Tvær sögur Egill Þ. Einarsson skrifar 1. september 2025 15:00 Auswitch Anna Frank var stúlka af gyðingaættum sem hélt dagbók meðan hún var í felum í Amsterdam, ásamt fjölskyldu sinni og fjórum vinum, þegar Holland var hernumið af Þjóðverjum í seinni heimsstyrjöld. Anna var fædd í Frankfurt am Main í Þýskalandi árið 1929 og flutti ásamt fjölskyldu sinni til Amsterdam árið 1934, eftir að nasistarnir komust til valda í Þýskalandi. Sjö kynslóðir fjölskyldunnar höfðu búið í Frankfurt. Árið er 1933 og nasistar hafa náð völdum í Þýskalandi. Ofsóknir eru hafnar gegn Gyðingum og fólk er látið hverfa og aðrir eru fangelsaðir. Árið 1934 ákveður Otto Frank ásamt konu og tveim dætrum að flýja frá Frankfurt þar sem þeim sé ekki lengur vært og flytja til Amsterdam. Hann setur á stofn fyrirtæki sitt þar en árið 1942 ráðast nasistar inn í Holland og brjóta fljótt á bak aftur mótspyrnu heimamanna og hertaka landið. Þegar ofsóknir nasista gegn Gyðingum jukust, fór fjölskyldan í felur í leyniherbergjum undir súð í skrifstofubyggingu föður Önnu. Þann 4. ágúst 1944, eftir tvö ár í felum, var fjölskyldan svikin og flutt í útrýmingarbúðir, Otto Frank og kona hans til Auswitch en systurnar tvær til Bergen-Belsen. Sjö mánuðum eftir handtökuna, þann 28. janúar 1945, lést Anna úr taugaveiki 15 ára gömul, einungis nokkrum dögum á undan systur sinni, Margot Frank. Dagbókin fannst eftir að Anna og fjölskylda hennar hafði verið hneppt í fangabúðir nasista, þaðan sem eingöngu faðir hennar Otto Frank átti afturkvæmt. Eftir stríðið lét hann gefa bókina út og hún varð tákn um von og seiglu og hefur verið þýdd á fjölda tungumála. Húsinu, þar sem fjölskyldan var í felum, var breytt í safn og er einn af helstu ferðamannastöðum Amsterdam. Dagbók Önnu, sem hún fékk í þrettán ára afmælisgjöf, lýsir lífi hennar frá 12. júní1942 til 1. ágúst1944. Enginn getur farið út og fjölskyldan er innilokuð þar næstu tvö árin og til þess að stytta sér stundir fer Anna að skrifa dagbók um lífið í felum, gleði og sorgir. Skrifin voru henni huggun og þrátt fyrir mótlætið varðveitti hún trúna og segir m.a. „þrátt fyrir allt er fólk gott“. Dagbókin var gefin út sem „Dagbók ungrar stúlku“ og að lokum þýdd úr frummálinu, hollensku, á önnur tungumál og varð ein mest lesna bók í heimsins. Þessi saga er einstakt dæmi um þrautseigju og trú á mannkynið við verstu aðstæður sem nokkur manneskja getur ratað í. Að vera svipt öllum mannréttindum og búa við stöðuga ógn frá ómanneskjulegu valdi sem þekkir ekki samúð. Gaza Árið er 2023 og í Palestínu verður atburður sem á eftir að móta líf íbúa næstu árin. Hópur á vegum Hamas ræðst inn í íbúahverfi í Suður-Ísrael og tekur af lífi 1195 manns og tekur 251 gísl. Viðbrögð Ísraela eru hörð eins og vænta má og hefst nú atburðarás sem á eftir að gera líf íbúa Gaza strandarinnar að martröð. Ísraelar, með nýjustu og öflugustu hergögnum frá Bandaríkjunum og Evrópu, hefja linnulausar loftárásir á borgir og íbúa Gaza undir því formerki að verið sé að leita uppi alla Hamas liða og hefna fyrir voðaverkin en taka um leið með sér saklausa íbúa. Á næstu 2 árum tekst þeim með þessum aðgerðum að lífláta að meðaltali 100 manns á dag og í allt 60 þús. manns, að meirihluta konur og börn, og tvöfaldur sá fjöldi sem slasast og er örkumla á eftir. Með þeim sem grafnir eru undir rústum húsa er fjöldi látinna yfir 100 þús. Ísraelar hafa á undanförnum mánuðum myrt tæplega 1000 manns sem eru að sækja sér mataraðstoð. Hvergi í heiminum þar sem stríð er í gangi eru fleiri börn sem misst hafa útlimi. Hér er frásögn Þorbjargar Þorvaldsdóttur af daglegu lífi Gazabúa: Tala er dóttir Ahmad Abu Shamala sem býr á Gaza og er 11 ára. Hér situr hún fyrir framan ykkur broshýr og glöð í fína þjóðbúningnum sínum. Í morgun átti ég gott myndsímtal við fjölskylduna. Tala dansaði glöð fyrir mig í fína búningunum sínum og Fadia sagði mér hvað börnin hefðu verið hamingjusöm að fá ost í morgunmat! Eitthvað sem þau hafa ekki séð í marga mánuði. En þá birtust þessi skilaboð frá Ahmad föður hennar: Kæra systir, við höfum gengið í gegnum erfiðustu stundir okkar síðan stríðið hófst og Guði sé þökk að við erum öll heil. Þeir sendu sprengjur á húsið sem við búum í og stuttu áður stóð ég fyrir utan húsið og sonur minn Marwan var þar að leik. Stuttu eftir að ég fór að heiman hringdi Fadia eiginkona mín mjög hrædd og sagði mér að það hefðu orðið dauðsföll og sprengjuárásir. Ég spurði strax hvort ekki væri í lagi með Marwan og hún fullvissaði mig um það. Ég var mjög hræddur. Það var mikið um sprengjubrot og allir voru grátandi af hræðslu. Þetta eru erfiðir tímar hér. Forsjónin hefur haldið hlífiskildi yfir þeim og þau eru öll heil, en óttaslegin og í miklu áfalli. Stór sprengja sprakk fyrir utan húsið þeirra þar sem frændurnir Marwan og Khaled eru vanir að leika sér, - og flaug frá eftirlitsflugvél hæfði húsið. Marwan var þar úti í dag og þegar mamma Ahamads sá sonarson sinn aftur hélt hún honum í fangi sér eins og hún hefði heimt hann úr helju. Nágrannar þeirra voru ekki eins heppnir, - fjögurra ára drengur og amma hans voru drepin í sprengingunni. Fjölskyldan situr öll skjálfandi af áfalli og sorg einmitt núna. Og enginn kom maturinn því pabbarnir hlupu til baka í ofboði eftir sprenginguna til að athuga með fjölskylduna. Þau eru öll í losti og þau vilja komast út af Gaza. Þau fá það ekki. Það skal svelta fólkið þar áfram, alveg niður í fóstur í móðurkviði, - og það skal áfram gera svívirðilegar árásir á sömu börn, fóstur og foreldra þeirra, ömmur og afa. Eftirmáli Þessar tvær sögur eiga margt sameiginlegt. Í báðum tilfellum er búið að afmennska fólk, það hefur engin mannréttindi frekar en skynlausar skepnur og í raun minni réttindi vegna þess að fólk er svelt vísvitandi. Aðilinn sem hefur tögl og hagldir getur ráðið því hverjir lifa og hverjir deyja og annars vegar er settur merkimiðinn Gyðingur á fólk en hins vegar merkimiðinn Hamas. Í helförinni var Gyðingum smalað saman og þeir sendir í útrýmingarbúðir þaðan sem það átti ekki afturkvæmt. Á Gaza eru útrýmingarbúðir fyrir Palestínufólk af arabískum uppruna. Allt er leyfilegt, sé hægt að tengja það á einhvern hátt við Hamas. Það má drepa heilu fjölskyldurnar ef hervaldinu sýnist svo og fullyrt að meðal þessa hóps sé einn Hamas-liði. Það er hervaldsins að ákveða það enda geta þeir dánu ekki varið sig. Örlög heillar þjóðar er undir geðþóttaákvörðun herstjórnar annars ríkis komin. Þeir sem ekki eru herraþjóðinni þóknanlegir, eins og blaðamenn sem flytja sannar fréttir frá atburðum, eru umsvifalaust teknir að lífi eins og hundruð dæma eru um. Það má einnig bera saman gildi mannslífa, annars vegar herraþjóðar og hins vegar ofsótta hópsins. Framhaldsmynd á RÚV heitir „Ólgandi heimur“ og fjallar um um átök nasista við ýmsar mótspyrnuhreyfingar. Hluti myndarinnar gerist í Póllandi þar sem andspyrnuhreyfingin situr fyrir Þjóðverjum og tekst að ráða einn þeirra af dögum. Þegar það uppgötvast lífláta Þjóðverjarnir 20-25 saklausa borgara til þess að koma fram hefndum. Í hryðjuverkaárás Hamas voru 1200 manns líflátnir og hingað til hefur Ísraelsher líflátið um 50-falt fleiri saklausa borgara. Með því að flokka manneskjur, sem eru eins í útliti, sem fyrsta og annarsflokks og neita þeim sem ekki falla að staðalímyndinni um grundvallar mannréttindi, er verið að afmennska fólk. Önnur framhaldsmynd á RÚV heitir „Hús draumanna“ og þar er fjallað um uppgang nasista á fjórða áratug síðustu aldar. Í myndinni segir frá frægri stórverslun í Berlín og eiganda þess sem er hliðhollur Gyðingum. Nasistar leggja hart að honum að segja upp öllum Gyðingum sem starfa hjá honum. Hann tregðast við og ræður ungan starfsmann sinn sem hefur gengið í nasistaflokkinn sem verslunarstjóra með því skilyrði að hann segi engum Gyðingum upp. Þegar hann er beittur þrýstingi gengur það að sjálfsögðu gengur ekki upp. Í augum nasistanna eru þetta ekki manneskjur af holdi og blóði og eru meðhöndlaðar eins og skepnur sem eiga sér ekki tilverurétt. Sama má segja um íbúa Gaza sem eru sviptir öllu lífsviðurværi, heimilum og ferðafrelsi og hernámsaðilinn ákveður hver lifir og hver deyr. Samanburðurinn er svo yfirþyrmandi að manni hrýs hugur við því andvaraleysi sem umheimurinn sýnir. Og menn sögðu „aldrei aftur“ en sjá nú ekki sannleikann með blinda auganu. Hverjum hefðu Gyðingar átt að hefna sín á ef ekki þeim sem létu lífláta 6 milljónir Gyðinga ? Þeir fengu sinn dóm en nú er hefndin framkvæmd á annarri þjóð sem minnst má sín og getur ekki varist. Höfundur er verkfræðingur á eftirlaunum og áhugamaður um mannréttindi Heimildir: Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Anne_Frank https://www.facebook.com/kristin.s.bjarnadottir.1 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Palestína Seinni heimsstyrjöldin Ísrael Átök í Ísrael og Palestínu Mest lesið Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson Skoðun Að bjarga þjóð Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson Skoðun Að bera harm sinn í hljóði Gunnhildur Ólafsdóttir Skoðun Nýtt örorkulífeyriskerfi Inga Sæland Skoðun Skoðun Skoðun Látum verkin tala fyrir börnin á Gaza Gunnar Axel Axelsson skrifar Skoðun 90 milljarða vannýtt útflutningstækifæri Vilhjálmur Hilmarsson skrifar Skoðun Tvær sögur Egill Þ. Einarsson skrifar Skoðun Stærsta kjarabót öryrkja í áratugi Ingjibjörg Isaksen skrifar Skoðun Að bjarga þjóð Jón Baldvin Hannibalsson skrifar Skoðun Háskóli Íslands. Opinn og alþjóðlegur? Styrmir Hallsson,Abdullah Arif skrifar Skoðun Nýtt örorkulífeyriskerfi Inga Sæland skrifar Skoðun Það er heldur betur vitlaust gefið á Íslandi Jónas Yngvi Ásgrímsson skrifar Skoðun Að bera harm sinn í hljóði Gunnhildur Ólafsdóttir skrifar Skoðun Velferð sem virkar Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Gleðileg ný fiskveiðiáramót …von eða ótti? Arnar Laxdal skrifar Skoðun „Hristir í stoðum“ RÚV? Hermann Stefánsson skrifar Skoðun Opið bréf til innviðaráðherra Eyjólfur Þorkelsson skrifar Skoðun Hin dásamlega sturlun: Umræðan á Íslandi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Áhrif, evran, innviðir, öryggi Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Hugleiðing um rauð epli og skynjun veruleikans Gauti Páll Jónsson skrifar Skoðun Tumi þumall og blaðurmaðurinn Kristján Logason skrifar Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Stefnum á að veita 1000 börnum innblástur fyrir framtíðina Dr. Bryony Mathew skrifar Skoðun Samgönguáætlun – skuldbinding, ekki kosningaloforð skrifar Skoðun Menntun til framtíðar Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Við getum öll bjargað lífi Kristófer Kristófersson skrifar Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Menntastefna stjórnvalda – ferð án fyrirheits? Sigvaldi Egill Lárusson skrifar Skoðun Fyrir hvern erum við að byggja? Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir skrifar Skoðun Beint og milliliðalaust Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Áfengissala: Þrýstingur úr tveimur áttum Ögmundur Jónasson skrifar Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar Skoðun Ég er íslensk – en samt séð sem eitthvað annað Sóley Lóa Smáradóttir skrifar Sjá meira
Auswitch Anna Frank var stúlka af gyðingaættum sem hélt dagbók meðan hún var í felum í Amsterdam, ásamt fjölskyldu sinni og fjórum vinum, þegar Holland var hernumið af Þjóðverjum í seinni heimsstyrjöld. Anna var fædd í Frankfurt am Main í Þýskalandi árið 1929 og flutti ásamt fjölskyldu sinni til Amsterdam árið 1934, eftir að nasistarnir komust til valda í Þýskalandi. Sjö kynslóðir fjölskyldunnar höfðu búið í Frankfurt. Árið er 1933 og nasistar hafa náð völdum í Þýskalandi. Ofsóknir eru hafnar gegn Gyðingum og fólk er látið hverfa og aðrir eru fangelsaðir. Árið 1934 ákveður Otto Frank ásamt konu og tveim dætrum að flýja frá Frankfurt þar sem þeim sé ekki lengur vært og flytja til Amsterdam. Hann setur á stofn fyrirtæki sitt þar en árið 1942 ráðast nasistar inn í Holland og brjóta fljótt á bak aftur mótspyrnu heimamanna og hertaka landið. Þegar ofsóknir nasista gegn Gyðingum jukust, fór fjölskyldan í felur í leyniherbergjum undir súð í skrifstofubyggingu föður Önnu. Þann 4. ágúst 1944, eftir tvö ár í felum, var fjölskyldan svikin og flutt í útrýmingarbúðir, Otto Frank og kona hans til Auswitch en systurnar tvær til Bergen-Belsen. Sjö mánuðum eftir handtökuna, þann 28. janúar 1945, lést Anna úr taugaveiki 15 ára gömul, einungis nokkrum dögum á undan systur sinni, Margot Frank. Dagbókin fannst eftir að Anna og fjölskylda hennar hafði verið hneppt í fangabúðir nasista, þaðan sem eingöngu faðir hennar Otto Frank átti afturkvæmt. Eftir stríðið lét hann gefa bókina út og hún varð tákn um von og seiglu og hefur verið þýdd á fjölda tungumála. Húsinu, þar sem fjölskyldan var í felum, var breytt í safn og er einn af helstu ferðamannastöðum Amsterdam. Dagbók Önnu, sem hún fékk í þrettán ára afmælisgjöf, lýsir lífi hennar frá 12. júní1942 til 1. ágúst1944. Enginn getur farið út og fjölskyldan er innilokuð þar næstu tvö árin og til þess að stytta sér stundir fer Anna að skrifa dagbók um lífið í felum, gleði og sorgir. Skrifin voru henni huggun og þrátt fyrir mótlætið varðveitti hún trúna og segir m.a. „þrátt fyrir allt er fólk gott“. Dagbókin var gefin út sem „Dagbók ungrar stúlku“ og að lokum þýdd úr frummálinu, hollensku, á önnur tungumál og varð ein mest lesna bók í heimsins. Þessi saga er einstakt dæmi um þrautseigju og trú á mannkynið við verstu aðstæður sem nokkur manneskja getur ratað í. Að vera svipt öllum mannréttindum og búa við stöðuga ógn frá ómanneskjulegu valdi sem þekkir ekki samúð. Gaza Árið er 2023 og í Palestínu verður atburður sem á eftir að móta líf íbúa næstu árin. Hópur á vegum Hamas ræðst inn í íbúahverfi í Suður-Ísrael og tekur af lífi 1195 manns og tekur 251 gísl. Viðbrögð Ísraela eru hörð eins og vænta má og hefst nú atburðarás sem á eftir að gera líf íbúa Gaza strandarinnar að martröð. Ísraelar, með nýjustu og öflugustu hergögnum frá Bandaríkjunum og Evrópu, hefja linnulausar loftárásir á borgir og íbúa Gaza undir því formerki að verið sé að leita uppi alla Hamas liða og hefna fyrir voðaverkin en taka um leið með sér saklausa íbúa. Á næstu 2 árum tekst þeim með þessum aðgerðum að lífláta að meðaltali 100 manns á dag og í allt 60 þús. manns, að meirihluta konur og börn, og tvöfaldur sá fjöldi sem slasast og er örkumla á eftir. Með þeim sem grafnir eru undir rústum húsa er fjöldi látinna yfir 100 þús. Ísraelar hafa á undanförnum mánuðum myrt tæplega 1000 manns sem eru að sækja sér mataraðstoð. Hvergi í heiminum þar sem stríð er í gangi eru fleiri börn sem misst hafa útlimi. Hér er frásögn Þorbjargar Þorvaldsdóttur af daglegu lífi Gazabúa: Tala er dóttir Ahmad Abu Shamala sem býr á Gaza og er 11 ára. Hér situr hún fyrir framan ykkur broshýr og glöð í fína þjóðbúningnum sínum. Í morgun átti ég gott myndsímtal við fjölskylduna. Tala dansaði glöð fyrir mig í fína búningunum sínum og Fadia sagði mér hvað börnin hefðu verið hamingjusöm að fá ost í morgunmat! Eitthvað sem þau hafa ekki séð í marga mánuði. En þá birtust þessi skilaboð frá Ahmad föður hennar: Kæra systir, við höfum gengið í gegnum erfiðustu stundir okkar síðan stríðið hófst og Guði sé þökk að við erum öll heil. Þeir sendu sprengjur á húsið sem við búum í og stuttu áður stóð ég fyrir utan húsið og sonur minn Marwan var þar að leik. Stuttu eftir að ég fór að heiman hringdi Fadia eiginkona mín mjög hrædd og sagði mér að það hefðu orðið dauðsföll og sprengjuárásir. Ég spurði strax hvort ekki væri í lagi með Marwan og hún fullvissaði mig um það. Ég var mjög hræddur. Það var mikið um sprengjubrot og allir voru grátandi af hræðslu. Þetta eru erfiðir tímar hér. Forsjónin hefur haldið hlífiskildi yfir þeim og þau eru öll heil, en óttaslegin og í miklu áfalli. Stór sprengja sprakk fyrir utan húsið þeirra þar sem frændurnir Marwan og Khaled eru vanir að leika sér, - og flaug frá eftirlitsflugvél hæfði húsið. Marwan var þar úti í dag og þegar mamma Ahamads sá sonarson sinn aftur hélt hún honum í fangi sér eins og hún hefði heimt hann úr helju. Nágrannar þeirra voru ekki eins heppnir, - fjögurra ára drengur og amma hans voru drepin í sprengingunni. Fjölskyldan situr öll skjálfandi af áfalli og sorg einmitt núna. Og enginn kom maturinn því pabbarnir hlupu til baka í ofboði eftir sprenginguna til að athuga með fjölskylduna. Þau eru öll í losti og þau vilja komast út af Gaza. Þau fá það ekki. Það skal svelta fólkið þar áfram, alveg niður í fóstur í móðurkviði, - og það skal áfram gera svívirðilegar árásir á sömu börn, fóstur og foreldra þeirra, ömmur og afa. Eftirmáli Þessar tvær sögur eiga margt sameiginlegt. Í báðum tilfellum er búið að afmennska fólk, það hefur engin mannréttindi frekar en skynlausar skepnur og í raun minni réttindi vegna þess að fólk er svelt vísvitandi. Aðilinn sem hefur tögl og hagldir getur ráðið því hverjir lifa og hverjir deyja og annars vegar er settur merkimiðinn Gyðingur á fólk en hins vegar merkimiðinn Hamas. Í helförinni var Gyðingum smalað saman og þeir sendir í útrýmingarbúðir þaðan sem það átti ekki afturkvæmt. Á Gaza eru útrýmingarbúðir fyrir Palestínufólk af arabískum uppruna. Allt er leyfilegt, sé hægt að tengja það á einhvern hátt við Hamas. Það má drepa heilu fjölskyldurnar ef hervaldinu sýnist svo og fullyrt að meðal þessa hóps sé einn Hamas-liði. Það er hervaldsins að ákveða það enda geta þeir dánu ekki varið sig. Örlög heillar þjóðar er undir geðþóttaákvörðun herstjórnar annars ríkis komin. Þeir sem ekki eru herraþjóðinni þóknanlegir, eins og blaðamenn sem flytja sannar fréttir frá atburðum, eru umsvifalaust teknir að lífi eins og hundruð dæma eru um. Það má einnig bera saman gildi mannslífa, annars vegar herraþjóðar og hins vegar ofsótta hópsins. Framhaldsmynd á RÚV heitir „Ólgandi heimur“ og fjallar um um átök nasista við ýmsar mótspyrnuhreyfingar. Hluti myndarinnar gerist í Póllandi þar sem andspyrnuhreyfingin situr fyrir Þjóðverjum og tekst að ráða einn þeirra af dögum. Þegar það uppgötvast lífláta Þjóðverjarnir 20-25 saklausa borgara til þess að koma fram hefndum. Í hryðjuverkaárás Hamas voru 1200 manns líflátnir og hingað til hefur Ísraelsher líflátið um 50-falt fleiri saklausa borgara. Með því að flokka manneskjur, sem eru eins í útliti, sem fyrsta og annarsflokks og neita þeim sem ekki falla að staðalímyndinni um grundvallar mannréttindi, er verið að afmennska fólk. Önnur framhaldsmynd á RÚV heitir „Hús draumanna“ og þar er fjallað um uppgang nasista á fjórða áratug síðustu aldar. Í myndinni segir frá frægri stórverslun í Berlín og eiganda þess sem er hliðhollur Gyðingum. Nasistar leggja hart að honum að segja upp öllum Gyðingum sem starfa hjá honum. Hann tregðast við og ræður ungan starfsmann sinn sem hefur gengið í nasistaflokkinn sem verslunarstjóra með því skilyrði að hann segi engum Gyðingum upp. Þegar hann er beittur þrýstingi gengur það að sjálfsögðu gengur ekki upp. Í augum nasistanna eru þetta ekki manneskjur af holdi og blóði og eru meðhöndlaðar eins og skepnur sem eiga sér ekki tilverurétt. Sama má segja um íbúa Gaza sem eru sviptir öllu lífsviðurværi, heimilum og ferðafrelsi og hernámsaðilinn ákveður hver lifir og hver deyr. Samanburðurinn er svo yfirþyrmandi að manni hrýs hugur við því andvaraleysi sem umheimurinn sýnir. Og menn sögðu „aldrei aftur“ en sjá nú ekki sannleikann með blinda auganu. Hverjum hefðu Gyðingar átt að hefna sín á ef ekki þeim sem létu lífláta 6 milljónir Gyðinga ? Þeir fengu sinn dóm en nú er hefndin framkvæmd á annarri þjóð sem minnst má sín og getur ekki varist. Höfundur er verkfræðingur á eftirlaunum og áhugamaður um mannréttindi Heimildir: Wikipedia https://en.wikipedia.org/wiki/Anne_Frank https://www.facebook.com/kristin.s.bjarnadottir.1
Skoðun Tímamót í velferðarmálum: Nýtt örorkulífeyriskerfi tekur gildi Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar
Skoðun Finnst ykkur þetta í lagi? Opinn pistill til heilbrigðisráðherra, landlæknis og forystu heilbrigðiskerfisins Steindór Þórarinsson skrifar
Skoðun Hver vill heyra um eitthvað jákvætt sem er gert í skólunum? Rakel Linda Kristjánsdóttir skrifar
Skoðun Enn af ferðum Angelu Müller. Eru erlendir ferðamenn afætur? BJarnheiður Hallsdóttir skrifar