Harmóníku-fólkið 10. maí 2007 00:01 Ég er enginn rasisti en sígaunar eru algjör úrhrök; þjófóttir, lygnir, undirförlir og hreinlega sori jarðar! Við eigum hikstalaust að reka þetta jafnóðum úr landi! Þetta sagði eldri herramaður í heita pottinum í gær og fékk nokkuð jákvæð viðbrögð frá sam-pottungum sínum. Ég vissi ekkert hvað ég átti að segja, horfði á sveskjurnar á höndum mínum og varð hugsað til Tinnabókarinnar Vandræði Valíu. Þar var einmitt sígaunahópur sem Kolbeinn kafteinn var viss um að hefði stolið gimsteinum Valíu, en Tinni, alltaf jafn réttlátur, hafði trú á sígaununum og sannaði að lokum að þeir voru ágætis fólk. Þrátt fyrir aðdáun mína á Tinna lagði ég ekki í að fara að rífast við karlinn heldur hugsaði bara: svona var þá stemningin í Þýskalandi þegar Hitler tók við völdum. Síðasta haust talaði ég við harmóníkukarl sem harkaði fyrir framan Bónus. Hann var einn á ferð og átti markaðinn. Hann var gífurlega ánægður með land og þjóð þrátt fyrir að vera skítkalt þar sem hann hékk þarna. Sagðist flækjast á milli stórverslana allan daginn og á góðum degi þéna 2000 kall sem nægði til að kaupa mánaðarskammt af mat handa fjölskyldunni úti í Rúmeníu. Hann var á leiðinni heim með afraksturinn en ætlaði að koma aftur sem fyrst því að hans mati væri Ísland kjörland fyrir svona gigg, a.m.k. á meðan hann væri einn um hituna. Goðsögnin um kjörlandið virðist hafa spurst út í harmóníkuheiminum miðað við nýjustu tíðindi. Fréttamyndirnar af „harmóníkufólkinu" þar sem því var smalað upp í löggubíl voru tragikómískar. Allir með harmóníkur hangandi á sér og lítandi út eins og aukaleikarar í eldgömlu leikriti um lífið á Íslandi til forna. Við höfum greinilega nóg með farfuglana sem koma hér syngjandi og kærum okkur ekkert um harmóníkufólk spilandi í hverri búð og sofandi í almenningsgörðum með harmóníkur undir haus. Við erum of upptekin við að meikaða í frábærasta landi í heimi og viljum ekki vera minnt á það með harmóníkuspili þegar við förum út í búð hversu ótrúlega heppin við erum að hafa fæðst á þessu skeri, að vera í hnattrænu samhengi fædd með silfurskeiðar í munninum. Sígaunar eru hins vegar velkomnir hingað að taka fyrir okkur lagið á Listahátíð eins lengi og þeir hafa fengið góða dóma erlendis. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Vindmyllufyrirtæki í áskrift hjá íslenskum almenningi Linda Jónsdóttir Skoðun Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun Hvers virði er vara ef hún er ekki seld? Jón Jósafat Björnsson Skoðun Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun Metnaðarfull markmið og stórir sigrar Halla Helgadóttir Skoðun Aulatal um að Evrópa sé veik og getulaus Ole Anton Bieltvedt Skoðun Ár vondra vinnubragða í Stúdentaráði HÍ Katla Ólafsdóttir,Mathias Bragi Ölvisson Skoðun „Evrópa er í hnignun“ – Er það samt? Lítum aðeins á söguna Guðni Freyr Öfjörð Skoðun Vilja Ísland í sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun
Ég er enginn rasisti en sígaunar eru algjör úrhrök; þjófóttir, lygnir, undirförlir og hreinlega sori jarðar! Við eigum hikstalaust að reka þetta jafnóðum úr landi! Þetta sagði eldri herramaður í heita pottinum í gær og fékk nokkuð jákvæð viðbrögð frá sam-pottungum sínum. Ég vissi ekkert hvað ég átti að segja, horfði á sveskjurnar á höndum mínum og varð hugsað til Tinnabókarinnar Vandræði Valíu. Þar var einmitt sígaunahópur sem Kolbeinn kafteinn var viss um að hefði stolið gimsteinum Valíu, en Tinni, alltaf jafn réttlátur, hafði trú á sígaununum og sannaði að lokum að þeir voru ágætis fólk. Þrátt fyrir aðdáun mína á Tinna lagði ég ekki í að fara að rífast við karlinn heldur hugsaði bara: svona var þá stemningin í Þýskalandi þegar Hitler tók við völdum. Síðasta haust talaði ég við harmóníkukarl sem harkaði fyrir framan Bónus. Hann var einn á ferð og átti markaðinn. Hann var gífurlega ánægður með land og þjóð þrátt fyrir að vera skítkalt þar sem hann hékk þarna. Sagðist flækjast á milli stórverslana allan daginn og á góðum degi þéna 2000 kall sem nægði til að kaupa mánaðarskammt af mat handa fjölskyldunni úti í Rúmeníu. Hann var á leiðinni heim með afraksturinn en ætlaði að koma aftur sem fyrst því að hans mati væri Ísland kjörland fyrir svona gigg, a.m.k. á meðan hann væri einn um hituna. Goðsögnin um kjörlandið virðist hafa spurst út í harmóníkuheiminum miðað við nýjustu tíðindi. Fréttamyndirnar af „harmóníkufólkinu" þar sem því var smalað upp í löggubíl voru tragikómískar. Allir með harmóníkur hangandi á sér og lítandi út eins og aukaleikarar í eldgömlu leikriti um lífið á Íslandi til forna. Við höfum greinilega nóg með farfuglana sem koma hér syngjandi og kærum okkur ekkert um harmóníkufólk spilandi í hverri búð og sofandi í almenningsgörðum með harmóníkur undir haus. Við erum of upptekin við að meikaða í frábærasta landi í heimi og viljum ekki vera minnt á það með harmóníkuspili þegar við förum út í búð hversu ótrúlega heppin við erum að hafa fæðst á þessu skeri, að vera í hnattrænu samhengi fædd með silfurskeiðar í munninum. Sígaunar eru hins vegar velkomnir hingað að taka fyrir okkur lagið á Listahátíð eins lengi og þeir hafa fengið góða dóma erlendis.
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun
Börn, foreldrar og skólar í vanda: Hvernig eigum við að nálgast verkefnið? Margrét Sigmarsdóttir,Bergljót Gyða Guðmundsdóttir,Arndís Þorsteinsdóttir,Edda Vikar Guðmundsdóttir Skoðun
Ógnin sem við sjáum ekki – Hið falda tungumál ungu kynslóðarinnar á netinu Birgitta Þorsteinsdóttir Skoðun
Nokkur atriði sem almennum borgara finnst að helst megi ekki ræða – eða mjög sjaldan Hjalti Þórðarson Skoðun