Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar 2. júní 2025 18:01 Það var komið að leiðarlokum með enn eina íslenska sjónvarpsstöð um helgina þegar Stöð 2 Fjölskylda hætti útsendingum. Með henni fara reyndar aðrar merkilegar stöðvar sem voru bræddar inn í hana áður, eins og Krakkarásin, Stöð 2 bíó, Stöð 3 og reyndar Sirkus og undanfari stöðvarinnar, upphaflega rásin Sýn. Sem sagt, allavega um 5 stöðvar horfnar á braut, en mánaðaráskrift fyrir tæpan 3500 kall dugði ekki til við að reka rásina sem aðallega sendi út barnaefni frá morgni og fram eftir degi og síðan eldra efni og innlent á kvöldin. Hvort þetta er tímanna tákn um að erlendar streymisveitur séu alfarið að hirða allt áhorf á Íslandi eða breytt neysla á afþreyingu hjá almenningi sé einfaldlega að segja þeim sem ráða á Suðurlandsbrautinni að áskriftarsalan með sinn 3500 kall sinnum, segjum bara 7500 áskrifendur sem skila 26 milljónum á mánuði séu bara hreinlega ekki að standa undir þessu lengur. Gott og vel, það eru auðvitað ástæður fyrir því að sjoppunni sé lokað. Að reka sjónvarp er mjög svo sérhæfður bisness og ætla mætti að sjónvarpsfólk líti á kostnaðinn við að setja saman dagskrá annarsvegar og selda áskrift og má vel við una að geta sagt sem svo að það sé hagnaður af rekstri stöðvarinnar, þetta er ekki algilt. Einn þáttur er að ytri dreifing á vegum Vodafone sé bara orðin það kostnaðarsöm að hún hreinlega éti upp það litla sem eftir er, því talsetning á barnaefni og innkaup á þessu nauðsynlega dagskrárefni er sífellt að hækka og hækka, áhorf er hugsanlega að minnka á kostnað erlendra streymisveitna á borð við Disney Plús og fleiri sem þurfa ekki að leggja einn eyri í íslenskar talsetningar og má alveg nefna það að þegar Disney streymisveitan fyrst herjaði á landsmenn var nákvæmlega ekkert íslenskt talsett efni í boði, því á þeirra pappír er Ísland það mikill örmarkaður að það tók því ekki að bæta við eins og einni hljóðrás við efni sem þegar hafði verið lagður töluverður kostnaður í að vinna þegar Sambíóin sýndu sama efnið í bíó af myndarskap og gáfu síðar út á vhs og dvd, en annað hvert heimili átti þessar spólur með íslenskri talsetningu. Íslenskir ráðamenn eru enn blindir og með alvarlega sjónskekkju í ofanálag þegar kemur að því að leggja íslenskri tungu til þann styrk sem felst í að koma þeim „fjölmiðlastyrkjum“ sem sífellt er verið að lofa á réttan stað, þ.e.a.s. í að skapa efni fyrir börn sem tala íslensku. Ég á nokkur barnabörn og hef aðgengi að erlendum sjónvarpsstöðvum fyrir börn um diskinn minn, en þau fúlsa við því og því eru oft gömlu DVD diskarnir mínir settir í tækið og ef það gleymist að setja á íslenska hljóðrás er kvartað. Sem sagt, það þarf að fara saman hljóð og mynd. Dreifingarkostnaður á sjónvarpsrás má ekki kosta hand og fótlegg þannig að hægt sé að ná til sem flestra fyrir sem minnst. Ég þekki það eftir að hafa stofnað tvær íslenskar sjónvarpsstöðvar og tekið slag við ýmsa hagsmunaaðila um vhf & uhf tíðnir hér á árum áður og svo breiðband og ip síðar, enda þegar mér bauðst að dreifa Skjá 1 á myndlyklakerfum símafélaganna afþakkaði ég pent og get fullyrt að mánaðarlegur kostnaður á þessum kerfum dugði til að byggja upp eigin innviði um öpp sem allir geta nálgast um sína eigin síma og myndlyklabox á borð við Appel Tv & Google TV. Ef efnið er ætlað börnum þá þarf Ríkið að aðstoða við að greiða fyrir talsetningar og textun, það er bara þannig, því ég hef látið Fjölmiðlanefnd vita af því að vegna þess að nefndin neitaði minni litlu sjónvarpsrás um endurgreiðslu á útlögðum kostnaði við talsetningar og textun á barnaefni væri það nokkuð ljóst að miðlun á barnaefni væri það dýr að hún væri á útleið á Skjá 1. Þá myndu Bandarískar hasarmyndir fyrir fullorðna yfirtaka efnisúrvalið og stöðin myndi hreinlega stytta alla útsendingartíma og eingöngu senda út efni eftir klukkan níu á kvöldin, því önnur miðlun hreinlega stæði ekki undir sér. Gott fólk, íslenskt sjónvarp er hreinlega að hverfa. Ég er margbúinn að segja þetta trekk í trekk og það er orðið lítið eftir. RÚV fær 5 milljarða árlega frá landsmönnum til að reka sig, Stöð 2 stendur á tímamótum og biðlar til Ríkisins um að fá úr jötunni almannastyrk til að vera almannasjónvarp og Sjónvarp Símans er eingöngu starfandi til að styðja við 5 milljarða kaup á flettiskiltum borgarinnar fyrir opnar auglýsingabirtingar. Má það þá bara ekki heita ágætt af einum gömlum kalli sem er heltekinn af sjónvarpsbakteríunni að hafa haldið úti ókeypis kvikmyndasýningum í línulegri miðlun samfellt í rúmt eitt og hálft ár með talsettu barnaefni og textuðum kvikmyndum án Ríkisstyrkja, án áskriftartekna og án þess að láta það hvarfla að sér að hætta því ef það var einhvern tímann þörf á íslenskri sjónvarpsrás, þá er það núna og þessi stöð er ekkert á förum eitt né neitt nema kannski með mér í gröfina, hvenær sem það verður, en þangað til er hún opin og aðgengileg. Höfundur er áhugamaður um sjónvarp og stofnandi Skjás 1 & Stöðvar 1. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bíó og sjónvarp Mest lesið Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Takk Trump! Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Fíllinn á teikniborði Landsvirkjunar Soffía Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tími til að staldra við Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Hvar er fyrirsjánaleikinn, forsætisráðherra? Monika Margrét Stefánsdóttir skrifar Skoðun 25 metrar í Fannborg Hákon Gunnarsson skrifar Skoðun Krossferðir - Íslamófóbía - Palestína Kristján Þór Sigurðsson skrifar Skoðun Gefum heimild fyrir kyrrð og kærleik Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir skrifar Skoðun Frumvarp til ólaga Jón Ásgeir Sigurvinsson skrifar Skoðun Hervirki í höfuðborg - Svefngenglar við stjórnvölinn Örn Sigurðsson skrifar Skoðun „Drifkraftur að óöryggi og óvissu“ Hjálmtýr Heiðdal skrifar Skoðun Klerkaveldi, trú og stjórnmál Sigurður Árni Þórðarson skrifar Skoðun Stöðvum áætlanir um sjókvíaeldi í Eyjafirði! Harpa Barkardóttir skrifar Skoðun Gamla Reykjavíkurhöfn - Vesturbugt – ákall um nýtt skipulag Páll Jakob Líndal skrifar Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun Þegar Sjálfstæðisflokkurinn fann málbeinið sitt Ásta Guðrún Helgadóttir skrifar Skoðun Sex hlutir sem þú vissir ekki um húsnæðisfélög Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Þegar hið óhugsanlega gerist Hrefna Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Ábyrgð og ábyrgðarleysi Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Þegar óttinn er ekki sannur Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Fimm staðreyndir fyrir Gunnþór Ingvason Arnar Þór Ingólfsson skrifar Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar Skoðun Á flandri í klandri Jens Garðar Helgason skrifar Skoðun Átak til að stytta biðlista barna eftir sérfræðiaðstoð Helga Þórðardóttir skrifar Skoðun Hverjir borga leikskólann í Kópavogi? Örn Arnarson skrifar Skoðun Tölvupóstar fjórðu iðnbyltingarinnar Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun „Skömmin þín“ Jokka G. Birnudóttir skrifar Skoðun Tökum samtalið Gunnþór Ingvason skrifar Skoðun „Eruð þið sammála lausagöngu katta?“ Sighvatur Björgvinsson skrifar Sjá meira
Það var komið að leiðarlokum með enn eina íslenska sjónvarpsstöð um helgina þegar Stöð 2 Fjölskylda hætti útsendingum. Með henni fara reyndar aðrar merkilegar stöðvar sem voru bræddar inn í hana áður, eins og Krakkarásin, Stöð 2 bíó, Stöð 3 og reyndar Sirkus og undanfari stöðvarinnar, upphaflega rásin Sýn. Sem sagt, allavega um 5 stöðvar horfnar á braut, en mánaðaráskrift fyrir tæpan 3500 kall dugði ekki til við að reka rásina sem aðallega sendi út barnaefni frá morgni og fram eftir degi og síðan eldra efni og innlent á kvöldin. Hvort þetta er tímanna tákn um að erlendar streymisveitur séu alfarið að hirða allt áhorf á Íslandi eða breytt neysla á afþreyingu hjá almenningi sé einfaldlega að segja þeim sem ráða á Suðurlandsbrautinni að áskriftarsalan með sinn 3500 kall sinnum, segjum bara 7500 áskrifendur sem skila 26 milljónum á mánuði séu bara hreinlega ekki að standa undir þessu lengur. Gott og vel, það eru auðvitað ástæður fyrir því að sjoppunni sé lokað. Að reka sjónvarp er mjög svo sérhæfður bisness og ætla mætti að sjónvarpsfólk líti á kostnaðinn við að setja saman dagskrá annarsvegar og selda áskrift og má vel við una að geta sagt sem svo að það sé hagnaður af rekstri stöðvarinnar, þetta er ekki algilt. Einn þáttur er að ytri dreifing á vegum Vodafone sé bara orðin það kostnaðarsöm að hún hreinlega éti upp það litla sem eftir er, því talsetning á barnaefni og innkaup á þessu nauðsynlega dagskrárefni er sífellt að hækka og hækka, áhorf er hugsanlega að minnka á kostnað erlendra streymisveitna á borð við Disney Plús og fleiri sem þurfa ekki að leggja einn eyri í íslenskar talsetningar og má alveg nefna það að þegar Disney streymisveitan fyrst herjaði á landsmenn var nákvæmlega ekkert íslenskt talsett efni í boði, því á þeirra pappír er Ísland það mikill örmarkaður að það tók því ekki að bæta við eins og einni hljóðrás við efni sem þegar hafði verið lagður töluverður kostnaður í að vinna þegar Sambíóin sýndu sama efnið í bíó af myndarskap og gáfu síðar út á vhs og dvd, en annað hvert heimili átti þessar spólur með íslenskri talsetningu. Íslenskir ráðamenn eru enn blindir og með alvarlega sjónskekkju í ofanálag þegar kemur að því að leggja íslenskri tungu til þann styrk sem felst í að koma þeim „fjölmiðlastyrkjum“ sem sífellt er verið að lofa á réttan stað, þ.e.a.s. í að skapa efni fyrir börn sem tala íslensku. Ég á nokkur barnabörn og hef aðgengi að erlendum sjónvarpsstöðvum fyrir börn um diskinn minn, en þau fúlsa við því og því eru oft gömlu DVD diskarnir mínir settir í tækið og ef það gleymist að setja á íslenska hljóðrás er kvartað. Sem sagt, það þarf að fara saman hljóð og mynd. Dreifingarkostnaður á sjónvarpsrás má ekki kosta hand og fótlegg þannig að hægt sé að ná til sem flestra fyrir sem minnst. Ég þekki það eftir að hafa stofnað tvær íslenskar sjónvarpsstöðvar og tekið slag við ýmsa hagsmunaaðila um vhf & uhf tíðnir hér á árum áður og svo breiðband og ip síðar, enda þegar mér bauðst að dreifa Skjá 1 á myndlyklakerfum símafélaganna afþakkaði ég pent og get fullyrt að mánaðarlegur kostnaður á þessum kerfum dugði til að byggja upp eigin innviði um öpp sem allir geta nálgast um sína eigin síma og myndlyklabox á borð við Appel Tv & Google TV. Ef efnið er ætlað börnum þá þarf Ríkið að aðstoða við að greiða fyrir talsetningar og textun, það er bara þannig, því ég hef látið Fjölmiðlanefnd vita af því að vegna þess að nefndin neitaði minni litlu sjónvarpsrás um endurgreiðslu á útlögðum kostnaði við talsetningar og textun á barnaefni væri það nokkuð ljóst að miðlun á barnaefni væri það dýr að hún væri á útleið á Skjá 1. Þá myndu Bandarískar hasarmyndir fyrir fullorðna yfirtaka efnisúrvalið og stöðin myndi hreinlega stytta alla útsendingartíma og eingöngu senda út efni eftir klukkan níu á kvöldin, því önnur miðlun hreinlega stæði ekki undir sér. Gott fólk, íslenskt sjónvarp er hreinlega að hverfa. Ég er margbúinn að segja þetta trekk í trekk og það er orðið lítið eftir. RÚV fær 5 milljarða árlega frá landsmönnum til að reka sig, Stöð 2 stendur á tímamótum og biðlar til Ríkisins um að fá úr jötunni almannastyrk til að vera almannasjónvarp og Sjónvarp Símans er eingöngu starfandi til að styðja við 5 milljarða kaup á flettiskiltum borgarinnar fyrir opnar auglýsingabirtingar. Má það þá bara ekki heita ágætt af einum gömlum kalli sem er heltekinn af sjónvarpsbakteríunni að hafa haldið úti ókeypis kvikmyndasýningum í línulegri miðlun samfellt í rúmt eitt og hálft ár með talsettu barnaefni og textuðum kvikmyndum án Ríkisstyrkja, án áskriftartekna og án þess að láta það hvarfla að sér að hætta því ef það var einhvern tímann þörf á íslenskri sjónvarpsrás, þá er það núna og þessi stöð er ekkert á förum eitt né neitt nema kannski með mér í gröfina, hvenær sem það verður, en þangað til er hún opin og aðgengileg. Höfundur er áhugamaður um sjónvarp og stofnandi Skjás 1 & Stöðvar 1.
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun
Skoðun Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar
Skoðun Réttlæti byggir ekki á rangfærslum – svar við málflutningi þingflokksformanns Samfylkingar um veiðigjaldafrumvarpið Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Björgun hvala og orðræðan sem máli skiptir Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei skrifar
Skoðun Ferðaleiðsögn í skjóli ábyrgðar – tími til kominn að endurhugsa nálgunina Guðmundur Björnsson skrifar
Að elska sjálfan sig – lykill að heilbrigðu starfsumhverfi í leik- og grunnskólum Kristín Magdalena Ágústsdóttir Skoðun