Öðru­vísi líf: „Veistu Hrund, þú ert eigin­lega eins og Forrest Gump“

Þó situr hún bara í vesturbænum þegar viðtalið er tekið. Ástfangin upp fyrir haus og nýtrúlofuð ástinni sinni; Alfreði Gíslasyni.

„Hann er svo mikil gjöf inn í líf mitt að ég fæ eiginlega kökk í hálsinn að tala um hann,“ segir Hrund meðal annars um hann „Alla“ sinn.

En yfir í það ævintýralega. Til dæmis það að úti í heimi er fólk með húðflúrið InnSæi; skrifað eins og nafnið á bók Hrundar frá í fyrra, InnSæi; Heal, revive and reset og nafnið á heimildarmyndinni InnSæi; The Power of Intution, sem Hrund gerði með Kristínu Ólafsdóttur, sem er jafnframt framleiðandi myndarinnar. Sú mynd var heimsfrumsýnd í Berlín sumarið 2016 og hefur síðan verið sýnd um allan heim af streymisveitum eins og Netflix,Amazon Prime en einnig á RÚV.

Allt tengist þetta aðdáendum. Fylgjendum. Áhugafólki um innsæi. Þessu fyrirbrigði sem allt heimsins fólk þekkir hjá sjálfu sér en of fáir eru mögulega að nýta sér sem skyldi.

Sem þó gæti mögulega breyst. Því nú þegar er Hrund orðin ein af þekktustu innsæis-sérfræðingum í heimi. Og hefur nú ákveðið að helga sig alfarið að þessu verkefni sem InnSæið er. Og það sem meira er; Þegar lífssaga Hrundar er skoðuð kemur í ljós að oftar en ekki hefur Hrund fylgt innsæinu sínu meira og minna allt sitt líf. Þó sérstaklega síðustu árin.

„Ég hef líka þurft að taka hugrakkar ákvarðanir til að fylgja því eftir,“ segir hún einlæg.

Stundum eins og Forrest Gump

Á Íslandi tengja margir Hrund við Festu, miðstöð um sjálfbærni. Enda var Hrund framkvæmdastjóri Festa um árabil, sem undir stjórn Hrundar þrefaldaðist í stærð og er fyrir löngu orðið að nokkurs konar kjölfestu fyrirtækja á Íslandi sem vilja stuðla að aukinni sjálfbærni í allri sinni dýrð.

Í dag býr Hrund í Þýskalandi og á Íslandi. Starfar sem fyrirlesari, er rithöfundur og leiðtogaþjálfi. Í orðsendingu sem Hrund sendi á dögunum til áskrifenda fréttablaðs síns segir:

Will needs to follow consciousness. The bridge needs to be built.

Sem við getum þýtt sem 

„Vitund þarf að fylgja viljanum og byggja þarf brúnna þarna á milli.“

Sem á í raun vel við um margt af því sem Hrund hefur gert.

Til dæmis að móta jafnréttisáætlun fyrir Kósovó í kjölfar stríðs. Sem síðar varð að lögum.

Eða að búa til Prisma námið sem sló í gegn eftir bankahrun á Íslandi; Nám sem skipulagt var sem viðbrögð háskólanna við ástandinu í landinu.

Ekki að undra að World Economic Forum hafi valið Hrund sem Young Global Leader and Cultural Leader hér um árið. Sem Hrund segist þakka Kristínu Ólafsdóttur og Björgólfi Thor manninum hennar sérstaklega, því þau tilnefndu hana sem Young Global Leader á sínum tíma.

„Já, guð mér fannst það svo mikill heiður en var líka svo hrædd við að það myndi fréttast!,“ segir Hrund um þá viðurkenningu og hlær.

„Ég hringdi meira að segja í Vigdísi Finnbogadóttur til að leita ráða því ég talaði stundum við hana á þessum tíma. Hafði miklar áhyggjur af því að hvernig ég ætti að gangast við þessu,“ segir Hrund og hlær.

Vigdís sagði nú bara við mig; 

Hrund, heldur þú að einhver karlmaður myndi nokkurn tíma hringja í mig út af svona erindi?!“

Og svona virðast gullmolarnir í sögu Hrundar vera út um allt. Algjörar perlur í frásögn.

„Vinkona mín sagði eitt sinn við mig; Veistu Hrund, þú ert eiginlega eins og Forrest Gump,“ segir Hrund hlæjandi og bætir síðan við:

„Og veistu hvað; Stundum hefur mér liðið þannig!“

Þrusuræða í unglingaútvarpi

En til að einfalda okkur söguna, er best að byrja á byrjuninni; Garðabænum. Þar sem Hrund ólst upp, með þremur systkinum og foreldrunum Gunnsteini Skúlasyni sem margir kenna við Sólningu og handbolta og Sigrúnu Gunnarsdóttur listarkonu, en hún lést í fyrra.

Systurnar eru þrjár, bróðirinn elstur en Hrund yngst, fædd 26.ágúst 1974.

„Ég var mikil athafnarstúlka. Stofnaði fyrsta fyrirtækið mitt níu ára og gerði leikrit úr öllu; Ef það var einhver að steppa í sjónvarpinu, fór ég að steppa. Ef það var þjónn með bakka í sjónvarpinu, stóð ég allt í einu teinrétt eins og þjónn með bakka í stofunni,“ segir Hrund og bætir við:

„Reglulega flúði ég að heiman. Ekki vegna þess að það var eitthvað að heima hjá mér. Heldur til þess að gera eitthvað skemmtilegt.“

Framan af var Hrund frekar þybbin að eigin sögn.

„Með rosalega þykk gleraugu líka þannig að mér var svolítið strítt. Ég átti samt marga vini og átti auðvelt með að grínast, þannig að eflaust bar ég það ekki utan á mér ef ég tók eitthvað nærri mér.“

Um fermingu breyttist allt.

„Ég varð sjúklega kúl. Hélt upp á Duran Duran, túberaði hárið og var með strípur, lá í ljósabekkjunum og náði á fermingarárinu að hækka og verða grönn. Allt á sama tíma.“

Sem þó skýrðist líka af því að Hrund fékk lungnabólgu, missti 10 kíló en hækkaði líka um 10 sm.

Eins og algengt er, stundaði Hrund einhverjar íþróttir. Handbolti er nefndur sérstaklega.

„Þótt ég væri svolítið feimin, gat ég líka verið ófeimin og framtakssöm með sumt. Ég var til dæmis alltaf svolítill aðgerðarsinni í mér,“ segir Hrund og rifjar upp eitt atvik þegar félagsmiðstöðin í Garðaskóla hélt úti öflugu útvarpi.

„Í beinni útsendingu í þætti okkar Hrannar vinkonu, hélt ég þrusuræðu sem við skrifuðum, þar sem við mótmæltum harðlega styttum útivistartíma unglinga. Það varð allt vitlaust en til þess að ég gæti haldið ræðuna, læstum við stúdeóinu þannig að skólastjórinn kæmist ekki inn,“ segir Hrund og hlær.

Sumir foreldrar urðu öskureiðir yfir framtakinu og ég varla þorði að hringja í mömmu til að athuga stöðuna. En þegar ég gerði það, skellihló hún og hrósaði mér fyrir frábæra ræðu. 

Sem er reyndar svolítið lýsandi fyrir það hvernig karakter móðir mín var.“

Ákvörðunin: Að gera gagn í lífinu

Hrund fór í Versló en segir að það hafi þó líka blundað í henni að verða rithöfundur og fara í listnám. Stefnan var því sett á listháskólann Parsons í New York.

Og hvað svo?

„Í raun bara smá blackout um tíma,“ segir Hrund og hlær.

„Ég eignaðist kærasta og held ég hafi einfaldlega gleymt öllu öðru. Fór að vinna í Vero Moda og sótti um í nám í Danmörku sem sameinaði hagfræði, heimspeki og blaðamennsku.“

En Hrund komst ekki inn í námið og fór því í mannfræði í Háskóla Íslands.

Sem hún vægast sagt elskaði.

Í fyrsta skipti á ævinni fannst mér æðislegt að læra heima. 

En í stað þess að finnast erfitt að sitja kyrr og læra, breyttist ég í algjört nörd og held að námið hafi átt stóran hluta í því að ég fór svona snemma að vinna fyrir Sameinuðu þjóðirnar.“

En áður en við förum í þann kafla, er rétt að stinga einu stuttu ævintýri hér að: Þegar Hrund flutti alein til London sumarið ári áður en hún varð stúdent, bjó í Nottinghill með breskum leigusala og annarri franskri leigustúlku og vann í búð á Oxford Street. Atvinnuleysið í London var þó um 30% á þessum tíma.

Varstu ekkert hrædd við að flytja svona alein til útlanda?

„Nei,“ svarar Hrund hálf hissa.

En áfram með smjerið.

„Í mannfræðinni langaði mig að fara til Belfast í skiptinám en það var ekki hægt vegna ófriðar á þeim tíma. Eftir útskrift í mannfræðinni starfaði ég í erlendu fréttunum á Morgunblaðinu,“ segir Hrund en bætir við:

„BS ritgerðin mín í mannfræði var verkefni sem segja má að hafi fylgt mér alla tíð síðan. Því sem lokaverkefni gerði ég frumrannsókn á því hvernig friðsamlegri andspyrnuhreyfingu meðal óbreyttra borgara í fyrrverandi Júgóslavíu hafði reitt af og vann rannsóknina fyrst og fremst í gegnum internetið,“ segir Hrund sem útskrifaðist í febrúar 1999.

Þegar internetið var langt frá því að vera orðið algilt og vinnubrögðin við ritgerðarsmíðina því ólíkt því sem nú er.

„Ég fékk fullt af efni sent til mín frá fólki, dagbækur, upptökur og annað, tók viðtöl við fjölda fólks og fékk meira að segja aðgang að netsamskiptum sem fólk hafði átt á yfir fimm ára tímabil, á milli lýðvelda Júgóslavíu sem voru að liðast í sundur frá 1990-1995. 

Fólk sem var mótfallið stríðinu, sem flest fólk er almennt, hafði búið sér til email samskiptakerfi, einskonar fyrirrennarar samfélagsmiðla, til að vinna gegn falsfréttum, sundurliðun og stríðsáróðri. 

Þetta vistaði ég á fullt af litríkum floppídiskum sem ég á enn.“

Sigríður Dúna Kristmundsdóttir prófessor var leiðbeinandi Hrundar og hvatti hana til dáða.

„Þetta verkefni hélt áfram því ég vann það áfram og lengra sem meistararitgerðina mína í London School of Economics and Political Science. Námið sem ég tók þar heitir þróunar- og átakafræði. Sem útskýrir til dæmis fyrir okkur hvernig hagkerfi og samfélög í heiminum geta þróast í kjölfar átaka eða hamfara; Eins og stríða, náttúruhamfara, heimsfaraldurs eins og Covid og fleira,“ segir Hrund og bætir við:

„Í þessum fræðum lærir maður hvaða víxlverkun fer af stað, hvernig við byggjum upp aftur og svo framvegis. Og ýmislegt annað fróðlegt líka. Til dæmis hvernig það er hægt að stjórna upplýsingaflæði í samfélögum til að skapa kaós eða stríð.“

Hrund staldrar aðeins við og rifjar upp þessa tíma. Ekki aðeins stöðuna í fyrrverandi Júgóslavíu heldur líka ófriðinn í Rúanda og víðar, þar sem ástandið var slæmt.

„Það var þarna sem sannfæringin varð dýpri um að ég vildi helga mig því að gera gagn lífinu,“ segir Hrund.

En rifjar það upp samhliða að það að gera gagn í lífinu, var ákvörðun sem hún tók 10 ára

Hjá Sameinuðu þjóðunum

Þegar hér er komið við sögu, var Hrund nú þegar komin í sambúð með fyrrum eiginmanni sínum og barnsföður; Sigurjóni Eiðssyni framkvæmdastjóra og flugvirkja, en saman eiga þau dæturnar Rán (f.2003) og Sif (f.2007). Hrund og Sigurjón skildu árið 2017.

En hvernig kom það til að þú fórst að vinna fyrir Sameinuðu þjóðirnar?

„Á þessum tíma var mikið rætt um að það væri svo erfitt fyrir þróunarfræðinga að fá vinnu. Ég setti stefnuna á starf hjá Rauða krossinum eða Sameinuðu þjóðunum. Byrjaði á því að fara á námskeið hjá Rauða krossinum, sótti um starf hjá íslensku friðargæslunni til að starfa í Kósovó og á svipuðum tíma tók ég alþjóðlegt samkeppnispróf hjá Sameinuðu þjóðunum.“

Sem Hrund lýsir sem erfiðu prófi.

„Þetta próf tók tvo daga og að mér skilst var um 7% þeirra sem tóku það um heim allan, boðið starf í kjölfarið. Prófið er tekið í löndum sem eru aðilar að Sameinuðu þjóðunum en með fáa fulltrúa í föstu starfi hverju sinni. Á Íslandi hafði prófið verið tekið tíu árum áður en ég tók það ásamt hópi Íslendinga.“

Eftir að hafa náð prófinu, fór ævintýralegur bolti að rúlla.

„Allt í einu er ég komin til Kósovó, 27 ára gömul. Ég hélt að þar væri ég að fara að standa að einhvers konar lýðræðisnámskeiðum en raunin var sú að ég varð yfirmaður UNIFEM, sem í dag kallast UN Women.“

Kósovó var enn stríðssvæði og ekki laust við að Íslendingar væru flestir að heyra af þessu landi Kósovó í fyrsta sinn; Eitthvað sem tíðrætt var um í erlendum fréttum á þessum tíma.

„Vissulega stökk ég út í djúpu laugina en ég var ótrúlega lánsöm og lærði margt. Það er aðeins önnur upplifun að vinna alla daga náið með heimafólki eins og ég gerði, í samanburði við að starfa á alþjóðlegri skrifstofu með alþjóðlegu starfsfólki, sem var líka algengt í Kósovó eftir stríð.“

Drögin að jafnréttisáætlun fyrir Kósovó urðu til á þessum tíma og ljóst að margir heimamenn voru Hrund þakklátir fyrir starfið.

Ekki síst konur.

„Ég fór aftur til Kósovó 2004, þá nýbúin að eiga Rán. Þegar ég hitti fyrrum samstarfskonu mína þar, sá ég að myndin sem hún var með á tölvuskjánum sínum var myndin af Rán dóttur minni,“ segir Hrund og ber höndina að hjartanu í þakklætisskyni.

En Hrund segir mannfræðina líka hafa undirbúið hana vel undir þessa vinnu. Sem og ritgerðirnar hennar í skólanum.

Því mannfræðin byggir meðal annars á þessari aðferðafræði sem við studdumst við hjá Unifem að vera ekki að þröngva hugmyndum okkar útlendinganna yfir á heimafólk. 

Heldur að draga fram og styðja við þeirra framtíðarsýn, hugrekki og leiðtogahæfni til að skapa það sem þeim finnst skipta máli. 

Þannig varð jafnréttisáætlunin sem við unnum, og það hvernig við nálguðumst það verkefni, gerði að verkum að áætlunin varð síðar að lögum í landinu.“

Vinnan fór þó að taka toll.

„Ég gekk mjög hart að mér í Kósóvó og var ekki að virða mörkin mín. Eitt sinn var ég til dæmis að ferðast vegna vinnu til Kasakstan frá Kosovo og vakna um miðja nótt. Mig verkjar og blæðir og tek verkjalyf til að geta haldið áfram ferðalaginu. Það var ekki fyrr en um tveimur árum síðar sem ég áttaði mig á því að ég missti fóstur þessa nótt.“

Næst lá leiðin til Genf í Sviss. Þar sem Hrund hélt áfram störfum fyrir SÞ, nú sem framtíðarráðinn starfsmaður Sameinuðu þjóðanna og sá fyrir sér að gegna ólíkum hlutverkum víða um heim. Starfstitillinn í Genf var tölfræðingur fyrir svæðisnefnd Sameinuðu þjóðanna.

Tölfræðingur?

„Já, hugsaði þér! Ég hef haft yfir 20 starfstitla um ævina og einn þeirra er tölfræðingur,“ svarar Hrund og brosir.

„En svo það sé sagt, þá fól þetta starf í sér mikla greiningarvinnu. Við vorum mikið að greina tölur frá þessum 55 aðildarríkjum SÞ. Til dæmis til að átta okkur betur á því hvers konar yfirfærsla fer fram þegar til dæmis kommúnisminn færist yfir í markaðshagkerfi og frumkvöðlastarf og fleira.“

Týnd

Það var margt skemmtilegt við að búa í Sviss; Að hafa endalausan aðgang að skíðasvæðunum í Ölpunum, geta heimsótt fallegu vínhéruðin eða smakkað frábæru ostana.

Í Genf var þó ekki laust við að ljóminn væri aðeins að þverra úr starfinu fyrir SÞ.

„Ég var farin að dagdreyma um að fara á eftirlaun. Sem mér reiknaðist til að ég gæti gert 55 ára því ég fékk svo ung fastráðningu hjá SÞ. En ég var ekki að finna mig í þessari vinnumenningu sem ríkti þarna í Sviss; Þar sem skrifræðið er mikið, goggunarröðin heilög og erfitt fyrir frumkvöðlaeðli eins og mitt að finna sig. Mér fannst ég aftengd því upplifunin var eins og ég væri farin að þjóna einhverju kerfi frekar en fólki eða jörðinni. Að finna ekki erindi sínu farveg getur dregið mjög úr starfsorkunni og lífsgleðinni almennt.“

Hrund segir líka margt hafa gerst á tiltölulega stuttum tíma.

Mér fannst ég aftengd í vinnunni, sjálfri mér líka. 

Ég varð móðir, fór í gegnum erfiðan tíma í persónulega lífinu, heilsan varð slæm á þessu tímabili. 

Ég var greind með þrjú brjósklos og læknirinn sagði mér að gæti hugsanlega ekki unnið fullt starf aftur.“

Hrund upplifði sig týnda frá sjálfri sér.

„Ég gleymi aldrei ákveðnu augnabliki þar sem ég tók ákvörðun um að ég yrði að ná mér aftur, líkamlega og andlega,“ segir Hrund og lýsir því þar sem hún er stödd á fallegum stað og horfir yfir sjóinn.

„Þetta var erfitt augnablik þar sem ég einfaldlega þurfti að horfast í augu við líf mitt og spyrja sjálfan mig: Hvernig lífi viltu lifa?“ segir Hrund og bætir við:

„En það var þarna sem ég tók ákvörðun um að hætta hjá SÞ. Og fann við það eitt hvernig mikil ró færðist yfir mig. Ég tók þó ímyndað samtal við Kofi Annan sem þá var aðalritari SÞ. Og samdi um það við hann að þótt ég myndi hætta hjá SÞ, myndi ég áfram vinna eftir þeim gildum SÞ að reyna að gera heiminn að betri stað.“

Við tók endurhæfingartímabil.

„Ég fór að horfa inn á við. Var brotin á sál og líkama og fannst neistinn vera að fjara úr augunum. Ég þurfti að læra að sofa aftur, borða hollan mat, læra hvernig ég ætti að beita mér líkamlega. 

Lengi lokaði ég mig inni í sjálfri mér, fannst ég vera ein og einangruð;

 Týnd að berjast fyrir lífi mínu. 

Enda ekkert sérstaklega uppörvandi að halda að þú getir ekki unnið fullt starf aftur.“

InnSæi

Til að gera langa sögu stutta, tók Hrund endurhæfinguna föstum tökum og lærði að tengjast inn á við; Hlusta á innsæið sitt, hugleiða og fleira.

„Tengjast sjálfri mér.“

Eins og oft gerist í heilunarvinnu, fór Hrund að skrifa.

„Ég skrifaði smásögur, ljóð, leikrit og drög að skáldsögu. Sumt var gefið út og leikritið sett á svið, en skáldsagan er enn að hvísla úr skúffunni.“

Hrund var þó ekki alveg farin frá SÞ því frá því að hún hætti störfum þar, hefur hún reglulega unnið sem ráðgjafi fyrir SÞ; Nú síðast í heimsfaraldrinum.

En skrifin fæddu af sér ýmis önnur verkefni líka sem raungerðust.

„Sumarið 2005 er ég með dóttur mína í Hrísey og skrifaði hugmyndina að Prisma náminu sem ég er afar stolt af,“ en áðurnefnt Prisma nám er metið til 16 eininga á háskólastigi og var unnið og þróað í samvinnu við Listaháskólann, Háskólann á Bifröst og ReykjavíkurAkademíuna.

„Ég er óendanlega þakklát öllum þeim sem komu að Prisma náminu. Nemendur voru á aldrinum 19-70 ára; Með stúdentspróf að doktorsgráðu, stjórnendur og ekki stjórnendur. Prisma námið hlaut viðurkenningu Norðurlandaráðsins fyrir það að mæta framtíðarkröfum atvinnulífsins, enda var árangurinn sá að innan við tveimur til þremur mánuðum frá útskrift voru 88% nemenda úr Prisma náminu ‚„efnahagslega virkir‘“; Í vinnu eða háskólanámi.“

Sem má teljast gott miðað við fyrstu misserin eftir bankahrun.

„Prisma námið byggði mjög mikið á uppsafnaðri þekkingu minni og rannsóknum á innsæi og hvernig samspil þess er við getu okkar til að greina, rannsaka, framkvæma, skapa nýtt samhengi, fylgja erindi okkar og hugmyndum, eða leysa flókin verkefni.

Í Prisma sá ég svo á ferlinu og fólkinu sem tók þátt, hversu öflugt innsæið er fyrir okkur andlega, tilfinningalega og vitsmunalega.“

Árið 2010 fór Hrund aftur að líta út í heim, nú með InnSæis-linsuna; Úr varð heimildarmynd sem hún og vinkona hennar Kristín Ólafsdóttir kvikmyndaframleiðandi gerðu saman. Hrund skrifaði handritið, Kristín framleiddi og þær leikstýrðu saman.

Hrund er sjálf í forgrunni í myndinni. Segir stuttlega sína sögu og hvernig hennar tilvistarkreppa og bakslag í heilsu gerði það að verkum að hún vildi leita inn á við; Skilja betur þessa tengingu við innsæið frá listafólki, leiðtogum og shamönum, og fá staðfestingu frá fræðimanna- og vísindasamfélaginu um að þetta fyrirbæri innsæi væri til fyrir alvöru; Og á mark takandi.

Sú endurgjöf sem við höfum svo oft fengið í kjölfar myndarinnar eru þakkir fyrir að koma orði á eitthvað sem fólk hefur verið í erfiðleikum með að setja orð á. 

Sem ég skil vel því enn finnst mér ég oft vera í heilmikilli vinnu við að koma orði á ýmislegt sem tengist innsæinu og hvernig það virkar.“

Þessa dagana er bókin InnSæi að koma út á 13 tungumálum og í öllum heimsálfum. Sem þýðir að þessi misserin eru ferðalög og útgáfukynningar.

Svo ekki sé talað um spennandi fyrirlestrar.

Sem þó hafa nú þegar verið ýmsir. Hrund hefur til dæmis staðið fyrir framan 20 þúsund manns á Alibaba ráðstefnu í Kína. Haldið TED fyrirlestur sem hátt í 1 milljón manna hafa hlustað á. Verið í viðtali hjá BBC og í National Geographic. Skrifað grein um InnSæi í TIME tímaritinu og á CNBC. Verið með fyrirlestra á vettvangi Yale háskóla, World Economic Forum og Nordic Summit svo eitthvað sé nefnt. Þetta er ekkert smá svo það sé einfaldlega sagt.

„Það var einmitt eftir fyrirlestur í Rio de Janeiro sem ég hitti nokkra með InnSæis-tattoo. Og eftir það hef ég rekist á töluvert fleiri sem hafa látið húðflúra þetta orð á sig,“ segir Hrund og brosir.

Á fyrirlestrum talar Hrund meðal annars um það hvernig leiðtogar geta nýtt innsæið sitt eða hvernig fólk getur tengst innsæinu sínu betur, og af hverju það er svona mikilvægt á okkar tímum.

Fyrir utan það að ræða bara almennt um þetta fyrirbæri innsæi; Líka frá sjónarmiðum fræðisamfélags- og vísinda. Bill George, prófessor við Harvard Business School og einn viðmælenda í myndinni InnSæi, staðfestir í sinni umsögn um bókina, hversu langt Hrund er komin í sinni sérfræði.

En líka hversu mikilvægt innsæi fólks er nú þegar gervigreindin er komin á mikið flug. Í umsögninni hans segir á ensku:

„Hrund Gunnsteinsdóttir’s breakthrough book, InnSæi, provides a deeper understanding of your intuition and how you can develop it than ever before. Its advice can change your life. In a world of AI, your intuition will be your defining difference.“

Ástin

Hrund hefur komið miklu víðar við í starfi og námi en hér hefur verið nefnt. Til dæmis var hún formaður Tækniþróunarsjóðs Rannís í fjögur ár og sat í stjórn EYRIS Invest um tíma, hefur sótt nám í Yale, Standford, Harvard og Oxford svo eitthvað sé nefnt, situr í ráðgjafaráði alþjóðlegu leiðtogamiðstöðvarinnar í Yale er Nordic Ignite Angel sendiherra, er Yale World Fellow meðlimur og fleira.

En það skemmtilega er líka að það var bók Hrundar um InnSæi sem leiddi hana að ástinni; Alfreð Gíslasyni, þjálfara þýska landsliðsins í handbolta og einn ástsælasti handboltamaður íslensku þjóðarinnar frá upphafi.

„Ég þekkti hann ekki og vissi bara að hann væri þessi handboltamaður. En þegar ég var að skrifa bókina hlustaði ég á áhugavert podcast viðtal við hann. Og það var svo margt sem hann var að tala um, sem ég tengdi við," segir Hrund og bætir við:

Hann lýsir svo vel í viðtalinu hvernig hann í raun virkjar innsæið í lífi og starfi, án þess að nefna það á nafn. 

Ég hafði því samband við hann til að taka viðtal við hann fyrir bókina InnSæi.“

Skötuhjúin byrjuðu að tala saman 2022.

„Og það var svo gaman að tala saman að við erum enn að tala saman,“ segir Hrund og ástarglampinn skín í gegn.

„Mér finnst ég svo mikill lukkunnar pamfíll að hafa hitt hann.“

Alfreð í Þýskalandi og Hrund á Íslandi kallaði þó á nokkrar breytingar.

„Við mæðgurnar urðum tilbúnar í breytingar og að flytja úr húsinu okkar í Hafnarfirði. Við verjum nú tíma okkar milli Íslands og Þýskalands, en þær eru núna báðar í námi á Íslandi.“

Alfreð á síðan þrjú börn úr sínu hjónabandi; Elfar, Andra og Aðalheiði.

„Andri og Elfar búa á Akureyri, Elfar er giftur og á fjögur börn og Aðalheiður býr með sinni fjölskyldu í Þýskalandi,“ segir Hrund til marks um hversu fjölskylda þeirra beggja hefur nú stækkað.

Og það er gaman að heyra af lífinu með Alfreð. Eitthvað svo rómantískar lýsingar að hlýða á. Til dæmis þegar Hrund var í óða önn að klára handritið af bókinni en var enn framkvæmdastjóri Festu á Íslandi.

„Þá ákvað ég að taka tveggja vikna vinnutörn hjá honum í sveitinni í Þýskalandi. Sem var yndislegt. Ég skrifaði allan daginn og svo passaði hann að við færum alltaf út að hjóla seinni partinn og nytum náttúrunnar í sveitinni.

Fleiri smituðust af þessari rómantísku sögu.

„Því þegar ég skilaði handritinu til útgefenda vorið 2023, spurði ég hvort við gætum lagt áherslu á að selja réttindin að bókinni til Þýskalands, því þar væri ég að fara verja meiri tíma með ástinni minni, sem væri Alfreð, einn viðmælenda minna í bókinni. Það kom ritstjórum mínum og umboðskonu mjög skemmtilega á óvart, því þær höfðu bara lesið um hann í handritinu og vissu ekkert af okkar persónulegu sögu!“

Í nóvember 2023, var Hrund komin með annan fótinn til Þýskalands, en þegar hún var nýhætt hjá Festu og búin að búa í viku í Þýskalandi, fékk hún skilaboð um að þýska bókaútgáfan Rowohlt hefði keypti réttindi að bókinni á þýsku.

„Og svo fór bóka-boltinn virkilega að snúast.“

Því já, í sögu Hrundar virðast ótrúlega mörg lítil Forrest Gump ævintýri. Enda hefur Hrund lifað öðruvísi lífi en við flest og á þó mikið eftir enn.

„Ég man til dæmis eftir því þegar ég var 27 ára þarna í Kósovó að mamma hringdi í mig og sagði mér að ég hefði verið að fá bréf frá Sameinuðu þjóðunum. Nú? hváði ég hissa, frá hverjum?“ segir Hrund og útskýrir að mamma hennar hafi þá auðvitað spurt hvort hún mætti ekki opna bréfið.

„Sem hún gerði og sagði mér síðan að það væri undirritað af Kofi Annan. Sem var þá að staðfesta fastráðninguna mína hjá SÞ,“ segir Hrund og brosir.

Og þá er spurt:

Hversu margir aðrir geta til dæmis sagt; 

já þegar ég var 27 ára fékk ég bréf frá Kofi?