Arnarsson skrifar Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Hoppað yfir girðingarnar Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Verður greinilega að vera Ísrael Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Sjá meira
Einhver myndi segja að sá bóndi er seldi frá sér allar bestu mjólkurkýrnar væri vitlaus maður. Utan ef tilgangurinn væri að pakka saman, hætta rekstri og selja hæstbjóðanda. Miðað við framgöngu fráfarandi ríkisstjórnar síðustu kjörtímabil í orkumálum þjóðarinnar er ekki skrýtið þó menn velti fyrir sér hvort menn séu að pakka landinu saman í fallegar gjafaumbúðir til afhendingar erlendum fjárfestum. Og þannig er það reyndar! Raðir af lobbíistum með ráðherrann Guðlaug Þór Þórðarson í fararbroddi hafa riðið um héruð undanfarin ár með loforðaflaumi um aukna atvinnu, auknar tekjur og aukið vald til fjársveltra sveitarfélaga ef við reisum hér vindmyllugarða. Sem eru ósannindi. Þar ofan á bæta þeir stóryrðum eins og “umherfisvæn orka”, “græn orka”, “orkuskipti”, við séum að verða “of sein í baráttunni” og að “við berum svo mikla alþjóðlega ábyrgð”. Allt saman hræðsluáróður sem beint er gegn betri vitund. Stórar vindmyllur þurfa mikið pláss. Því stærri sem þær eru þeim mun meira pláss þurfa þær. 2,2 MW túrbína með 120 metra spaðalengd þyrfti um 360 mtr hliðarfjarlægð frá þeirri næstu og um 840 mtr fjarlægð framan/aftan við. Það eru um 30 hektarar. Þeim mun styttra milli túrbína, þeim mun meiri víbringur og truflun myndast þar á milli sem dregur úr afkastagetunni, álagið eykst á túrbínu og blöð sem styttir líftímann verulega. Meiri þéttleiki þýðir meiri hávaði. Ásælni erlendra fjárfesta í land undir vindmyllugarða hér á Íslandi er ekki að ástæðulausu. Hér er ekkert regluverk til staðar, sveitarfélögin eru mörg hver fjársvelt og innviðir pólitíska kerfisins eru veikir. Hin fullkomna blanda þar sem arðurinn verður fluttur úr landi en samfélagið situr eftir með kostnaðinn. Ekki þarf að horfa lengra en til Noregs til að sjá dæmi um slíkt. Frá árinu 2016-2022 hefur raforkuverð til neytenda þar hækkað um 926%. Ef ESB löndin eru tekin sem dæmi þá er meðaltal raforkuverðs til heimilisnota 90-100% dýrara en hér á landi. Á sama tíma og kvartað er hástöfum yfir orkuskorti á Evrópska markaðinum er vindmyllubændum borgað fyrir að stöðva vindmyllurnar og stöðva framleiðslu á “grænni” orku. Útkoman er augljós. Rafmagnsverð hækkar og fjárfestarnir sem eiga vindmyllurnar græða meira. Þessi aðferð snýst fyrst og fremst um að halda uppi háu orkuverði sem kemur svo í veg fyrir of mikla orkuframleiðslu sem myndi koma hinum almenna neytenda til góða. Þetta eru pólitísku öflin hér á landi að reyna bjóða okkur upp á. Jöfnunarorka með vatnsafli Vindorka er mjög óstöðugt afl eðli máls samkvæmt og því þarf vindmyllugarður að hafa aðgang að svokallaðri jöfnunarorku til að jafna út sveiflurnar. Framleiðslugeta vindtúrbínu getur farið niður í 30-40% (þegar blæs). Þessi jöfnunarorka þarf því að koma frá vatnsaflsvirkjun sem þýðir að hér þarf sérstaklega að virkja bara fyrir vindorkuverkefnin, því sú orka er í dag ekki fyrir hendi. Þetta er algjör þversögn í sjálfu sér því í áraraðir hefur verið barist fyrir því að virkjunarkostir vatnsafls verði nýttir til að auka hér rafmagnsframleiðslu en ekkert hefur mátt gera. Má það allt í einu núna fyrir vindmyllurnar? Hvað hefur breyst í hinu pólitíska landslagi? Mönnum væri nær að lagfæra og byggja upp byggðalínuna sem flytur allt rafmagn svo hægt sé að flytja orkuna milli landshluta þegar þörf er á og þannig minnka þá orkusóun sem fyrir er í kerfinu. Blekkingarleikur Þjóðin verður að fara vakna upp af þessari blekkingu. Ef vindorkugarðar í eigu erlendra fjárfesta ná að rísa hér á landi erum við búin að missa sjálfstæði okkar yfir orkuauðlindunum. Hætt er við að með tilkomu þeirra verði þrýst á sæstreng yfir til meginlandsins, til að tengjast orkukerfi Evrópu. Einkavæðing orkuauðlinda okkar myndi hafa stórkostleg áhrif á orkuverð til íslenskra neytenda og íslenskra heimila. Það er algjört lykilatriði fyrir íslenska þjóð að ef vindmyllugarðar eiga yfir höfuð að rísa þá séu þeir í eigu Landsvirkjunar. Hér höfum við Sjálfstæðisflokkinn sem líst hefur yfir áhuga á að selja Landsvirkjun í hendur erlendra fjárfesta og einkavæða okkar aðal mjólkurkú. Á því sama ferðalagi höfum við Framsóknarflokkinn sem hefur löngum sýnt fram á að þar er flokkur án nokkurra raunverulegra skoðana (nema rétt fyrir kosningar) af ótta við að fá ekki að vera með í næsta partýi og er þess vegna til í hvað sem er með hverjum sem er. Ekki er hægt að vænta neins annars af Samfylkingu og Viðreisn en að þeir fylgi sömu fótsporum. Ef menn vilja standa vörð um orkuauðlindir landsins verða menn að kjósa flokk sem mun standa við það sem hann segist ætla að gera . Það hefur Miðflokkurinn sýnt fram á að hann gerir. Höfundur er Ágústa Ágústsdóttir og skipar 3. sæti á framboðslista Miðflokksins í Norðausturkjördæmi.
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun
Skoðun Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun „Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir skrifar
Skoðun Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Eru borgir barnvænar? Þétting byggðar og staða barna í skipulagi Lára Ingimundardóttir skrifar
Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir skrifar
Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson skrifar
Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson skrifar
„Elska skaltu náunga þinn“ – gegn rasisma, hatri og sögufölsunum öfga hægrisins Guðrún Ósk Þórudóttir Skoðun
Ósk um sérbýli, garð og rólegt umhverfi dregur fólk frá höfuðborgarsvæðinu Margrét Þóra Sæmundsdóttir Skoðun
Getur uppbyggilegur fréttaflutningur aukið velsæld í íslensku samfélagi? Ása Fríða Kjartansdóttir, Dóra Guðrún Guðmundsdóttir Skoðun